เราเป็นครูที่จบภาษาไทยเพียวมาค่ะ
ฝึกสอนแต่ชั้นมัธยมศึกษามา เด็กโตน่ารัก ฟังรู้เรื่อง สนุกไปกับสื่อที่เราเตรียม (โรงเรียนประจำอำเภอ)
แต่เราบรรจุโรงเรียนประถมค่ะ(โรงเรียนห่างไกล)
เราได้สอนป.3 เหมาทุกวิชาเลย
เราก็รู้เนื้อหาทุกวิชานะคะ ไม่ถึงขั้นไม่เข้าใจ แต่ถ้าจะให้เราสอนสนุกเหมือนภาษาไทยก็เป็นไปไม่ได้ คือเราต้องทำการบ้านหนักมากในการสอนแต่ละวันการสอนถึงจะดีพร้อม แต่ว่าเราบรรจุใหม่ มีทั้งงานประเมิน งานครูประจำชั้น งานครูห้องพยาบาล และครูพัสดุ มันหนักมากๆเลยล่ะค่ะ ต้องทำพัสดุย้อนหลังปีก่อนหน้าที่เราจะมาเยอะมาก มีบัญชีคุมด้วยมือถึงสามเล่ม พิมพ์เอกสารล้างหนี้อีกกองโต คือเหมือนเราเป็นธุรการอ่ะค่ะ ไม่มีเวลาเตรียมการสอนวิชาอื่นๆเลยนอกจากภาษาไทย เทคนิคต่างๆกับเด็กมัธยมก็ใช้ไม่ได้กับเด็กประถม เราไม่อยากตี ไม่อยากโวยวาย แต่เด็กซนมาก ทั้งเรื่องขยะในห้อง เสียงดัง อะไรพวกนี้อ่ะค่ะ เรื่องหยุมหยิม เราก็ทั้งสอนให้เก็บ ขู่ เขาก็ไม่ทำ แต่ถ้าตีเขาจะทำ แต่ก็ใช้ได้แค่บางคน บางคนเรากล่อมก็แล้ว เอาขนมล่อก็แล้วก็ไม่ทำ มันเป็นปัญหาที่ต้องแก้ทุกวัน งานที่เราแบกไว้มันก็เยอะ เราเคยบอกในที่ประชุมแล้วนะคะว่ารับงานอื่นๆไม่ไหวแล้ว แต่เหมือนเรามาใหม่ ผอ.ก็กดดันให้ทำให้เสร็จ งานสอนก็ต้องได้ เราเครียดมากๆเลยค่ะ เราพยายามหาเทคนิคมาปราบเด็กแล้วแต่เด็กต่อต้านและโวยวายเหมือนคนเสียสติไปเลย (เราเคยคุยกับผู้ปกครองนะคะว่าทุกวันนี้เด็กทำอะไรบ้างเมื่ออยู่ที่บ้าน ผู้ปกครองตอบว่าให้เล่นโทรศัพท์ทั้งวัน เพราะต้องไปขายของ เราก็พยายามบอกให้ผู้ปกครองให้หากิจกรรมอื่นให้เด็กทำแทน เพราะเด็กเริ่มก้าวร้าว สมาธิสั้น ไม่สนใจเรียน เขาก็ไม่ฟัง เพราะเราอายุน้อยกว่าเขาด้วยแหละมั้งคะ) เราเคยเสนอให้ผอ.พูดในที่ประชุมผู้ปกครอง ผอ.ก็บอกว่ามันเป็นหน้าที่ของเรา ให้เราไปเน้นย้ำกับผู้ปกครองและเด็กเอง แถวยังต่อว่าเราเกือบอีกชม.กลางที่ประชุมว่าไม่มีประสิทธิภาพ คุมเด็กไม่ได้ ไม่ใช่หน้าที่ผอ.
