สวัสดีค่ะ ไม่รู้ว่าจะมีใครเข้ามาอ่านมั้ย แต่แค่วันนี้รู้สึกไม่ดีจนไม่อยากเก็บไว้คนเดียว
ไม่อยากบอกที่บ้านเพราะไม่อยากให้เค้าไม่สบายใจ ไม่อยากบอกเพื่อนด้วย
ตอนนี้รู้สึกท้อแท้และสิ้นหวังกับตัวเองมากๆ เพราะเหมือนจะไม่สบายด้วยและวันนี้พึ่งเจอเรื่องที่ทำให้เซ็งมา
เราพึ่งได้งานทำเมื่อไม่นานมานี้ เป็นงานที่เราเคยฝันไว้ว่าอยากทำตั้งแต่เรียนจบ
แต่ก็พึ่งมาได้งานหลังจากผ่านไปสองปี เพราะมีปัญหาสุขภาพและปัญหาครอบครัว
ตอนนี้ได้ทำงานนั้นแล้ว แต่กลับรู้สึกว่าความสามารถเรามันยังไม่ดีอยู่เลย ด้วยสภาพแวดล้อมในที่ทำงานเรามีแต่คนเก่งๆ
เราเองก็พยายามอยู่เพื่อให้ทันคนอื่น ให้ทำงานออกมาแล้วมีประสิทธิภาพ แต่รู้สึกว่าหัวสมองเรามันไม่ไปเลย
มันรู้สึกแย่มากเลยค่ะ แย่มากๆจริงๆ อาจจะเพราะงานนี้เป็นงานแรกในชีวิต แล้วเราคาดหวังเอาไว้เยอะ ว่าเราทำได้ เราชอบแน่ๆ
แต่สุดท้ายมันไม่เป็นแบบที่หวังแถมยังแย่กว่าที่คิดซะอีก แล้วก็กลัวไปหมดเลย
วันนี้รู้สึกท้อแท้กับตัวเองมากๆ รู้สึกว่าตัวเองไม่เก่งอะไรเลย แล้วก็คิดไปถึงว่าคนที่เค้าจ้างเราเค้าจะผิดหวังมั้ย
มันแย่ไปหมดเลยค่ะ ณ ตอนนี้ ตอนแรกเลยนะคะ รู้สึกแค่อยากร้องไห้ก็ร้องไม่ออก อึดอัดไปหมด
แต่ระหว่างที่พิมพ์ก็เปิดเพลงทะเลใจของคาราบาว แล้วน้ำตามันไหลออกมาเองเลย แล้วก็หยุดไม่ได้ เหมือนมันได้ปลดปล่อย
แต่ก็ยังอยากเล่าให้ใครสักคนได้อ่านอยู่ดี
เราพยายามคิดว่าวันนี้อาจจะแค่เหนื่อย พรุ่งนี้ก็สู้ต่อ พยายามต่อ แต่ตอนนี้ท้อแท้มากจริงๆค่ะ ใครมีวิธีแนะนำกันบ้างมั้ยคะ
เผื่อว่าจะมีคนเข้ามาอ่าน เล่าเรื่องของคุณให้เราฟังได้นะ
มีวิธีกำจัดความท้อแท้ออกไปบ้างมั้ยคะ?
ไม่อยากบอกที่บ้านเพราะไม่อยากให้เค้าไม่สบายใจ ไม่อยากบอกเพื่อนด้วย
ตอนนี้รู้สึกท้อแท้และสิ้นหวังกับตัวเองมากๆ เพราะเหมือนจะไม่สบายด้วยและวันนี้พึ่งเจอเรื่องที่ทำให้เซ็งมา
เราพึ่งได้งานทำเมื่อไม่นานมานี้ เป็นงานที่เราเคยฝันไว้ว่าอยากทำตั้งแต่เรียนจบ
แต่ก็พึ่งมาได้งานหลังจากผ่านไปสองปี เพราะมีปัญหาสุขภาพและปัญหาครอบครัว
ตอนนี้ได้ทำงานนั้นแล้ว แต่กลับรู้สึกว่าความสามารถเรามันยังไม่ดีอยู่เลย ด้วยสภาพแวดล้อมในที่ทำงานเรามีแต่คนเก่งๆ
เราเองก็พยายามอยู่เพื่อให้ทันคนอื่น ให้ทำงานออกมาแล้วมีประสิทธิภาพ แต่รู้สึกว่าหัวสมองเรามันไม่ไปเลย
มันรู้สึกแย่มากเลยค่ะ แย่มากๆจริงๆ อาจจะเพราะงานนี้เป็นงานแรกในชีวิต แล้วเราคาดหวังเอาไว้เยอะ ว่าเราทำได้ เราชอบแน่ๆ
แต่สุดท้ายมันไม่เป็นแบบที่หวังแถมยังแย่กว่าที่คิดซะอีก แล้วก็กลัวไปหมดเลย
วันนี้รู้สึกท้อแท้กับตัวเองมากๆ รู้สึกว่าตัวเองไม่เก่งอะไรเลย แล้วก็คิดไปถึงว่าคนที่เค้าจ้างเราเค้าจะผิดหวังมั้ย
มันแย่ไปหมดเลยค่ะ ณ ตอนนี้ ตอนแรกเลยนะคะ รู้สึกแค่อยากร้องไห้ก็ร้องไม่ออก อึดอัดไปหมด
แต่ระหว่างที่พิมพ์ก็เปิดเพลงทะเลใจของคาราบาว แล้วน้ำตามันไหลออกมาเองเลย แล้วก็หยุดไม่ได้ เหมือนมันได้ปลดปล่อย
แต่ก็ยังอยากเล่าให้ใครสักคนได้อ่านอยู่ดี
เราพยายามคิดว่าวันนี้อาจจะแค่เหนื่อย พรุ่งนี้ก็สู้ต่อ พยายามต่อ แต่ตอนนี้ท้อแท้มากจริงๆค่ะ ใครมีวิธีแนะนำกันบ้างมั้ยคะ
เผื่อว่าจะมีคนเข้ามาอ่าน เล่าเรื่องของคุณให้เราฟังได้นะ