ขอพื้นที่ระบายเกี่ยวกับวังวนบ้าๆหน่อยค่ะ

สวัสดี.. เราคือผู้หญิงคนนึง

ที่คิดอยู่ตลอดว่า ' ฉันคนนี้ไม่มีความสุขเลย '

เรื่องมันเกิดจากเรามาอยู่บ้านแฟน เราอยู่ของเราปกติเป็นเวลาร่วม8ปีแล้ว มาวันนี้ในบ้านแฟนมีน้องสะใภ้เพิ่มขึ้นมาหนึ่งคน แล้วตั้งแต่คนๆนี้เข้ามาเราก็อยู่ไม่เป็นสุขอีกเลย

ปกติแล้วแม่ยายเราเค้าจู้จี้จุกจิกกับทุกคนในบ้านเป็นประจำอยู่แล้ว แล้วเค้าก็ถือลูกชายคนสุดท้องมากกกกใครจะดุด่าว่าอะไรไม่ได้เลยต่อให้ลูกเค้าจะผิดก็ตาม นั่นทำให้น้องแฟนคนนี้มองข้ามหัวเราอยู่บ่อยๆ เราโดนดูถูกด้วยคำพูดมาหลายครั่งต่อหลายครั้งมากนับตั้งแต่มาอยู่บ้านหลังนี้ ส่วนมากก็มาจากแม่ยายนี่แหละค่ะ อย่าว่าแต่เราโดนเลย แฟนเราซึ่งเป็นลูกแท้ๆของเค้ายังโดนดูถูกจากแม่ตัวเองเลยค่ะ แต่เรากับแฟนก็อดทนมาได้ตลอด

จนมาถึงช่วงนี้เริ่มแย่ค่ะ

ในบ้านมีกันอยู่หลายคนหลายชีวิต

ทุกคนทำงานกันหมด(ยกเว้นน้องสะใภ้กับเรา)

แต่คนหาค่าใช้จ่ายทั้งหมดคือแฟนเรา

เรากับแฟนมีลูกด้วยกันสองคน (แฟนเราทำงานคนเดียวเราเลี้ยงลูกอยู่บ้าน)

ไม่ว่าค่าอะไรก็มาเอาที่แฟนเราหมด ทำให้เรากับแฟนไม่มีเงินเลย ได้มาก็หมดไปวนอยู่แบบนี้ตลอด พอเงินหมดก็โดนด่าว่าจ่ายฟุ่มเฟือยทั้งๆที่หมดไปกับสิ่งหลายแหล่ในบ้านทั้งนั้น แล้วใดๆคือแฟนเราออกอยู่คนเดียวไม่มีใครช่วยหารหรือช่วยออก

"ยามมีเขาเข้าหา ยามหมดเราหมาจริงๆค่ะ"

ขอแค่บาทเดียวเค้ายังไม่ให้เลย

แต่พอน้องแฟนกับน้องสะใภ้ขอเป็นร้อยสองร้อยเขารีบควักให้แทบไม่ทัน ในส่วนนี้เรากับแฟนน้อยใจจริงๆค่ะ

แล้วพอน้องสะใภ้คนนี้เข้ามา ภายในระยะไม่กี่เดือนเค้าทำให้ทุกคนหันหลังให้เราหมดเลย เราเหมือนไม่มีตัวตนเลยค่ะ (ปกติเราแทบไม่มีตัวตนอยู่แล้วแต่เรายังอยู่ให้ปกติได้ แต่ตอนนี้มันไม่ไหวจริงๆ)

ทำดีไม่ได้ดี ทำให้ตายเค้าไม่เห็นค่า เรากับแฟนอยู่ในจุดนี้กันจริงๆ ทำอะไรก็โดนด่าตลอด บางทีถึงขั้นแบ่งชนชั้นก็มีค่ะ

ในช่วงที่แม่ยายเรามีเงินแล้วแฟนเราไม่มี

เค้าก็ไม่หันแลเลยค่ะ

เค้าซื้อของอร่อยๆมาเค้าจะกินกันแต่เค้า ลูกชายกับน้องสะใภ้ต้องอิ่ม เรากับแฟนและลูกอดก็ไม่สนใจ

หลายคนบอกทำไมเราไม่ออกไปอยู่ข้างนอก

มันมีหลายปัจจัยที่ทำให้เราไปไหนไม่ได้ สงสารลูกด้วย กลัวออกมาแล้วลูกจะอยู่ยังไง เลยยอมๆไป

เรากับน้องสะใภ้ก็เหมือนเข้ากันได้ดีในตอนแรกๆ

แต่หลังๆนี่เริ่มไม่แล้วค่ะ 

เค้าไม่ช่วยทำอะไรเลย

ภาระเค้าก็ไม่มีงานก็ไม่ทำงานบ้านไม่แตะเลย

ส่วนเรามีลูกน้อยด้วยงานบ้านก็ต้องทำแต่ใดๆทุกเรื่องฉันโดนบ่นคนเดียว

น้องเค้าคนนี้มีดีแค่ตื่นมาแต่งหน้าแต่งตัวสวยเพื่อที่จะจะลงโซเชี่ยลในแต่ละวันเท่านั้น งานบ้านไม่เคยคิดจะช่วยเราเลยค่ะ แม้วันที่เราป่วยเรายังฝืนสังขารมาล้างจาน เพราะจานที่ไม่ล้างมันกองท่วมจนล้นกะละมังแล้ว สะใภ้กับแม่ยายคู่นี้เหมือนเค้าจะถูกคอกันค่ะ ชอบเอาเรากับแฟนไปนินทาลับหลัง เอาเปรียบเทียบลูกชายที่ดีของเค้าอย่างโน้นอย่างนี้อยู่บ่อยๆเลยค่ะ 

ทำไมละค่ะ ทำไมคนที่ไม่ทำอะไรเลยเค้าถึงดี

ทำไมคนที่อยู่เบื้องหลังเค้าถึงไม่ดีอะไรเลย

มันมีหลายอย่างมากๆที่ทำให้เราเครียด

ใดๆมันมาจากที่นี่

จากเมื่อก่อนที่เราร่าเริงแจ่มใส

ตอนนี้เรากลัวคนรอบข้างมากจนคิดไปเองว่าเค้าจะด่าเรามั้ย เราไม่ดีหรือป่าว

 

เราคิดมากจนจะเป็นบ้าแล้ว แต่ยังไงก็ต้องทนไปเรื่อยๆ เรากลัวค่ะ ว่าวันนึงเราอาจเป็นโรคซึมเศร้าในสักวัน

พอแค่นี้ก่อนนะค่ะ ถ้านึกได้เรื่องไหนจะมาระบายให้ฟังอีก

"ขอบคุณที่รับฟังค่ะ"