เราแอบชอบเพื่อนคนนี้มาสักพักแล้ว ที่ชอบเพราะว่าเพื่อนคนนี้พอเราไม่สบายใจ เราจะเเอบไปร้ิงไห้เงียบๆคนเดียวเเต่คนนี้กลับบังเอิญมาเห็น เเล้วเขาถามว่าเป็นไรรึป่าว บอกเท่าที่อยากบอกก็ได้ เราก็เล่าไปว่า มีปัญหาเรื่องเพื่อนผช.ที่คล้ายๆมาข่มรึคุกคามเรานี่ละคะ เราเครียดนิดหน่อย เขาเป็นคนเดียวที่รู้ เราไม่ได้ระบายให้ใครฟังเลยเเต่กับคนนี้เราสบายใจแปลกๆ พอไอคนที่คุกคามเรามันเดินผ่าน มันจะชอบเดินมาหาเรื่องเรา เราเลยมือไปจับเพื่อนคนนี้อัตโนมัติ จะดึงมือ จะจับเสื้อจับเเขน ขอสมมุตินามเพื่อนว่า "โอ"นะคะ  โอพอรู้เรื่องว่าทำไมเราถึงกลัวไอ้คนนั้น โอจะยอมให้เราลากไปไหนก็ได้ ทั้งที่โอนั้นเป็นคนพาไปไหนมาไหนค่อนข้างยากพออยู่ในห้อง เเต่ถ้าขอร้องจะยอม จากนั้น เรากับโอก็ค่อยๆเริ่มคุยกันมากขึ้น พอมีปัญหาจะเก็บความลับสองคนไม่บอกเพื่อน เรากลัวว่าเพื่อนจะเป็นห่วง เพราะเพื่อนมันห่วงเรามากพอมันรู้เราไม่สบายใจมันจะคอยห่วงจนเกินตัว เราเลยเก็บไว้ระบายกับโอ ระบายในทุกๆวัน จากนั้น พอมาเมื่อวันก่อน เราพึ่งมารู้ตัวว่า เราชอบโอไปแล้ว ชอบตอนที่เขาคอยอยู่ข้างๆแล้วให้เราได้ระบายในทุกๆวันนี่ละคะ เราเลยร้องไห้เมื่อนึกถึงตอนไม่มีโอแล้ว มันรู้สึกว่าขาดเขาไม่ได้ เรากลายเป็นว่ายึดติดเขาไปแล้ว  เราไม่รู้ตัวเลยที่เเอบมองเขาทุกวัน เเอบส่อง แอบตาม เพราะชอบเขามาตลอด เราเลยมานั่งอมทุกข์พอรู้ว่าไม่มีเขาอีกแล้ว เราร้องไห้หนักตอนเขาไปซื้อของ เราก็คิดว่าเขาคงไม่เดินมาทักเราเเล้วเดินไปหาเพื่อนเขาเลย เเต่เขามาทักไปหาเพื่อนกัน เราหันไปพร้อมสีหน้าที่ดูไม่ได้เลย สีหน้าที่น้ำตาเต็มหน้า หน้าเเดงๆที่พึ่งร้องจนสะอึก เขาชะงักเเล้วนั่งลงถามเองเป็นไร เล่ามั้ย เราไม่อยากให้เขารู้ว่าร้องเพราะเสียใจที่เขาจะไปเลยโกหกไปว่าเรื่องคนที่คุกคามอะมาหาเรื่องอีกแล้ว เขาก็บอกเดี๋ยวคุยให้ ตอนนั้นเราตกใจ ว่าจะช่วยหรอ เพราะทุกทีไม่เคยจะพูดเลยว่าจะช่วย เราเลยบอกจะลำบากโอมั้ย จะโอเครหรอ โอบอก"อืม เพราะแกมานั่งร้องแบบนี้มันก็ไม่ดี ต้องคุยกันให้รู้เรื่อง แกจะนั่งจนกว่าจะสบายใจก็ได้นะ ค่อยขึ้นห้องด้วยกัน" ตอนนั้นเราคิดในใจว่า ทำไม ? ทำไมถึงอยากช่วยขึ้นมา? ทำไมถึงดูเป็นห่วงขึ้นมา? จนเพื่อนมาเดินมาเห็นเราร้องเลยต้องโกหกเพื่อนอีกว่า ไม่สบาย เพื่อนมันเป็นห่วงเลยบอกกลับบ้านก่อนมั้ยลาครูให้ เเล้วเราบอกโอขึ้นห้องพร้อมเพื่อนก็ได้ ขอบคุณนะที่มานั่งเฝ้ารอจนเราหาย     ก่อนที่โอจะเดินไปพร้อมเพื่อนอีก2คน โอทิ้งสมุดส่วนตัวไว้ให้เราเล่มนึงที่โอใช้ระบายเรื่องต่างๆ เราเปิดหน้าเเรกเห็นว่า"มีอะไรอยากระบายก็เขียนในนี้อะ " เราเลยยิ้มเเล้วเขียนไปทั้งน้ำตา ดีใจที่มาช่วย คอยปลอบ คอยปกป้อง เราเขียนระบายไปจนหมด แล้วทิ้งท้ายถามว่า "ระยะเวลาที่เหลือใน18วันนี้ ก่อนโอย้ายรร. ขออยู่ให้สบายใจก่อนได้ไหม ขออยู่ด้วยได้ไหม ขอความจริง " พอเราเขียนเสร็จเลยเปิดอ่านทีละหน้า เห็นว่าโอเครียดพอตัวเลย โอก็เก็บเรื่องเครียดๆมาเล่ากับตัวเอง ไม่ระบายกับใคร เหมือนเราเลย เเต่เราเห็นเเล้วก็อยากให้มาระบายกับเราบ้าง เลยเขียนว่า "ระบายกับเราได้นะ มีไรมาพูดได้"พอตอนเย็น เราเดินกลับพร้อมกันเลยเล่าไรเล่นๆความลับเราสองคนไปเรื่อย จนถึงที่รอรถเเล้วโอก่อนจะกลับเราถามว่า ที่เขียนถามอะบอกได้ไหม โอเงียบสักพัก แล้วบอกว่า"ได้ คิดซะว่าเวลามีจำกัด " เเล้วเราก็บอกแน่นะ เอาตามความจริงนะ ลำบากใจไม่ต้องก็ได้ โอบอก "อืม ยินดี "  เรารุ้สึกดีใจกับเสียใจปนกัน เราดีใจที่เขายอมให้เราอยู่ด้วยในอีก18วันที่เหลือ แล้วเสียใจที่เขาจะไปแล้ว ในสิ้นเดือนนี้เขามั่นใจว่าจะย้ายรร.  ซึ้งไกล และห่างกับรร.เรามาก เราเลยคิดว่า จะทำใจยังไงพอเขาไป เวลาคงจะช่วยเยียวยาเราได้ดีที่สุด เเต่ตอนนี้ ทั้งใจเราคิดถึงเเต่เขา ทำไมตอนนั้นเขาถึงอยากช่วย ทำไมเขาถึงต้องดีกับเราจนเราเผลอใจ เมื่อก่อนก็คิดแค่เพื่อนมาตลอดเเต่ตอนนี้เราดัน ชอบเขาจนหมดรูปเลย เขาก็จะไปแล้ว เราจะบอกชอบเขาดีไหม รึไม่บอกดี เรากะว่าจะหายไปเงียบๆ เเต่เห็นทีคงยากแล้วละ เพราะเขาจะคอยตามมาหลอกหลอนเราในใจตลอด เราจะบอกเขาครั้งสุดท้ายตอนสิ้นเดือนนี้ดีไหม 😢