เราเลยแก้ไขที่ตัวเราและเด็ก เราพยายามให้เด็กเขียนว่าวันนี้ทำอะไร ให้ผู้ปกครองเซ็น ผู้ปกครองบางคนก็โกหก บางคนทำการบ้านให้ลูกก็ยังมี เราอยากเป็นครูที่ดี เด็กเชื่อฟัง เหมือนกัน แต่เหมือนเราพยายามอยู่คนเดียว ผอ.และผู้ปกครองไม่เอาด้วย แต่ผอ.กลับซีเรียสเรื่องพฤติกรรมเด็กมาก เด็กไม่ดีโทษเรา อยากให้เด็กเงียบ นั่งฟัง ไม่กระดุกกระดิก ไม่ลุกออกจากที่ ตั้งใจเรียนเหมือนรร.ประจำอำเภอ หรือรร.ใหญ่ๆ หรือที่เราเรียกว่าเด็กที่ถูกคัด (ผู้ปกครองพร้อมสอนมีอาชีพการงานดี สมองเป็นเลิศ) ผอ.บอกว่าจะประเมินให้เราไม่ผ่านค่ะถ้ายังคุมชั้นเรียนไม่ได้ เราก็รู้สึกแย่นะคะที่เด็กไม่ฟัง เราพยายามมากๆแล้วที่จะผ่านพ้นไปในแต่ละวัน คำพูดของผอ.ก็บั่นทอนกำลังใจลงเรื่อยๆเลยล่ะค่ะ จนเราคิดว่าเราไม่สมควรที่จะเป็นครูเลย ความพยายามของเราไม่บรรลุผลใดๆ ซื้อเครื่องเคลือบทำสื่อการสอนเอง ซื้ออุปกรณ์ต่างๆให้เด็กเรียน ซื้อหนังสือนิทานมาไว้ในห้องเอง ซื้อยาต่างๆไว้ให้เด็กใช้ คอมพิวเตอร์ที่ใช้สอนก็ของส่วนตัว งบส่วนตัวทั้งนั้น ไม่เคยมีงบรร. วันหยุดเรายังทำงาน ไปโรงเรียนเก็บห้องกวาดห้องพิเศษต่างๆ พอเราจัดดีหมดแล้วก็มีครูในโรงเรียนขนขยะมาทิ้งในห้องเราอีก (พวกหนังสือตู้เครื่องปริ้นเก่า) ผอ.ก็มาว่าให้เราว่าเราทำห้องรกให้รื้อของพวกนั้นออก เราเหนื่อยมากๆเลยค่ะ บอกว่าครูคนอื่นเอามาทิ้ง ผอ.ก็บอกให้เราเก็บ ยังไม่รวมกับคะแนน NT ปีที่แล้วที่ร่วงลงมา แต่ยังอยู่ในระดับสูงกว่าค่ากลางระดับประเทศอยู่ เราก็ถูกเรียกไปพบและต่อว่าเรื่องคะแนนต่ำ เราก็อยากให้เด็กได้คะแนนสูงนะคะแต่เรายื้อไว้ไม่ไหวจริงๆ เด็กมันอ่านหนังสือไม่ออกมาตั้งแต่ป.1 จะให้เราทำยังไง ตอนนี้ก็มีปัญหาอีกค่ะ เด็กอ่านหนังสือไม่ออก 2 คน แล้วทำให้เด็กไม่ตั้งใจเรียนในห้องเพราะเรียนไม่รู้เรื่อง เราพยายามเร้าความสนใจ สอนเสริมแต่เด็กไปกับเราไม่ไหวจริงๆ ผู้ปกครองก็ไม่เอาด้วย ครูป.2 บอกให้ซ้ำชั้น ผู้ปกครองก็ไม่ยินยอม ปัญหามันเหมือนกองทับถมตัวเราไว้เลยค่ะ เราเครียด ร้องไห้ทุกวัน มันเหมือนไม่มีทางออกให้เราเลย เราท้อใจทั้งกับนักเรียนและผอ.ที่คอยซ้ำเติมเรา ไม่ได้ช่วยให้นักเรียนก้าวหน้าไปข้างหน้าเลย ผอ.มานิเทศก็คือมาว่าเราให้นร.เราฟัง ไม่เคยจะสอนให้เราดูว่าสอนยังไง ได้แต่บอกว่าหนูต้องไปทำการบ้านมาเยอะๆ มันเป็นหน้าที่หนู เราก็อ่านบทความมาเยอะ ดูคลิปการสอน แต่ไม่มีเด็กคนไหนเลยมีนิสัยเท่าเด็กที่เราเจอ การไปรร.