นี้เป็นกระทู้แรกนะคะ ก่อนอื่นต้องเล่าก่อนว่า
เรากับแฟนคบกันมาเกือบ2ปีค่ะ ทะเลาะๆเลิกๆหลายครั้งแต่ก็กลับมาคบกันอีก ทุกครั้งที่เลิกจะเป็นแฟนบอกเลิกค่ะ เหตุผลแตกต่างกันออกไปค่ะ ไม่ชอบเราเที่ยวบ้าง(ตอนนั้นเราเที่ยวกลางคืนค่ะ แต่ไม่บ่อยแบบทุกวันนะคะ ไปกับเพื่อนสังสรรค์เหมือนวัยรุ่นพึ่งเข้าร้านเหล้า) อึดอัดที่มีเราบ้าง อยากอยู่คนเดียวบ้าง ครั้งก่อนเราจับได้ว่าเขามีคนอื่นเขาก็ขอเลิกกับเราค่ะบอกว่าเขาไม่ดี ให้เราไปเจอคนที่ดีกว่า สุดท้ายเขาก็กลับมาง้อค่ะ เขาเป็นคนเจ้าชู้ค่ะ แอบคุยตลอด มีกิ๊กมีกั๊ก จับได้ก็เปลี่ยนแนวทางคุยไปเรื่อย จนครั้งเลิกกันเมื่อต้นปีแล้วกลับมาคบกัน เขาก็ไม่มีคนอื่นค่ะ ดีขึ้น ไม่แอบคุยแล้ว มีกดใจให้สาวในเฟสบ้าง เรากับแฟนอยู่บ้านด้วยกันนะคะบ้านเราค่ะ อยู่กันมาปีกว่าแล้วทางผู้ใหญ่รับรู้ค่ะเพราะพ่อแม่เราก็อยู่บ้าน เลี้ยงเขาเหมือนลูกคนหนึ่งเลย จนมาครั้งล่าสุดค่ะ เขานัดเราไปเที่ยวงานเทศกาล เราดีใจมาก พอบ่ายมาเขาก็ผิดนัด เราเฟลมาก และงอลค่ะ (เขาผิดนัดบ่อยอยู่นะคะ) พอเรางอลเขาก็โวยวายว่างอลอะไรหนักหนาเขาเหนื่อย(เขาง้อไม่เป็น เวลาเรางอลจะชอบว่าเรามากกว่าค่ะ เราก็ยิ่งงอลหนัก จนต้องหายเองบ้าง)เราก็โอเคไม่งอลก็ไม่งอล พอเขากลับมาบ้านเราก็หายงอลค่ะ แฮปปี้ปกติ แต่เขาบอกจะกลับบ้านเขาเพราะญาติมา เราก็งอลใหม่ค่ะ เลยบอกเขาว่า "งั้นเค้าไปกะเพื่อนนะ" เขาโมโหเลยค่ะ รีบขับรถกลับบ้านเขาเลย เราก็แบบอ้าวเลยค่ะ ทำไรไม่ถูก จะทักไปบอกว่าไม่ได้ไปแล้วก็กลัวเขาโมโหใส่เพราะเขาโมโหแล้วจะไม่ฟังอะไรเลยค่ะ อารมณ์ร้อน เราก็ปล่อยเขารอเขาใจเย็นแล้วทักมาหา แต่เขาทักมาว่า "เลิกกันไหม อยู่ไปเราก็ไม่ได้เที่ยว ไม่ได้อิสระ" เราอึ้งเลยค่ะ ไม่อยากชอบเที่ยวอะไรขนาดนั้น แค่อยากไปกะเขา พอเขาผิดนัดก็งอล แต่หายงอลเอง เขาอารมณ์ร้อนบอกว่า เที่ยวอะไรหนักหนา เขาเหนื่อยจะตายแล้วไม่เห็นบ้างหรอ ไร้สาระ (บอกก่อนนะคะว่าเราไม่ใช่ผู้หญิงชอบเที่ยวกลางคืนอะไรแบบนั้น จะไปก็ขออนุญาตเขาตลอด ไม่ก็พาเขาไปด้วยทุกครั้งทุกงาน หน้าที่แฟนที่ดีก็ทำไม่ขาดตกบกพร่องค่ะ กลับมาก็หาข้าวหาน้ำ ซักผ้า รีดเสื้อผ้าให้ เปลี่ยนเสื้อผ้าให้เขาทุกวันด้วยค่ะ ป้อนข้าวป้อนน้ำ ให้เขานอน หิวดึกๆก็ไปหาไรให้เขากินค่ะ ทำกับข้าวให้ เอาใจเต็มที่ค่ะ เรื่องอย่างว่าก็ไม่ขาดตกบกพร่อง ให้เต็มที่) แล้วเขาก็ให้เหตุผลว่า เขาเหนื่อยตามง้อเรา เหมือนตามคนเดียว วิ่งอยู่คนเดียว เอาใจครอบครัวแล้วยังต้องมาเอาใจเรา เขาเหนื่อยมาก เขาขอพัก เขาอยากอยู่คนเดียว เขาไม่ชอบผญ.