มีปัญหากับนายสิบขี้ประจบ

สวัสดีครับผม พลทหารผลัด1/62นับวันตอนนี้ที่ผมโพสก็ใกล้จะครบ2ปีที่สมัครมาแล้ว เรื่องมันมีอยู่ว่า ผมอดทนมาหลายวันเเล้วเป็นเดือนได้สำหรับคนที่เข้าใจผิดในตัวผมทั้งกรม ผมสมัครมาฝึกปรกติ2เดือน10วัน ด้วยความที่ผมมีนิสัยโลกส่วนตัวสูงพูดไม่ค่อยเก่งและประจบไม่เป็นเลยเข้าทางโดนจับไปอยู่บ้านนาย ผมขึ้นกองร้อยได้2เดือนแล้วไปอยู่บ้านนาย ได้9เดือน รวมทั้งหมดชีวิตในค่ายเกือบทั้งหมดที่อยู่ได้แค่กวาดบ้านถูบ้าน พอกลับมาอยู่กองร้อยเขามีโควต้ารายชื่อออกสนาม ตอนแรกผมมีแต่สามารถสลับตัวได้ผมเลยขอสลับกับเพื่อนเพราะผมรู้ดีว่าผมไม่สามารถอยู่ที่นั่นได้แต่ไปๆมาๆนายที่ผมเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวให้ดันส่งชื่อให้ผมออกสนามแทน กลับกลายเป็นว่าผมโดนเหม็นขี้หน้าจากกลุ่มเพื่อนๆตั้งแต่ยังไม่ได้ออกสนาม และพอขึ้นรถไแลงสนาม ฉก นราธิวาส ไม่รู้ว่าเป็นเวรหรือกรรมอะไรทำให้ผมไปอยู่maid ซึ่งอยู่กับไอเพื่อนผลัดเดียวกับผมที่ไม่ชอบขี้หน้ากันอยู่แล้วความซวยจึงบังเกิด ผมอยู่ได้แค่5วัน ผมเคลียดมาก จนจะบ้าตายด้วยความที่เราเป็นคนไม่มีปากไม่มีเสียงอะไรใช้อะไรด่าอะไรก็ครับๆ จนวันสุดท้ายเหม่อลอยขอผู้หมวดบอกว่าผมขอใช้สิทธิ์ไป รพ ได้มั้ยครับเพราะผมปวดสมองมาก ในความคิดของคนเป็นหัวหน้าชุดเขาจึงคิดว่าผมเหลี่ยม ซึ่งมันก็อาจจริงก็ได้หรือไม่จริงก็ได้แล้วแต่มุมมองของคน ซึ่งเรื่องแค่นี้ทำให้ผมได้โดนส่งกลับกองร้อย ซวยยยมากๆ ตอนนี้ผมเครดิตเสียไม่รู้จะเสียยังไงแล้วคนอื่นโดนส่งกลับก็มีปรกติแต่ไม่เป็นไร แต่นี้ผมโดนส่งกลับพร้อมมีคนรอขย้ำ ด้วยบุคลิคที่ว่าโลกส่วนตัวสูงอยู่บ้านนายคนเดียว9เดือนไม่ได้ลา7เดือนและไม่ได้ติดต่อเพื่อนๆเลย จึงไม่อปลกที่พอผมกลับกองร้อยแล้วจะทำให้ผมเข้ากับเพื่อนๆไม่ได้ แต่ผมก็พยายามที่จะเข้าหาแต่อย่างว่าสังคมผลประโยชน์ เข้าหาเปิดใจให้เต็มที่ก็มีแต่จะเจ็บ จึงทำให้ผมโดนคนบางคนปั่นนายสิบให้เกลียดผมทั้งๆที่ตอนขึ้นกองร้อยใหม่ๆ2เดือนนั้นนายสิบคนใหนใช้ผมก็ทำงานให้เต็มที่ แทบกล้าพูดได้เลยว่าเหนื่อยกว่าทุกคนในผลัดแน่นอนเพราะผมโดนอยู่ บกร้อยวิ่งงานให้ นายสิบพอตอนผมโดนไล่มาจากฉก นราธิวาส คุนค่าผมเป็นแค่ก้อนขี้หมาในกองร้อย ผมโดนทุกคนเกลียดนายสิบเกลียดทุกๆคนเลยครับในกรม ทั้งๆที่งานผมก็ทำเหมือนคนอื่น แต่เหมือนผมทำอะไรก็ผิดหายใจยังรู้สึกผิดเลย ตอนนี้ผ่านมาได้10วันแล้วครับทำงานกับนายสิบคนใหนเขาก็คิดปองร้ายกับผมทั้งนั้น ตอนนี้ผมระแวงไปหมดแล้วเพราะที่บ้านมีแต่แม่กับน้อง2คนผมคือเสาหลักของครอบครัว บางทีโทรไปหาแม่แม่บอกมีเงินกินข้าวแค่3ร้อยผมโครตเจ็บใจเลย โดนเพื่อนเขียนบันชีpxเพิ่ม บางเดือนเกินไปเป็นพัน แม่ผมกินข้าวได้หลายมื้อแล้ว ทุกๆวันนี้คุยกับใครไม่ได้เลยครับเหมือนทำงานปล่อยเวลาให้ผ่านไปแต่ละวันรอเวลากลับบ้าน ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาจะเห็นคุนค่าผมที่ผมทำงานให้มั้ยเพราะผลัดจะปลดส่วนใหญ่เขาก็นอนใช้รุ่นน้องกันทั้งนั้น ทุกวันนี้เหมือนจะบ้าตาย คนอื่นมองยังไงผมไม่สนใครจะเล่นไม้ใหนผมก็ยอมขอแค่ผมได้อยู่จนปลดกลับบ้านไปอยู่กับแม่และน้องผมทำงานหาเงินให้แม่ใช้ได้สบายๆ เพราะผมยังไงก็ไม่เอาดีด้านนี้อยู่แล้วเจอมาแบบนี้ ร่างกาย สมองผมถ้าสอบยังไงก็มีโอกาศไม่ได้อวยตัวเองนะครับแต่ผมคงเซบาย วงการทหาร