.

               ที่หมู่บ้านจัดสรรแห่งหนึ่ง เป็นหมู่บ้านค่อนข้างมีคนสัญจรไปมามากมาย มีรถขายอะไรต่อมิอะไรเข้ามาขายเยอะแยะ ทั้งที่อรรถพลคิดว่าตัวเองเลือกดีแล้ว ถึงยังไงก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่ แค่เพื่อนบ้านมีมารยาทก็พอ บ้านของอรรถพลเป็นบ้านเดี่ยวสองชั้น ซื้อบ้านหลังนี้เมื่อตอนอายุครบ 30 ปีพอดี เพียงคิดว่าหน้าที่การงานลงตัว มีเงินเก็บก็ควรจะมีสมบัติเป็นของตัวเองสักชิ้น และสิ่งที่อรรถพลเลือกนั่นก็คือซื้อบ้านแทนที่จะเป็นรถยนต์

               แม้เพื่อนบ้านรอบ ๆ จะมีรถยนต์จอดหน้าบ้านกันทุกคน และถึงแม้จะถูกถามถึงเรื่องเมื่อไหร่จะซื้อรถยนต์สักที มันมีความจำเป็นแบบนั้นแบบนี้ อรรถพลเพียงรับฟัง แต่ยังคิดว่าไม่จำเป็นอยู่ดี สำหรับชายโสดแบบเขา ที่ไปไหนมาไหนคนเดียว

               เขาเป็นคนไม่ค่อยชอบเที่ยว ไม่ค่อยชอบออกไปไหน อยู่ติดบ้าน รถจึงไม่จำเป็น ส่วนการเดินทางมาทำงาน ก็ยังมีรถไฟฟ้าให้ใช้บริการ ไม่จำเป็นต้องขับรถมาเอง ไหนจะต้องเผื่อเวลารถติดอีก ภาพลักษณ์เขาก็เป็นมนุษย์เงินเดือนธรรมดา ๆ คนหนึ่ง เขาไม่ได้อยู่บ้านเพียงคนเดียว มีอรอุมาน้องสาวที่อายุห่างกันลิบมาอยู่ด้วยอีกคน หลังเรียนจบเขาฝากงานให้ทำที่บริษัทที่ตนเองทำอยู่

               คืนนี้อรรถพลนำเปลพับมากางนอนเล่นที่สนามหญ้าหน้าบ้าน สนามเล็ก ๆ ไว้นอนดูท้องฟ้าตอนกลางคืน มันไม่ได้มืดดำเหมือนที่เคยเห็นตอนเด็ก สมัยเป็นเด็กเขาเกิดและโตที่ต่างจังหวัด ท้องฟ้ายามราตรีในกรุงเทพสว่างไสวดั่งตอนกลางวัน เพราะแสงไฟของตึกรามบ้านช่องนี่เอง ทำให้ท้องฟ้าไม่มืดเท่าที่ควรจะเป็น

               วันนี้เขาไม่ได้นอนมองดูท้องฟ้าเหมือนอย่างเคย แต่กลับดูรูปของอรพินต่างหาก ผู้หญิงคนที่ทำให้หัวใจของเขาปิดตายมานานถูกแง้มออก ปิดตายจากการผิดหวัง ครั้งที่ผู้หญิงคิดว่ารักเขามากที่สุด สุดท้ายก็ทิ้งเขาไปกับคนที่รวยกว่า

               เพียงเพราะตอนนั้นเขาไม่มีอะไร ตอนนั้นเขาเป็นเพียงพนักงานคอลเซ็นเตอร์ธรรมดา ๆ คนหนึ่ง นี่คืออีกหนึ่งเหตุผลที่เขาซื้อบ้านหลังนี้ด้วย วันนี้อรพินกลับทำให้เขาไม่เป็นตัวของตัวเอง ทุกทีที่อยู่ใกล้ ๆ กัน ซึ่งเขาก็ไม่รู้ตัว รู้อีกทีมองเธอไม่ละสายตาจนวินิจต้องทักท้วงทุกวัน

               เธอน่ารัก ร่างกายผอมบางกะทัดรัด ผิวขาว ผมยาว ใบหน้ารูปไข่รับกับจมูกคม รับกับลูกตาที่ไม่เล็กไม่โตจนเกินไป ช่างน่ามองยิ่งนัก ดูภาพรวมเธอเป็นผู้หญิงที่สวย น่ารัก ตรงสเปกของผู้ชายหลาย ๆ คน หนึ่งในนั้นคือเขาด้วย แต่ดูท่าทางเธอน่าจะไม่โสด เพราะเห็นแอบหลบไปคุยโทรศัพท์คนเดียวหลายครั้ง เวลาที่นั่งอยู่ด้วยกัน