ของเราแต่ละวันจึงเป็นวันที่ผ่านไปช้าและน่าอึดอัดใจมากสำหรับเรา เพราะผอ.รอด่าเราอยู่ทุกวัน ยังไม่รวมที่ว่าเราหน้าเสาธง และงานเลี้ยงกลุ่มเครือข่าย ประกาศให้ทราบโดยทั่วกันว่านส. ...... ครูบรรจุใหม่คุมนักเรียนไม่อยู่ ไฟในใจที่มีจะวอดไปแล้วล่ะค่ะ เรารู้สึกแย่มาก คุณค่าของเราไม่เหลือเลย ควรทำอย่างไรดีให้ถูกใจผอ. และเป็นครูที่ดีได้เหรอคะ เราทำสุดชีวิตแล้วจริงๆทั้งแรงกาย แรงใจ ทรัพย์สิน แต่ไม่มีอะไรดีขึ้นเลย
ทำอย่างไรคุมเด็กดื้อให้อยู่
ฝึกสอนแต่ชั้นมัธยมศึกษามา เด็กโตน่ารัก ฟังรู้เรื่อง สนุกไปกับสื่อที่เราเตรียม (โรงเรียนประจำอำเภอ)
แต่เราบรรจุโรงเรียนประถมค่ะ(โรงเรียนห่างไกล)
เราได้สอนป.3 เหมาทุกวิชาเลย
เราก็รู้เนื้อหาทุกวิชานะคะ ไม่ถึงขั้นไม่เข้าใจ แต่ถ้าจะให้เราสอนสนุกเหมือนภาษาไทยก็เป็นไปไม่ได้ คือเราต้องทำการบ้านหนักมากในการสอนแต่ละวันการสอนถึงจะดีพร้อม แต่ว่าเราบรรจุใหม่ มีทั้งงานประเมิน งานครูประจำชั้น งานครูห้องพยาบาล และครูพัสดุ มันหนักมากๆเลยล่ะค่ะ ต้องทำพัสดุย้อนหลังปีก่อนหน้าที่เราจะมาเยอะมาก มีบัญชีคุมด้วยมือถึงสามเล่ม พิมพ์เอกสารล้างหนี้อีกกองโต คือเหมือนเราเป็นธุรการอ่ะค่ะ ไม่มีเวลาเตรียมการสอนวิชาอื่นๆเลยนอกจากภาษาไทย เทคนิคต่างๆกับเด็กมัธยมก็ใช้ไม่ได้กับเด็กประถม เราไม่อยากตี ไม่อยากโวยวาย แต่เด็กซนมาก ทั้งเรื่องขยะในห้อง เสียงดัง อะไรพวกนี้อ่ะค่ะ เรื่องหยุมหยิม เราก็ทั้งสอนให้เก็บ ขู่ เขาก็ไม่ทำ แต่ถ้าตีเขาจะทำ แต่ก็ใช้ได้แค่บางคน บางคนเรากล่อมก็แล้ว เอาขนมล่อก็แล้วก็ไม่ทำ มันเป็นปัญหาที่ต้องแก้ทุกวัน งานที่เราแบกไว้มันก็เยอะ เราเคยบอกในที่ประชุมแล้วนะคะว่ารับงานอื่นๆไม่ไหวแล้ว แต่เหมือนเรามาใหม่ ผอ.ก็กดดันให้ทำให้เสร็จ งานสอนก็ต้องได้ เราเครียดมากๆเลยค่ะ เราพยายามหาเทคนิคมาปราบเด็กแล้วแต่เด็กต่อต้านและโวยวายเหมือนคนเสียสติไปเลย (เราเคยคุยกับผู้ปกครองนะคะว่าทุกวันนี้เด็กทำอะไรบ้างเมื่ออยู่ที่บ้าน ผู้ปกครองตอบว่าให้เล่นโทรศัพท์ทั้งวัน เพราะต้องไปขายของ เราก็พยายามบอกให้ผู้ปกครองให้หากิจกรรมอื่นให้เด็กทำแทน เพราะเด็กเริ่มก้าวร้าว สมาธิสั้น ไม่สนใจเรียน เขาก็ไม่ฟัง เพราะเราอายุน้อยกว่าเขาด้วยแหละมั้งคะ) เราเคยเสนอให้ผอ.พูดในที่ประชุมผู้ปกครอง ผอ.ก็บอกว่ามันเป็นหน้าที่ของเรา ให้เราไปเน้นย้ำกับผู้ปกครองและเด็กเอง แถวยังต่อว่าเราเกือบอีกชม.กลางที่ประชุมว่าไม่มีประสิทธิภาพ คุมเด็กไม่ได้ ไม่ใช่หน้าที่ผอ.