เที่ยวแบบเรา (อึ้งเลยค่ะ เราเลิกเที่ยวกลางคืนเพราะเขามาเป็นปีเลยค่ะ เที่ยวแค่สถานที่ท่องเที่ยงดังๆในตอนนั้น แถวระแวกบ้านด้วยค่ะ ไม่ไปไกล) เหตุผลเขามาเต็มเลยค่ะ เหมือนสะสมแล้วระเบิดลงใส่เราทีเดียว ที่เราขี้งอล ขี้งอแง เอะอะงอล มันคงน่าเบื่อสำหรับเขา บวกกับเขาหัวร้อนอยู่ แล้วเขาก็บล็อกเราทิ้งหมดเลยค่ะ เราเพ้อแบะร้องไห้มาก บอกรักกันอยู่ดีๆมากลับกลายเป็นเลิกกัน เราก็เพ้ออยู่2วันเขาก็ทักมาบอกว่าไม่ไหวเดียวกลับไป แล้วบอกว่าจะมานอนด้วย เราดีใจค่ะคิดว่าเขากลับมาแล้ว แต่พอวันจริงเขามาเก็บของจากบ้านเราค่ะ เอาแค่บางส่วน เราก็พอมีหวัง ผ่านมาอีก3วันเขาบอกเขาจะไม่กลับมาแล้วค่ะ จะเข้ามาเก็บเลย เขาไม่โอเค เขาเหนื่อย เขาอยากอิสระบ้าง เขาขอพัก ให้เราใช้ชีวิตไปเลยไม่ต้องรอ ต่างคนต่างเดินไปข้างหน้า เขาจะแวะมาหาเรื่อยๆ เราทำใจไม่ได้ค่ะ ง้อเขาแต่ก็เคารพการตัดสินใจ แล้วเขาก็มาขนของไปค่ะ แต่ยังไม่หมด เราร้องไห้ตาแดงช่วยเขาเก็บของ เหมือนเขาอยากพูดอะไรกับเราสักอย่าง มองหน้าเราบ่อยมากแต่เขาไม่พูด ไม่โบกมือให้ก่อนขับรถไปเลยค่ะ หลังจากนั้นเราก็ไม่ติดต่อกันเลยค่ะ เขาก็ดูแฮปปี้ดี เราเอาแต่เพ้อจะเป็นจะตาย แต่เพื่อนเขามาห้องเราว่าเขาเบะเทะมากตอนนี้ เอาแต่กินเหล้า ดูดบุหรี่ด้วย เมื่อคืนเขาไปเที่ยวกินเหล้ากับเพื่อนเจาค่ะ เพื่อนเขามาฟ้องว่าเขาแฮปปี้ดี พอเพื่อนเขาจะพูดเรื่องเราเขาก็ห้ามไว้ เขาคุยกะคนอื่นมากกว่าเลยค่ะ ทั้งกลับไปคุยกะคนที่แอบคุยเมื่อครั้งก่อน ทั้งคุยกะคนที่เราสงสัยมาว่าจะคุย แล้วก็นัดกันไปนอนด้วยกัน เมื่อเช้าเราก็รู้ว่าเขาไปนอนกับผญ.คนอื่นจริงๆค่ะ เราใจสลายเลยค่ะ เราต่างเป็นคนแรกของกัน วันนี้เขาไปทำตัวเละเทะ มีอะไรกับใครได้ง่ายโดยที่ไม่คิดถึงหน้าเราเลย ซึ่งมันผ่านวันที่เขามาเก็บของครั้งล่าสุดไปแค่5วันเอง เรารอเขากลับมาแบบมีหวัง แต่พอรับรู้ว่าวันนี้เขาไปมีอะไรกับผญ.คนอื่นง่ายๆแล้วยังมาโชว์พาวแบบภูมิใจกับเพื่อนของเขาเรายิ่งเสียใจค่ะ ความหวังที่เรารอเขามันหายไปเลยค่ะ น้ำตาก็ไหลไม่ออก (เพื่อนเขามาบอกเราทุกเรื่องเกี่ยวกับเขาค่ะ เพราะเขาไม่อัพอะไรเลย แชร์ทุกอย่างปกติ ยิ้มมีความสุขปกติ) ตอนนี้เรารู้สึกแย่มากค่ะ รับได้ทุกเรื่องยกเว้นเรื่องผู้หญิง ตอนนี้ข้าวของเขาก็ยังอยู่บ้านเราค่ะ แอพธนาคารเขาก็ยังอยู่ในทรศ.