เราควรไปพบจิตแพทย์ไหม

(เล่าเรื่องราวชีวิตของเราก่อนนะ) เริ่มแรก ตอนเด็กๆ เราชอบขี้เกียจ เรียนหนังสือไม่ค่อยเก่ง เวลากอกน้ำ พ่อจะใช้เราไปกอก เราไม่อยากไป พ่อก็ชอบด่าเรา ตีเรา(มีวันหนึ่งเราไม่อยากไปเพราะมันหนักมันเหนื่อย พ่อเลยลุกขึ้นมาใช้เท้ายันเข้าที่หน้าเรา เราเลยร้องไห้ไปกอกน้ำไป) เวลาเรามีการบ้าน เราก็จะให้พ่อสอน พ่อก็สอน แต่เราโง่ไง ขนาดพ่อสอน เราก็ไม่เข้าใจ พ่อก็ด่า แม่ก็คอยสำเติม พี่ก็ทั้งด่าทั้งสำเติม บางทีเราทำผิดอะไร แม่ก็จะตี ไล่ตีกลางบ้าน(แม่เคยใช้ไม้กวาดฟาดที่ตาตุ่มเรา) ในใจคิดว่า พ่อแม่พี่ไม่รักเราหรอ เเล้ววันหนึ่งก็เป็นวันแข็งเรือ เราไปเที่ยวกับเพื่อน แล้วก็มีผู้ชายคนหนึ่ง มาขอเบอร์ เราก็ให้ไป (ตอนนั้นอายุ 14 555 แรดมากก) แล้วเราก็คุยกันเรื่อยๆ ไปไหนด้วย แล้วเราก็เริ่มดื่มเหล้าเบียร์ วันหนึ่งแม่จับได้ว่าเรามีแฟน พ่อแม่เลย จับเราสองคนหมั้นกัน แล้ววันนั้นเราก็ไปอยู่กะเค้าเลย แฟนเป็นคนชอบกินเหล้า ชอบไปหาเพื่อน เราชอบไปเฝ้าเเฟนกินเหล้า แต่เราไม่กิน เราติดแฟนมากๆ แม่แฟนละบอกเรา อย่าไปเฝ้าเลย มันไม่ด มีเเต่ผู้ชาย เราเลยไม่ไป เราเริ่มระแวงไปหมด มันยังไงไม่รู้ไม่อยากห่างจากแฟน แล้วก็เป็นแบบนี้เรื่อยมา จนคบกันได้ 1 ปีกว่าๆ เราเริ่มน้อยใจ ทำไมไม่อยู่กะเรา ทำไมชอบไปหาเพื่อน ไม่รักเราละหรอ รักเราหน่อยสิ เริ่มกลัวการอยู่คนเดียว เริ่มร้องไห้ ไม่อยากให้เค้าไปกินเหล้า อยู่กับเราไม่มีความสุขหรอ เหงามาก ตลอดเวลา 1 ปี เราไม่เคยออกไปไหนเลย ไม่มีเพื่อนเล่นที่บ้าน มีแค่แฟนเป็นเพื่อน จนเริ่มเข้าปีที่ 2 เราถามเเฟนว่า อยากสร้างอนาคตมั้ย แฟนละบอกอยาก เราเลยให้แฟนเปลี่ยนนิสัย ไม่ต้องไปกินเหล้าทุกวันได้ไหม(แต่ก่อนกินทุกวัน) เปลี่ยนแปลงตัวเอง แล้วเเฟนก็ทำได้ ไม่ไปทุกวัน แฟนเรา เป็นคนทำงานเก่ง แต่แย่ตรงที่ชอบกินเหล้า เเล้วชอบมาทะเลาะกับเรา แต่เราก็ให้อภัย เวลาร่วงโรยมา 3ปี เราเริ่มอาการหนัก ไม่อยากให้เเฟนไปไหนเลย อยากให้อยู่แต่กับเรา เรารู้สึกมีความสุขมาก มากเเบบมากที่สุด เวลามีแฟนอยู่อะไรๆก็ดีไปหมด เหมือนไม่เคยได้สัมผัสความรู้สึกแบบนี้ แต่เเล้วเเฟนเราไปหาเพื่อน เราก็จะโวยวาย ร้องไห้หนัก อย่าไปเลย ไม่ให้ไป เรายอมทำทุกอย่างที่จะยื้อเค้าไว้ เค้าก็จะไป เราถึงขั้นเอามีดมากรีดแขนตนเอง จนเค้าสงสาร เค้าเลยไม่ไป จนเราเกลียดเหล้าเบีย เเบบเกลียดมากๆ เวลาเค้าจะไปกินเหล้า เราก็เป็นแบบนี้ตลอด ที่นี้เค้าไม่ฟังเราละ เลยเลยหนีออกจากบ้าน เค้าก็มาตามหาเรา ทีนี้ เค้าไม่ฟังเราจริงๆละ เราทำอะไรยังไงเค้าก็ไม่ฟัง เราเลยไปนอนน้องไห้คนเดียว เป็นชั่วโมงๆ ในใจกลัวมาก รู้สึกโดดเดี่ยว นั่งเหม่อคนเดียว ต้องการให้เค้าอยู่กะเราตลอดเวลา ไม่อยากให้จากไปไหน เลย จนตอนนี้ 4 ปีแล้ว ก็รู้สึกเหมือนเดิม เมื่อกี้นี้ก็ทะเลาะกันเรื่องไปกินเหล้า เราร้องไห้ไปพิมพ์ไปนะตอนนี้ ในชีวิตเราขาดเค้าไม่ได้จริงๆ เราควรแก้ไงดี