เพื่อนแฟนไม่ชอบเราแต่แฟนเรามีเพื่อนเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเขาเลยเราจะทำแบบไหนดีค่ะ

ต้องบอกก่อนว่าเรากับเพื่อนของแฟนเคยรู้จักกันมาก่อนถึงขั้นเคยสนิทกันแล้วจู่ๆกับมีเรื่องที่เข้าใจผิดกันกลายเป็นเราโดนเพื่อนๆเขาเกลียดแต่เรื่องมันก็แค่เป็นการแค่มองคนละมุมเท่านั้นค่ะส่วนตัวเราเรามองว่าเราไม่ได้รู้สึกเกลียดเพื่อนเขาแต่เราไม่อยากยุ่งด้วยไม่อยากคุยด้วยเวลาเขาจะไปเจอเพื่อนๆนัดเพื่อนๆเราก็ไม่เคยว่านะคะจนบางทีมีอารมณ์ที่นึกว่าทำไมแฟนเราถึงยังเฮฮาแล้วก็ยินดีที่จะเจอกับผู้คนที่ด่าว่าเราพูดถึงเราเสียๆหายๆมันจะมาแค่แว๊บๆให้นึกถึงเป็นบางครั้งค่ะวันหยุดทีเพื่อนๆเขาก็นัดกันทีบางทีอยู่กับเราก็ปล่อยเราอยู่คนเดียวบ้างบางทีเขาก็นัดไปเที่ยวค้างคืนกันในวันหยุดกลายเป็นว่าเวลาว่างของแต่ละอาทิตย์ที่ต้องเจอกันมันดันถูกแบ่งออกบ่อยมากๆจนทำให้เรารู้สึกเพราะบางครั้งเหมือนเรามีเพลนในหัวว่าวันหยุดนี้จะทำนี่นะจะไปโน่นนะพอเขาบอกว่าวันนี้เพื่อนนัดนะเราก็ไม่กล้าที่จะพูดเพลนในหัวของเราออกไปเลยค่ะเพราะกลัวถูกมองว่าเรางี่เง่าก็จะต้องมาจบความรู้สึกด้วยตนเองว่าที่เรารู้สึกแบบนี้คงเพราะเวลาที่เขาไปกับเพื่อนเราไม่สามารไปด้วยได้เพราะเราไม่ชอบที่จะอยู่ในที่ที่ไม่ใช่ของเราที่ที่ถูกมองด้วยสายตาไม่เป็นมิตรแฟนเราเขามีเพื่อนเป็นส่วนนึงในชีวิตเลยค่ะเขาแคร์เพื่อนเขามากในความรู้สึกของเราแต่สำหรับเราเขาเป็นแทบทุกอย่างเราสามารถไม่รับนัดเพื่อนได้ในวันที่ต้องเจอกันเราไม่ชอบไปกินอะไรอร่อยๆคเดียวเที่ยวที่สวยๆคนเดียวกับเพื่อนๆโดยที่ไม่มีเขาเหมือนรู้สึกผิดค่ะนึกถึงอยากให้มาดูมากินแบบที่เรามา(แต่ถ้ามันจำเป็นแบบเลี่ยงไม่ได้ถึงไปค่ะ)เรียกได้ว่าเรามองเขาเป็นครอบครัวเราไปแล้วรองจากที่บ้านเราให้ความสำคัญกับเขามากๆค่ะเราควรจัดการความรู้สึกของเรายังไงดีค่ะ(ปล.อ่านยากนิดนึงนะคะSpacebarพังค่ะ)