"ขอแค่แกตาย การแก้แค้นของฉันก็จะจบลง...!
คาราซากิ โมเนะ"
ชิราโทริเงื้อมีดที่ซ่อนเอาไว้เหนือหัวอย่างไม่ทันให้ใครได้ระวังตัว
"กรี้ด...!"
เหยื่อคนสุดท้ายหวีด
.
.
(บ้าเอ้ย...ถ้าเป็นแบบนี้
ไม่ทันการแน่)
คุณลุงผู้ไขปริศนาซึ่งอยู่ห่างออกไปรู้ถึงระยะห่างของตนเอง คนร้าย และเป้าหมายเป็นอย่างดี
หมับ!
ปรากฏมือโผล่มาจับมือที่กำลังจะแทงมีดลงไป
"เอ๋...?"
นั่นคือมือของผู้ที่จะแทงมีดลงไปเองนั่นเอง...
แม้แต่เจ้าตัวก็ดูงุนงง
"อ-อะไร...!
ทำไมล่ะ ทำไมมือของฉันมันขยับไปเอง..."
"นี่มันอะไรกันเนี่..."
.
.
"พอได้แล้วล่ะค่ะ...พี่"
ชิราโทริที่จับมือตัวเองก้มหน้าลงไป ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงที่เปลี่ยนไป
สร้างความประหลาดใจให้แก่คุณลุงนักสืบและรุ่นน้องเป็นอย่างมาก
(เอ๋...?)
"อ-อะไรน่ะ...คุณชิราโทริ"
"หนูน่ะ...รู้มาตลอด
ว่าตั้งแต่ที่หนูหายไป พี่เป็นห่วงหนูแค่ไหน
ออกตามหาหนูขนาดไหน...
แต่ว่าตอนนี้เราก็เจอกันแล้วนะ"
"เพราะอย่างงั้น..."
"ช่วยกลับมาเป็นพี่สาวของหนูคนเดิมทีเถอะ..."
ดวงตาของฮาจิเมะสยายกว้าง
นี่คือใบหน้าของคนร้ายหญิงที่พึ่งถูกเขาแฉวีรกรรมจนหมดเปลือกจริงๆหรือ...?
เคร้ง!
เสียงอาวุธร้ายในมือหล่นลงกระทบพื้น
ฮวบ...
ชิราโทริทิ้งตัวลงบนพื้นพร้อมกับมีดอย่างอ่อนแรง
"เดี๋ยวก่อนสิ...!"
"เมื่อกี้นี้คุณดูแปลกๆไปนะ"
ผู้ร่วมเหตุการณ์คนอื่นสับสนผสมเริ่มคิดอะไรแปลกๆ
"จ-จิฮายะ...?"
"เอ๋..."
ร่างในสูทสีดำสั่นระริก
"ทำไม..."
ชิราโทริพูดเพียงแค่นั้นก่อนจะร่ำไห้ออกมาอย่างมิอาจสะกัดกลั้น
"หะ-หัวหน้าคะ...!
ไอ้การพูดกับตัวเองเมื่อกี้นี้..."
ขณะที่ทุกคนกำลังอ้ำอึ้ง รุ่นน้องก็แทรกอย่างติดขัด
(ไม่มีใครทำอะไรได้นอกจากจ้องมองมีดบนพื้นพรม
ผลลัพธ์จากการ หยุดตัวเอง ของ ชิราโทริ เรย์โอะ)
'พอได้แล้วล่ะค่ะ...พี่'
ใบหน้านั้นกลับเข้ามาสู่โสตประสาทของนายฮาจิเมะอีกครั้ง
"อาจจะเป็นอย่างงั้นจริงๆก็ได้"
พูดพลางลูบผมอย่างหาที่ลง
(และแล้ว...
คดีฆาตกรรมต่อเนื่อง ณ โรงแรมปราสาทโบราณ
ก็ได้ปิดม่านลง
พร้อมกับแสงอาทิตย์แห่งวันใหม่ที่ได้สาดส่องลงมา)
(เมื่อความช่วยเหลือจากภายนอกมาถึง
ด้วยคำให้การของคุณชิราโทริและคุณโมเนะ
เราจึงพบโครงกระดูกที่อยู่ในกำแพงของห้องโถง)
.
.
หลังจบงาน บริษัท เดนโปโด ที่รับผิดชอบโรงแรมก็นัดทุกคน
มาจัดงานเลี้ยงขอโทษขอขมา
"ขอประทานโทษด้วยจริงๆคร้าบ...!"
ลูกน้องคนร้ายก้ม
"ทั้งความวุ่นวายในงานมอนิเตอร์ รวมทั้งสิ่งที่คนของบริษัทเราทำด้วย...!"
หัวหน้าของคนร้าย ผู้รับผิดชอบโรงแรมโดยตรง ชาร์ล ทัตสึโร่ คุริฮาระ (51) หมอบกราบตาม
"เรื่องในคราวนี้เราต้องยกความดีความชอบให้กับพนักงานจาก โอโตวะแบล็ก ทั้งสองท่านเลยครับ"
"หืม...อย่างน้อยเรื่องเจ้านายเป็นลูกครึ่งก็ไม่ได้โกหกแฮะ"
"ฮายามะคุง เขาได้ยินนะ"
"คุณคินดะอิจิ...!
