สวัสดีครับ ผมจะมาเล่าให้คนที่มีแฟนเรียนพยาบาลได้รู้และไม่ควรทำแบบผมครับ ผมเป็นอีกหนึ่งคนที่มีแฟนเรียนพยาบาล มันมีหลายอย่าเลยที่ผมต้องปรับตัว ผมเองก็เรียนเป็นครูพละ ซึ่งมันอาจจะเบา หรืออาจจะมีเวลาว่างมากกว่าเรียนพยาบาลหลายเท่า มันทำให้ผมงี่เง่ากับเขา โวยวายเวลาที่เค้าไม่มีเวลาให้ หรือแม้แต่ชวนทะเลาะ ผมมาหมดแล้ว ซึ่งผมไม่เคยถามเขาเลยว่าเขาเหนื่อย เครียดมากน้อยแค่ไหน ผมอาจจะเป็นคนที่ดูเห็นแก่ตัว ที่ไม่เคยสนใจความรู้สึกเขาเลย แล้ววันนึงผมได้รู้ เมื่อมันถึงวันที่รักของเราจะจบ เขาเหนื่อยที่ผมไม่เคยเข้าใจ เค้าอยากได้กำลังใจแต่ผม กลับทำให้เค้าเหนื่อยมากขึ้นแล้วเขาก็หายไป ตอนแรกผมไม่ง้อเขาเลย ไม่เคยสนใจเขาเลยเพราะคิดว่าเดี๋ยวเขาก็กลับมา แต่พอผมได้มาอยู่กับตัวเอง มันทำให้ผมรู้ว่า ผมไม่ควรงี่เง่ากับเขาเลย ผมควรจะให้กำลังใจเขาและคอยปลอบเขาในยามที่เขาเหนื่อยผมหายมาคิดสักพักก็คิดได้ ผมจึงตามง้อ ติดต่อเขาขอโทษเขาให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม ตามง้ออยู่หลายวันเหมือนกัน จนได้เขากลับมา แต่ความรู้สึกเขาไม่เหมือนเดิมแล้ว เขาบอกผมทุกอย่างเกี่ยวกับความรู้สึกของเขา เขาไม่โอเครที่เหนื่อยจากเรียนแล้ว ต้องมาเหนื่อยกับเรื่องทะเลาะของเราอีก มันทำให้เขาเครียด อึดอัด กังวลไปหมดทุกอย่าง ผมจึงขอโอกาส ให้ผมได้แก้ตัว ผมจะเข้าต้องใจเขามากขึ้น แบบx10ผมต้องยอมรับว่าเขาไม่มีเวลาให้เหมือนแต่ก่อน ผมอดทนในวันที่เราไม่ได้คุยกัน ผมจึงอยากขอให้เรื่องราวของผมได้เตือนใจคนที่มีแฟนเรียนพยาบาล หรือเรียนอะไรก็ตามที่เขาไม่มีเวลาให้ คุณต้องเข้าใจเขา เชื่อใจเขา แต่ไม่ควรงี่เง่า หรือเรียกร้องเวลาที่เค้าไม่มีเวลาให้ คุณต้องเข้าใจความรู้สึกเขาให้มากๆ และคอยให้กำลังใจเขาเมื่อเวลาเขาเหนื่อยหรือท้อแท้ ถ้าคุณอยากมีเขาอยู่ในชีวิตคุณ
มีแฟนเรียนพยาบาล ต้องเตรียมใจแค่ไหน