               อรรถพลคบกับผู้หญิงคนหนึ่งตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัย หลังเรียนจบเขาสองคนเข้ามากรุงเทพเพื่อหางานทำ เพื่อเก็บเงินทำให้รักของเขาสมหวัง ฐานะทั้งสองคนก็ไม่ได้ยากจนค้นแค้นอะไรมาก แต่ก็ไม่ถึงกับรวยล้นฟ้า บางอย่างต้องอดทนแลกมาถึงจะได้ครอบครอง

               เขากับคนรักได้รับการช่วยเหลือจากญาติในช่วงเข้ามาทำงานใหม่ ๆ พอเขาได้งานเป็นคอลเซ็นเตอร์ ทำงานได้สองเดือนเขาก็ขอตัวแยกออกมาเช่าห้องอยู่กันสองคน ส่วนแฟนสาวได้งานออฟฟิศตามสายที่จบมา ความรักของเขามีแนวโน้มดีขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งเรื่องเงินทอง ความเป็นอยู่ก็ไม่ถือว่าขัดสน เขาคิดไปเองคนเดียว

               เหมือนความรักของเขาจะลงตัว กำลังไปได้ดี ทว่าเงินเดือนก็ไม่ได้มากมายอะไร สองคนรวมกันหักค่าใช้จ่าย หักเงินเก็บที่เก็บไว้สร้างครอบครัวด้วยกันแล้ว เหลือเพียงไม่กี่บาท มันไม่พอสำหรับเธอ ที่จริงมันพอ แต่มันไม่พอสำหรับคนที่มีความทะเยอทะยานสูงอย่างเธอต่างหาก

               หลายครั้งที่เธอตัดพ้อต่อว่าเขา เรื่องเงินเรื่องงาน เรื่องที่เขาเป็นให้ไม่ได้เหมือนคู่รักคนอื่น และอีกทั้งเรื่องแต่งงาน จนในที่สุดเธอก็เจอคนที่ใช่กว่าเขา ดีกว่าเขาหลายเท่า คนที่ตอบโจทย์ความรักของเธอ ให้เธอได้ทุกอย่าง และเธอก็ไปจากชีวิตเขาโดยไม่มีแม้แต่คำร่ำลาสักคำ

               เธอไปแบบไม่ลาสักคำ กลับมาไม่มีแม้แต่เงาหรือร่องรอยของเธอแล้ว เสมือนไม่เคยมีเธออยู่ในห้องนั้นเลย เสื้อผ้า ของใช้ ข้าวของทุกอย่างที่เป็นของเธอไม่เหลือสักชิ้น ไม่เหลือพอให้เขาได้กอดดมประทังความคิดถึงเลยสักชิ้น

               เธอลาออกจากงานที่เดิม ไปอยู่ที่ไหนก็ไม่มีใครรู้ เขาเที่ยวตามหาเธอจนทั่ว ที่คิดว่าเธอจะไป ก็จนปัญญาที่จะตามหา กลับไปตามที่บ้านเกิดของเธอก็ไม่มีใครรู้ หรือไม่ยอมบอกเขาก็ไม่แน่ใจ เขานอนร้องไห้ซมซานปล่อยตัวเองอยู่เป็นปี ๆ กว่าความคิดถึงจะซาลง และทำใจยอมรับได้ เขาเลิกตามหาเธอไปพร้อม ๆ กับหัวใจที่ด้านชา

               มีแม่และน้องสาวและวินิจเพื่อนร่วมงานคอยให้กำลังใจ เขาถึงลุกขึ้นมาได้อีกครั้ง เขาสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ให้ผู้หญิงหน้าไหนมาทำร้ายเขาได้อีก และถ้าเขาจะมีใครสักคนเขาจะต้องมีเพียบพร้อมทุกอย่าง

               นี่จึงเป็นเหตุผลให้เขาตั้งใจทำงาน เก็บเงิน และซื้อบ้านหลังนี้ไว้เป็นของขวัญแห่งความทุ่มเทมานะอุตสาหะของเขาได้ อรพินเป็นผู้หญิงคนแรก หลังจากที่เขาปิดตายหัวใจมานาน ที่ทำให้หัวใจสั่นไหวอีกครั้ง ประตูหัวใจแง้มออกมาอย่างอัตโนมัติ โดยที่เขาไม่ทันได้ตั้งตัว และบังคับควบคุมมันไม่ได้ ปล่อยให้มันทำตามใจตนเอง

               อรรถพลนอนดูรูปหญิงสาวในโทรศัพท์ ในโซเชียลที่กำลังฮิตเล่นกันในตอนนี้ ใครไม่มีถือว่าเชยมาก อรรถพลเองก็มีเป็นของตัวเอง แต่ไม่ได้สนใจเล่น แค่เอาไว้แจกเวลามีคนขอไว้เพื่อติดต่อ จะได้ไม่เชยในสายตาคนอื่น อรรถพลไม่ชอบอะไรแบบนี้ วันนี้มันกลับได้ใช้ประโยชน์ของมันอย่างแท้จริง อรรถพลเลื่อนดูรูปภาพอรพินไปเรื่อย ๆ ทีละรูป ๆ เผลอยิ้มออกมาคนเดียว

