เราชอบคนคนหนึ่งมา5ปีเเล้ว เเต่ยังตัดใจไม่ได้สักที
เขาเป็นคลเขาเป็นอ.เเละเป็นคล้ายรุ่นพี่หรือเพื่อนในเอกที่ค่อนข้างสนิท  เมื่อก่อนเวลามีปัญหาก็ค่อยปรึกษาชีวิต เหมือนเป็นคนที่ทำให้เรารู้สึกอบอุ่นใจเมื่อเวลามีเขา  เเต่ปัจุบันได้เเยกมาทำงานเเล้ว นานๆก็นัดเจอกินข้าวบ้าง โดยปกติเร
โดยปกติเมักจะเป็นคนชวนก่อนเสมอๆ เเละเขาก็เเละเขาก็ไม่ได้รุ้สึกอะไรกับเรา เเต่เวลาทำงานอยู่กรุงเทพคนเดียว เวลาเหงา จิตใจฟุ้งซ่านเรามักจะนึกถึวเขาอยู่บ่อยๆ รวมถึงเจอเขาในความฝันด้วย  เเต่ที่เศร้าคือเรารู้สึกไม่ได้สนิทกันเเบบเดิมเเล้ว ไม่ต้องเป็ไม่ต้องเป็นคนรัก็ได้เเต่อยากได้ความเป็นเพื่อนเเบบเดิม