เราค่ะ ตัดกันไม่ขาดเลย พ่อแม่เรารู้แล้วค่ะว่าเลิกกัน แต่ท่านไม่รู้ว่าเขาไปเป็นแบบนี้ ถ้ารู้ท่านคงเสียใจไม่แพ้เราค่ะ ที่เลี้ยงมาเหมือนลูกอีกคนทำตัวเละเทะ เพราะพ่อแม่เราเป็นห่วงเขามาก หาน้ำหาข้าวให้เขาทุกเช้า เขายังเด็กค่ะ จะ17ในอีกไม่กี่วันนี้ เราก็หวังจะเอาของขวัญที่เราทำให้ไปให้เขาวันเกิดค่ะ แต่เจอแบบนี้แล้วไปไม่ถูกค่ะ ทำไรไม่ได้ คิดไม่ออก เราหวังดีกว่าเขา ดูแลเขามาเต็มที่ เขาไม่นึกถึงวันดีๆบ้างหรอคะ ทำไมอยากไปก็ไป จะทำอะไรกับใครก็ลืมเราไปแล้ว เหมือนเขาหลงในอิสระครั้งนี้ หลงในสิ่งใหม่ๆ หลงในสิ่งที่วัยแบบเขาไม่เคยสัมผัสแล้วได้มาสัมผัสมัน เพื่อนเขาก็ไม่อยากให้เราเลิกขาดกับเขาค่ะ เพื่อนเขาบอกไม่มีเราแล้วเขาเละเทะมาก เตือนก็ไม่ฟัง เราก็ยังรักเขามากค่ะ ควรรอให้เขาสำนึกและรู้ตัวแล้วกลับมา หรือควรจัดการยังไงดีคะ เพราะตอนนี้คุยกับเขาไม่ได้ค่ะ เขาเบื่อและรำคาญเราไปแล้ว ได้แต่ส่องเขาห่างๆและร้องไห้
ควรรอให้เขารู้ตัวแล้วกลับมาหรือเราไปต่อดีคะ ยังรักเขามากอยากให้เขากลับมา
เรากับแฟนคบกันมาเกือบ2ปีค่ะ ทะเลาะๆเลิกๆหลายครั้งแต่ก็กลับมาคบกันอีก ทุกครั้งที่เลิกจะเป็นแฟนบอกเลิกค่ะ เหตุผลแตกต่างกันออกไปค่ะ ไม่ชอบเราเที่ยวบ้าง(ตอนนั้นเราเที่ยวกลางคืนค่ะ แต่ไม่บ่อยแบบทุกวันนะคะ ไปกับเพื่อนสังสรรค์เหมือนวัยรุ่นพึ่งเข้าร้านเหล้า) อึดอัดที่มีเราบ้าง อยากอยู่คนเดียวบ้าง ครั้งก่อนเราจับได้ว่าเขามีคนอื่นเขาก็ขอเลิกกับเราค่ะบอกว่าเขาไม่ดี ให้เราไปเจอคนที่ดีกว่า สุดท้ายเขาก็กลับมาง้อค่ะ เขาเป็นคนเจ้าชู้ค่ะ แอบคุยตลอด มีกิ๊กมีกั๊ก จับได้ก็เปลี่ยนแนวทางคุยไปเรื่อย จนครั้งเลิกกันเมื่อต้นปีแล้วกลับมาคบกัน เขาก็ไม่มีคนอื่นค่ะ ดีขึ้น ไม่แอบคุยแล้ว มีกดใจให้สาวในเฟสบ้าง เรากับแฟนอยู่บ้านด้วยกันนะคะบ้านเราค่ะ อยู่กันมาปีกว่าแล้วทางผู้ใหญ่รับรู้ค่ะเพราะพ่อแม่เราก็อยู่บ้าน เลี้ยงเขาเหมือนลูกคนหนึ่งเลย จนมาครั้งล่าสุดค่ะ เขานัดเราไปเที่ยวงานเทศกาล เราดีใจมาก พอบ่ายมาเขาก็ผิดนัด เราเฟลมาก และงอลค่ะ (เขาผิดนัดบ่อยอยู่นะคะ) พอเรางอลเขาก็โวยวายว่างอลอะไรหนักหนาเขาเหนื่อย(เขาง้อไม่เป็น