ตามหัวข้อเลยค่ะเราเป็นคนที่หน้าตาแย่มากกกกกกกเข้าขั้นขี้เหร่เลยอ่ะค่ะ เมื่อก่อนเรามั่นใจนะคะว่าเราสวยเพราะตอนนั้นมันเด็กๆอ่ะเนาะคนก็จะชมแบบสวยน่ารัก+ขาวก็คือแบบสวยและ แต่พอโตขึ้นเราเริ่มเจอเพื่อนใหม่เราก็มีความมั่นใจตอนเด็กๆมาด้วยเราก็ไม่ได้มองว่าตัวเองเเย่มาวันนึงคำนี้เริ่มฮิตในรร.เราคือคำว่ากูสวย เราก็พุดแบบหึ้ยกูสอบผ่านเพราะกูสวยไรงี้แบบทุกๆอย่างมันต้องมีคำว่ากูสวยอ่ะค่ะ และมันมีเพื่อนเราพูดแบบอย่ามั่นไม่ได้สวยเลยค่ะส่องกระจกบ้างไรงี้ หึ้ยคือแบบเราก็เริ่มคิดและแต่ก็แบบยังไม่ได้ดาว์ขนาดนั้นจนแบบเพื่อนก็พูดว่ากูชอบถ่ายรูปกับเพราะขี้เหร่กูจะได้สวย อยู่กันไปเริ่มพูดข้อบกพร่องของเรา ดั้งเราแหมบบ้างจมูกบาน ตาเราเล็กไป หน้าเป็นสิวแต่ก็ไม่ได้เยอะขนาดนั้นนะคะ สูงเป็นเปรต อ้วน ดำ(มันมีช่วงกีฬาสีต้องนั่งสแตนตากแดดเราเลยดำค่ะ)และเราก็โง่ด้วยนะคะเค้าเรียกไงอ่ะไหวพริบไม่ค่อยดีอ่ะค่ะเกรดก็แย่สุดในเพื่อน3คนที่คบกัน แบบเพื่อนเราอีเอ(นามสมมติ)มันพูดว่าถ้ามานอนกับกูกูจะให้นอนพื้นส่วนกูจะนอนกับอีบี(นามสมมติ)บนเตียงสองคน เริ่มออกนอกเรื่อง555แต่เรากฌน้อยใจอ่ะเนาะกฃับเข้าเรื่อง ที่ทำให้เราไม่มั่นใจกันค่ะคืแเราโดนพูดใส่เรื่องหน้าตาแม่เราก็พูดนะคะพูดทั้งบ้านเลยค่ะว่าเราไม่สวยอ้วนตัวใหญ่เราสูง170กว่าหนัก55กก. คือเราก็พยายามลดอยู่แหละ เราพยายามเปลี่ยนตัวเองแต่พอมีแรงกดดันแบบจากคนรอบข้าง มีแต่คนเอาเราไปเปรียบกับน้องว่าทำไมเราไม่สวยเหมือนน้องล่ะ บ้างก็ว่าแกไม่เหมาะกับกลุ่มนี้เลยแกอยู่กลุ่มกับพวกเอบีมันทำให้เหมือนลูกเป็ดขี้เหร่
เชี่ยเวลาโดนเรื่องแบบนี้เยอะๆก็ไม่อยากอยู่เหมือนกันเนอะรู้สึกโลกเรามันโหดร้ายว่ะ ไม่มีใครเข้าใจเราสักคนเราอยากตายไปเลยอ่ะ แต่เรามีหมาแมวที่ต้องเลี้ยงอ่ะเราแบบทุเรศเกินเราส่องกระจกดูตัวเองเเล้วมันน้ำตาไหลอ่ะเเบบเพื่อนเราทั้งสองสวยน่ารักตัวเล็กเรียนเก่ง น้องเราหน้าสวยคม หึ้ยทำไมเราเกิดมาแบบนี้เราก็อยากภูมิใจในหน้าตาที่พ่อแม่ให้มานะแต่โดนด่าขนาดนี้มันยังน่าภูมิใจหรอภูมิใจที่ขี้เหร่หรอ ขนาดครอบครัวยังบอกเราขี้เหร่อ่ะ เราเหนื่อยที่ต้องอยู่กีบสิ่งแบบนี้อ่ะเราไม่มั่นใจเลยเราไม่อยากออกจากบ้านเราอาย
เราเสร่อ เราไม่รู้ว่าโลกนี้มันน่าอยู่ตรงไหนเลยอ่ะไม่มีไรดีเลย เราควรคิดยังไงดี พอมีเหตุการณ์แบบนี้มีคนชมเพื่อนชมน้องเราก็อิจฉาเราไม่อยากอิจฉาไม่อยากสนใจแล้วแต่ความคิดเรามันเปลี่ยนไม่ได้เลยอ่ะ เราแย่ว่ะ🙂
เป็นคนขี้เหร่มากกกจนกลัวกระจก
เชี่ยเวลาโดนเรื่องแบบนี้เยอะๆก็ไม่อยากอยู่เหมือนกันเนอะรู้สึกโลกเรามันโหดร้ายว่ะ ไม่มีใครเข้าใจเราสักคนเราอยากตายไปเลยอ่ะ แต่เรามีหมาแมวที่ต้องเลี้ยงอ่ะเราแบบทุเรศเกินเราส่องกระจกดูตัวเองเเล้วมันน้ำตาไหลอ่ะเเบบเพื่อนเราทั้งสองสวยน่ารักตัวเล็กเรียนเก่ง น้องเราหน้าสวยคม หึ้ยทำไมเราเกิดมาแบบนี้เราก็อยากภูมิใจในหน้าตาที่พ่อแม่ให้มานะแต่โดนด่าขนาดนี้มันยังน่าภูมิใจหรอภูมิใจที่ขี้เหร่หรอ ขนาดครอบครัวยังบอกเราขี้เหร่อ่ะ เราเหนื่อยที่ต้องอยู่กีบสิ่งแบบนี้อ่ะเราไม่มั่นใจเลยเราไม่อยากออกจากบ้านเราอาย
เราเสร่อ เราไม่รู้ว่าโลกนี้มันน่าอยู่ตรงไหนเลยอ่ะไม่มีไรดีเลย เราควรคิดยังไงดี พอมีเหตุการณ์แบบนี้มีคนชมเพื่อนชมน้องเราก็อิจฉาเราไม่อยากอิจฉาไม่อยากสนใจแล้วแต่ความคิดเรามันเปลี่ยนไม่ได้เลยอ่ะ เราแย่ว่ะ🙂