               “พี่อรรถดึกแล้วจะเข้านอนตอนไหน”

               อรอุมาน้องสาวของเขาตะโกนลงมาจากชั้นสองของบ้าน โผล่หน้าออกมาที่ขอบหน้าต่าง ขณะที่เขานอนนึกถึงใบหน้าของอรพินอยู่ เขาเงยหน้าเหลือบตาขึ้นไปมองน้องสาว ทำไมอรอุมาไม่เป็นกุลสตรีเอาเสียเลย ตัวก็สูงใหญ่ ไม่รู้จักควบคุมน้ำหนักหรือดูแลตัวเองสักนิด แบบนี้จะมีผู้ชายคนไหนมาชอบ

               “เดี๋ยวพี่เข้าบ้านน่า เรานอนก่อนเลย แล้วได้โทรหาแม่ป่าว แม่ว่ายังไง จะมาหาพวกเราตอนไหน”

               “พึ่งคุยเสร็จไปเมื่อกี้ แม่บอกว่าจะมาพรุ่งนี้น่ะ ออกเดินทางเช้าตรู่”

               “เออ ๆ เข้านอนก่อนเลยไป เดี๋ยวพี่ปิดบ้านเอง”

               เมื่อตะโกนคุยกับน้องสาวเสร็จ เขาก็ไม่มีกะจิตกะใจจะนึกถึงหน้าอรพินต่ออีกแล้ว เก็บเก้าอี้พับปิดบ้านเข้านอนทันที พรุ่งนี้แม่ของเขาจะเดินทางมาเยี่ยม  เหตุเพราะคิดถึงเขากับน้องสาว

               แม่ชอบบ่นว่าเขาไม่ค่อยกลับบ้าน มัวทำแต่งาน บ้างานมากเกินไป แม่จึงเดินทางมาหาเอง บอกเขาว่ารอบนี้จะขออยู่ด้วยนานหน่อย เพราะคิดถึง ใจจริงเขาอยากให้แม่ย้ายมาอยู่ด้วยกันถาวรด้วยซ้ำ แต่คนแก่ชอบห่วงบ้าน มาแค่ชั่วคราว ให้อยู่ถาวรแม่ของเขาปฏิเสธ เขาจึงไม่อะไรตามใจผู้เป็นแม่แล้วกัน

               ก่อนเข้าห้องตัวเอง อรรถพลแวะห้องน้องสาว เคาะประตูเบา ๆ สองสามครั้ง ไม่นานอรอุมาเปิดประตูให้ “ว่าไงคะคุณพี่ชาย นึกว่าจะนอนตากน้ำค้างบริจาคเลือดให้ยุงอยู่ข้างนอก”

               “น้องอรวันเสาร์ชวนน้องรพินมาทานข้าวที่บ้านเราสิ มาทำความรู้จักกับแม่ด้วย”

               “จะลองชวนนะ ไม่แน่ใจว่ารพินจะว่างมาหรือเปล่า แน่! ทำไมถึงอยากชวน ปกติไม่เคยให้ชวนใครมาบ้าน” อรอุมายกนิ้วชี้หน้าพี่ชาย พร้อมยิ้มแบบมีเลศนัย “อย่าเลยพี่อรรถถ้าไม่อยากเสียใจรอบที่สอง รพินน่าจะมีแฟนแล้วนะ อรเห็นเค้าคุยโทรศัพท์อยู่บ่อย ๆ “

               “นี่ ๆ ยัยอรหยุดเลย! พี่แค่เห็นว่าเราสองคนเป็นเพื่อนสนิทกัน ก็แค่อยากให้มาทำความรู้จักกับแม่เราไว้เฉย ๆ ก็แค่นั้น”

               “แน่นะ! ไม่ใช่ใช้น้องเป็นเครื่องมือนะ” พี่น้องต่างวัยที่อายุห่างกันหลักสิบ พูดหยอกล้อเย้าแหย่กันก่อนจะแยกย้ายเข้าห้องใครห้องมัน “แล้วอรจะลองชวนค่ะ”

               “โอเค”

               อรรถพลเดินเข้าห้องอย่างสบายใจ เขาไม่ได้จะใช้น้องสาวเป็นเครื่องมือ เขาแค่ยืมมือต่างหาก ในการหาทางใกล้ชิดเธอ อย่างที่อรอุมาพูดนั่นแหละ เขาหวั่น ๆ อยู่บ้าง กลัวว่าเธอจะมีเจ้าของแล้ว จึงทำได้แค่แอบมองอยู่ห่าง ๆ ไว้ก่อน

               พอนึกได้แบบนี้ก็ถอนหายใจออกมา ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนบนที่นอนนุ่มและกว้างของตน อย่าให้เธอมีเจ้าของแล้วเลย เขาชอบเธอ นอนนึกถึงใบหน้าเนียนสวยของเธอก่อนจะพล่อยหลับไป

จบบท...