เวลาเรางอลจะชอบว่าเรามากกว่าค่ะ เราก็ยิ่งงอลหนัก จนต้องหายเองบ้าง)เราก็โอเคไม่งอลก็ไม่งอล พอเขากลับมาบ้านเราก็หายงอลค่ะ แฮปปี้ปกติ แต่เขาบอกจะกลับบ้านเขาเพราะญาติมา เราก็งอลใหม่ค่ะ เลยบอกเขาว่า "งั้นเค้าไปกะเพื่อนนะ" เขาโมโหเลยค่ะ รีบขับรถกลับบ้านเขาเลย เราก็แบบอ้าวเลยค่ะ ทำไรไม่ถูก จะทักไปบอกว่าไม่ได้ไปแล้วก็กลัวเขาโมโหใส่เพราะเขาโมโหแล้วจะไม่ฟังอะไรเลยค่ะ อารมณ์ร้อน เราก็ปล่อยเขารอเขาใจเย็นแล้วทักมาหา แต่เขาทักมาว่า "เลิกกันไหม อยู่ไปเราก็ไม่ได้เที่ยว ไม่ได้อิสระ" เราอึ้งเลยค่ะ ไม่อยากชอบเที่ยวอะไรขนาดนั้น แค่อยากไปกะเขา พอเขาผิดนัดก็งอล แต่หายงอลเอง เขาอารมณ์ร้อนบอกว่า เที่ยวอะไรหนักหนา เขาเหนื่อยจะตายแล้วไม่เห็นบ้างหรอ ไร้สาระ (บอกก่อนนะคะว่าเราไม่ใช่ผู้หญิงชอบเที่ยวกลางคืนอะไรแบบนั้น จะไปก็ขออนุญาตเขาตลอด ไม่ก็พาเขาไปด้วยทุกครั้งทุกงาน หน้าที่แฟนที่ดีก็ทำไม่ขาดตกบกพร่องค่ะ กลับมาก็หาข้าวหาน้ำ ซักผ้า รีดเสื้อผ้าให้ เปลี่ยนเสื้อผ้าให้เขาทุกวันด้วยค่ะ ป้อนข้าวป้อนน้ำ ให้เขานอน หิวดึกๆก็ไปหาไรให้เขากินค่ะ ทำกับข้าวให้ เอาใจเต็มที่ค่ะ เรื่องอย่างว่าก็ไม่ขาดตกบกพร่อง ให้เต็มที่) แล้วเขาก็ให้เหตุผลว่า เขาเหนื่อยตามง้อเรา เหมือนตามคนเดียว วิ่งอยู่คนเดียว เอาใจครอบครัวแล้วยังต้องมาเอาใจเรา เขาเหนื่อยมาก เขาขอพัก เขาอยากอยู่คนเดียว เขาไม่ชอบผญ.เที่ยวแบบเรา (อึ้งเลยค่ะ เราเลิกเที่ยวกลางคืนเพราะเขามาเป็นปีเลยค่ะ เที่ยวแค่สถานที่ท่องเที่ยงดังๆในตอนนั้น แถวระแวกบ้านด้วยค่ะ ไม่ไปไกล) เหตุผลเขามาเต็มเลยค่ะ เหมือนสะสมแล้วระเบิดลงใส่เราทีเดียว ที่เราขี้งอล ขี้งอแง เอะอะงอล มันคงน่าเบื่อสำหรับเขา บวกกับเขาหัวร้อนอยู่ แล้วเขาก็บล็อกเราทิ้งหมดเลยค่ะ เราเพ้อแบะร้องไห้มาก บอกรักกันอยู่ดีๆมากลับกลายเป็นเลิกกัน เราก็เพ้ออยู่2วันเขาก็ทักมาบอกว่าไม่ไหวเดียวกลับไป แล้วบอกว่าจะมานอนด้วย เราดีใจค่ะคิดว่าเขากลับมาแล้ว แต่พอวันจริงเขามาเก็บของจากบ้านเราค่ะ เอาแค่บางส่วน เราก็พอมีหวัง ผ่านมาอีก3วันเขาบอกเขาจะไม่กลับมาแล้วค่ะ จะเข้ามาเก็บเลย เขาไม่โอเค เขาเหนื่อย เขาอยากอิสระบ้าง เขาขอพัก ให้เราใช้ชีวิตไปเลยไม่ต้องรอ ต่างคนต่างเดินไปข้างหน้า เขาจะแวะมาหาเรื่อยๆ เราทำใจไม่ได้ค่ะ ง้อเขาแต่ก็เคารพการตัดสินใจ แล้วเขาก็มาขนของไปค่ะ แต่ยังไม่หมด เราร้องไห้ตาแดงช่วยเขาเก็บของ เหมือนเขาอยากพูดอะไรกับเราสักอย่าง มองหน้าเราบ่อยมากแต่เขาไม่พูด ไม่โบกมือให้ก่อนขับรถไปเลยค่ะ หลังจากนั้นเราก็ไม่ติดต่อกันเลยค่ะ เขาก็ดูแฮปปี้ดี เราเอาแต่เพ้อจะเป็นจะตาย แต่เพื่อนเขามาห้องเราว่าเขาเบะเทะมากตอนนี้ เอาแต่กินเหล้า ดูดบุหรี่ด้วย เมื่อคืนเขาไปเที่ยวกินเหล้ากับเพื่อนเจาค่ะ เพื่อนเขามาฟ้องว่าเขาแฮปปี้ดี พอเพื่อนเขาจะพูดเรื่องเราเขาก็ห้ามไว้ เขาคุยกะคนอื่นมากกว่าเลยค่ะ ทั้งกลับไปคุยกะคนที่แอบคุยเมื่อครั้งก่อน ทั้งคุยกะคนที่เราสงสัยมาว่าจะคุย แล้วก็นัดกันไปนอนด้วยกัน เมื่อเช้าเราก็รู้ว่าเขาไปนอนกับผญ.คนอื่นจริงๆค่ะ เราใจสลายเลยค่ะ เราต่างเป็นคนแรกของกัน วันนี้เขาไปทำตัวเละเทะ มีอะไรกับใครได้ง่ายโดยที่ไม่คิดถึงหน้าเราเลย ซึ่งมันผ่านวันที่เขามาเก็บของครั้งล่าสุดไปแค่5วันเอง เรารอเขากลับมาแบบมีหวัง แต่พอรับรู้ว่าวันนี้เขาไปมีอะไรกับผญ.คนอื่นง่ายๆแล้วยังมาโชว์พาวแบบภูมิใจกับเพื่อนของเขาเรายิ่งเสียใจค่ะ ความหวังที่เรารอเขามันหายไปเลยค่ะ น้ำตาก็ไหลไม่ออก (เพื่อนเขามาบอกเราทุกเรื่องเกี่ยวกับเขาค่ะ เพราะเขาไม่อัพอะไรเลย แชร์ทุกอย่างปกติ ยิ้มมีความสุขปกติ) ตอนนี้เรารู้สึกแย่มากค่ะ รับได้ทุกเรื่องยกเว้นเรื่องผู้หญิง ตอนนี้ข้าวของเขาก็ยังอยู่บ้านเราค่ะ แอพธนาคารเขาก็ยังอยู่ในทรศ.เราค่ะ ตัดกันไม่ขาดเลย พ่อแม่เรารู้แล้วค่ะว่าเลิกกัน แต่ท่านไม่รู้ว่าเขาไปเป็นแบบนี้ ถ้ารู้ท่านคงเสียใจไม่แพ้เราค่ะ ที่เลี้ยงมาเหมือนลูกอีกคนทำตัวเละเทะ เพราะพ่อแม่เราเป็นห่วงเขามาก หาน้ำหาข้าวให้เขาทุกเช้า เขายังเด็กค่ะ จะ17ในอีกไม่กี่วันนี้ เราก็หวังจะเอาของขวัญที่เราทำให้ไปให้เขาวันเกิดค่ะ แต่เจอแบบนี้แล้วไปไม่ถูกค่ะ ทำไรไม่ได้ คิดไม่ออก เราหวังดีกว่าเขา ดูแลเขามาเต็มที่ เขาไม่นึกถึงวันดีๆบ้างหรอคะ ทำไมอยากไปก็ไป จะทำอะไรกับใครก็ลืมเราไปแล้ว เหมือนเขาหลงในอิสระครั้งนี้ หลงในสิ่งใหม่ๆ หลงในสิ่งที่วัยแบบเขาไม่เคยสัมผัสแล้วได้มาสัมผัสมัน เพื่อนเขาก็ไม่อยากให้เราเลิกขาดกับเขาค่ะ เพื่อนเขาบอกไม่มีเราแล้วเขาเละเทะมาก เตือนก็ไม่ฟัง เราก็ยังรักเขามากค่ะ ควรรอให้เขาสำนึกและรู้ตัวแล้วกลับมา หรือควรจัดการยังไงดีคะ เพราะตอนนี้คุยกับเขาไม่ได้ค่ะ เขาเบื่อและรำคาญเราไปแล้ว ได้แต่ส่องเขาห่างๆและร้องไห้