เราเลยแก้ไขที่ตัวเราและเด็ก เราพยายามให้เด็กเขียนว่าวันนี้ทำอะไร ให้ผู้ปกครองเซ็น ผู้ปกครองบางคนก็โกหก บางคนทำการบ้านให้ลูกก็ยังมี เราอยากเป็นครูที่ดี เด็กเชื่อฟัง เหมือนกัน แต่เหมือนเราพยายามอยู่คนเดียว ผอ.และผู้ปกครองไม่เอาด้วย แต่ผอ.กลับซีเรียสเรื่องพฤติกรรมเด็กมาก เด็กไม่ดีโทษเรา อยากให้เด็กเงียบ นั่งฟัง ไม่กระดุกกระดิก ไม่ลุกออกจากที่ ตั้งใจเรียนเหมือนรร.ประจำอำเภอ หรือรร.ใหญ่ๆ หรือที่เราเรียกว่าเด็กที่ถูกคัด (ผู้ปกครองพร้อมสอนมีอาชีพการงานดี สมองเป็นเลิศ) ผอ.บอกว่าจะประเมินให้เราไม่ผ่านค่ะถ้ายังคุมชั้นเรียนไม่ได้ เราก็รู้สึกแย่นะคะที่เด็กไม่ฟัง เราพยายามมากๆแล้วที่จะผ่านพ้นไปในแต่ละวัน คำพูดของผอ.ก็บั่นทอนกำลังใจลงเรื่อยๆเลยล่ะค่ะ จนเราคิดว่าเราไม่สมควรที่จะเป็นครูเลย ความพยายามของเราไม่บรรลุผลใดๆ ซื้อเครื่องเคลือบทำสื่อการสอนเอง ซื้ออุปกรณ์ต่างๆให้เด็กเรียน ซื้อหนังสือนิทานมาไว้ในห้องเอง ซื้อยาต่างๆไว้ให้เด็กใช้ คอมพิวเตอร์ที่ใช้สอนก็ของส่วนตัว งบส่วนตัวทั้งนั้น ไม่เคยมีงบรร. วันหยุดเรายังทำงาน ไปโรงเรียนเก็บห้องกวาดห้องพิเศษต่างๆ พอเราจัดดีหมดแล้วก็มีครูในโรงเรียนขนขยะมาทิ้งในห้องเราอีก (พวกหนังสือตู้เครื่องปริ้นเก่า) ผอ.ก็มาว่าให้เราว่าเราทำห้องรกให้รื้อของพวกนั้นออก เราเหนื่อยมากๆเลยค่ะ บอกว่าครูคนอื่นเอามาทิ้ง ผอ.ก็บอกให้เราเก็บ ยังไม่รวมกับคะแนน NT ปีที่แล้วที่ร่วงลงมา แต่ยังอยู่ในระดับสูงกว่าค่ากลางระดับประเทศอยู่ เราก็ถูกเรียกไปพบและต่อว่าเรื่องคะแนนต่ำ เราก็อยากให้เด็กได้คะแนนสูงนะคะแต่เรายื้อไว้ไม่ไหวจริงๆ เด็กมันอ่านหนังสือไม่ออกมาตั้งแต่ป.1 จะให้เราทำยังไง ตอนนี้ก็มีปัญหาอีกค่ะ เด็กอ่านหนังสือไม่ออก 2 คน แล้วทำให้เด็กไม่ตั้งใจเรียนในห้องเพราะเรียนไม่รู้เรื่อง เราพยายามเร้าความสนใจ สอนเสริมแต่เด็กไปกับเราไม่ไหวจริงๆ ผู้ปกครองก็ไม่เอาด้วย ครูป.2 บอกให้ซ้ำชั้น ผู้ปกครองก็ไม่ยินยอม ปัญหามันเหมือนกองทับถมตัวเราไว้เลยค่ะ เราเครียด ร้องไห้ทุกวัน มันเหมือนไม่มีทางออกให้เราเลย เราท้อใจทั้งกับนักเรียนและผอ.ที่คอยซ้ำเติมเรา ไม่ได้ช่วยให้นักเรียนก้าวหน้าไปข้างหน้าเลย ผอ.มานิเทศก็คือมาว่าเราให้นร.เราฟัง ไม่เคยจะสอนให้เราดูว่าสอนยังไง ได้แต่บอกว่าหนูต้องไปทำการบ้านมาเยอะๆ มันเป็นหน้าที่หนู เราก็อ่านบทความมาเยอะ ดูคลิปการสอน แต่ไม่มีเด็กคนไหนเลยมีนิสัยเท่าเด็กที่เราเจอ การไปรร.ของเราแต่ละวันจึงเป็นวันที่ผ่านไปช้าและน่าอึดอัดใจมากสำหรับเรา เพราะผอ.รอด่าเราอยู่ทุกวัน ยังไม่รวมที่ว่าเราหน้าเสาธง และงานเลี้ยงกลุ่มเครือข่าย ประกาศให้ทราบโดยทั่วกันว่านส. ...... ครูบรรจุใหม่คุมนักเรียนไม่อยู่ ไฟในใจที่มีจะวอดไปแล้วล่ะค่ะ เรารู้สึกแย่มาก คุณค่าของเราไม่เหลือเลย ควรทำอย่างไรดีให้ถูกใจผอ. และเป็นครูที่ดีได้เหรอคะ เราทำสุดชีวิตแล้วจริงๆทั้งแรงกาย แรงใจ ทรัพย์สิน แต่ไม่มีอะไรดีขึ้นเลย