จบนี่เราไปต่อกันไหม"
"อ๊ะ...ไม่มีปัญหาครับ"
"ฟู่...! ได้มากินอะไรแบบนี้รู้สึกสบายและเป็นตัวเองกว่าตั้งเยอะ
คืองี้นะ...! ทางนี้เห็นว่าคุณเป็นคนคลี่คลายคดีได้
เลยอยากจะบอกให้คุณรู้เอาไว้หน่อย"
ซาคุมะ โยเฮย์ นักเขียนข่าวกล่าว
(ความจริงแล้วน้องสาวของคุณชิราโทริไม่ได้โดนแกล้งหลอกผีจนลื่นตกบันไดไปหรอก
เธอเห็น 4 คนนั้นที่กำลังแอบ เล่นยา อยู่)
(พอ 4 คนนั้นรู้ตัวก็พยายามวิ่งไล่
เด็กคนนั้นวิ่งหนีจนลื่นตกบันไดลงมา
หลังจากนั้นก็เป็นอย่างที่รู้ๆกันนั่นแหละ)
(เพื่อจะได้รีบจัดการกับเด็กคนนั้น
4 คนนั้นเลยสร้างปรากฏการณ์พ็อลเทอร์ไกสท์
เพื่อไล่ให้รุ่นน้องคนอื่นออกไป
คุณสามีคาราซากิกับคุณอาซากะเป็นฝ่ายทำเสียง
คุณนิวาโมโตะกับคุณนายคาราซากิที่อยู่กับทุกคนก็จะคอยเป็นตัวบิ้วต์)
"โหดร้าย...!
แบบนี้ก็เท่ากับว่าตั้งใจจะ ปิดปาก ตั้งแต่แรกแล้วน่ะสิคะ"
"คุณซาคุมะ"
"หืม"
คุณลุงเรียกนักเขียน
"จนถึงตอนนี้...ภาพของคุณชิราโทริในวันนั้นก็ยังคงวนเวียนอยู่แต่ในหัวของผม
คุณคิดว่า...นั่นคือ วิญญาณของน้องสาวคุณชิราโทริ จริงๆรึเปล่า"
"นั่นสินะ..."
"เพราะครั้งนึง...ผมก็เคย รู้สึกได้ ถึงการมีอยู่ของ เด็กคนนั้น จริงๆ"
ตอนต้นเรื่อง นักเขียนข่าวเคยเล่าให้ทุกคนฟังว่าเคยมานอนในโรงแรมแห่งนั้นแล้วครั้งหนึ่ง
ตอนนั้นเองที่รู้สึกเหมือนมีเสียงของผู้หญิงมาขอความช่วยเหลือ
"โลกนี้น่ะ...ยังมีสิ่งที่เราไม่รู้อีกเยอะ
เพราะอย่างงี้เราถึงต้องเดินหน้าต่อไป
เพื่อเรียนรู้สิ่งใหม่ๆให้กับชีวิต
ถึงจะไม่เคยเห็น แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีนี่...ถูกไหม?"
"ก็จริงนะ..."
.
.
เมื่อวันหยุดมาถึง
ฮาจิเมะยังคงนอนอยู่บนเตียง ฝันหวานอะไรก็ไม่รู้
ใครบางคนเดินมาตามทางเดิน ใช้กุญแจสำรองเปิดเข้าไปในห้องของคุณลุง
"เช้าแล้วนะ..."
"ไม่เห็นเป็นไรเลย...วันนี้วันเสาร์"
"จริงๆเลย...!"
ป้าบ...!
"ตื่นได้แล้ว ฮาจิเมะ คิดว่าตัวเองอายุเท่าไหร่แล้ว ฮะ...!"
"จริงๆเลย...! ทำตัวอย่างกับสมัยม.ปลายไม่มีผิด"
"อ-อะไรของเธอเนี่ย...!"
คินดะอิจิ ฟูมิ (29) น้องสาว (ลูกพี่ลูกน้อง) ของคุณลุงปรากฏตัว!
Talk :
การมาของฟูมิมีดีเทลอีกนิดนึง (ว่าตอนนี้กำลังเขียนนิยายอยู่ แต่ยังไม่คอนเฟิร์มว่าทำเป็นอาชีพนักเขียนเลยหรือไม่)
แต่ตอนนี้ยาวแล้ว เลยน่าจะยกยอดไปตอนหน้าทีเดียวเลย
จบบริบูรณ์สักทีนะครับ สำหรับพ็อลเทอร์ไกสท์
ฟูมิกลับมาแทบไม่เหลือเค้าเดิมเลย ฮา
แต่ดูเหมืนอจะยังไม่แต่งงานแฮะ
คินดะอิจิ 37 - "เธอ" ผู้กลับมา (ไม่ใช่มิยูกิ) อย่างไม่ทันให้ได้ตั้งตัว มีใครรอการกลับมาของเธออยู่บ้างรึเปล่านะ...?