ใครเป็นเหมือนผมบ้างครับ
แล้วมีทางออกกันยังไงบ้าง
ผมคบกับแฟนมาประมาณ3ปีละ น้องเขาอายุน้อยกว่าประมาณ6ปี ปี61น้องเขาติดทหารในช่วงที่ติดทหารผมก็นั่งรถไปหาตลอด ส่งของใ้ส่งเงินให้ใช้ประจำ ในตลอดเวลาที่คบกัน ก็ทะเลาะกันบ่อย โดยเฉพาะเรื่องมือที่3 จับได้บ่อยมาก แล้วก็มีเรื่องยาเสพติด เงินๆทองตามลำดับ ก็ยื้อๆรักๆเลิกๆแบบนี้อยู่พักหนึ่ง จนต้นปี63ผมตัดสินใจเลิกเด็ดขาดเพราะจำได้ว่าโกหกแอบไปหาและค้างคืนกับคนอื่น ช่วงนี้คือยังเป็นทหารนะ แต่น้องเขาได้อยู่บ้านนายเลยสบายหน่อย ผมก็ใช้ชีวิตตามปกติจนเดือนพฤษภาคม ผมออกงาน น้องเขาก็ได้ติดต่อมาหาก็ได้คุยปกติ มาช่วยเก็บของขนกลับโคราช ช่วงนี้ก็ได้เหมือนกับมาดูใจกันอีกครั้ง เขาพักได้กลับบ้านก็มาหาผมที่บ้านบ้างไปหาที่บ้านเขาบ้าง แต่ช่วงนี้ไม่มีเรื่องมีที่3 แต่ก็มีทะเลาะบ้างงอลกันบ้าง ส่วนมากจะเป็นเรื่องความเข้าใจ ผมยอมรับว่าระหว่างที่คบดับเขา หมดเงินเยอะมาก ไปเที่ยวไปบ้านที่แค่อยู่ห้องเฉยๆค่าใช้จ่ายทุกอย่างผมออกคนเดียว ไม่ได้เปย์นะครับ แต่ก็เข้าใจว่าเขาเป็นทหาร เงินเดือนก็น้อยคงไม่พอ และล่าสุดเดือนสิงหาคมมือถือเขาพังผมก็นั่งรถไปหาที่ค่าย พอดีไปทำหันที่ชลบุรีเลยแวะ ก็ไปดูโทรศัพท์ เขาจะเอาไอโฟน11 ซึ่งผมก็ไม่มีเงิน แต่ด้วยความรักและกลัวไม่มีคุยกันเลยกดเงินบัตรเครดิตซื้อให้ก่อน23000บาท ก็ปกติเรื่อยๆรอบนี้มาบ้านเขา เพราะเขาได้พักรุ่นใกล้ปลดแล้ว เราก็ไม่มีเงินหรอก ยืมเพื่อนมาหมื่นห้า เมื่อคืนเราก็เล่นมือถือเขา จริงๆจับมือถือของกันได้ตลอด เขาก็คงรู้ว่าเราคุยกับใคร ยืมเงินใคร เงินในบัญชีมีเท่าไร ย้อนไปที่จับมือถือเขา มีคนทักมายืมเงิน เขาบอกไม่มีเราก็เฉยๆคิดว่าไม่มี แต่มาดูทีหลังเห็นเขาทวงว่าเงินที่ยืมจะคืนตอนไหน แค่นั้นแหละ อยู่ๆน้ำตาก็ไหลออกเองเลย มันอึ้งนิดๆว่ามีเงินให้เขายืม แต่ไม่คิดจะให้เราบ้างเหรอ รู้ทั้งรู้ว่าเราเป็นหนี้เพราะเขา กลับมาหาก็ให้ค่ารถค่ากินตลอด มือถือกดบัตรให้ มาหาก็ต้องยืมเพื่อนมา เงินที่เขาให้เพื่อนยืมถึงมันไม่มากก็จริง แต่คำว่าคนรักอะ ถามเราว่ามีใช่ไหมเอาไปก่อนเท่านี้ได้ไหม ได้ยินได้เห็นแค่นี้มันก็รู้สึกดีแล้วปะวะ นี่อะไร ยืมไปเท่าไรเราไม่เคยจำ พอแกล้งถามก็บอกจำไม่ได้ เราก็ปล่อยๆไปจำเฉพาะก้อนใหญ่ๆละกัน ผมคิดงั้น น้อยใจมากๆอะ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ หลายๆเรื่องเขารู้ว่าเราเป็นไร แต่ก็ทำเป็นไม่รู้ เราก็ทำได้เก็บไว้แล้วลืมๆมันไป
คิดว่าวันหนึ่งมันจะดีขึ้น ก็คิดแบบนี้มา3ปีแล้วแหละ
บางครั้งก็คิดว่า ห่างก่อนดีไหม เดี๋ยวเขาก็ปลดละ ต่างคนก็ต่างอยู่ จริงๆก็หวังไว้ว่าจะได้กลับมาอยู่ด้วยกัน แต่คงเป็นไปได้ยาก 😒
เหมือนจะสำคัญแต่ไม่เคยนึกถึง เหมือนจะห่วงใยแต่ไม่เคยใส่ใจ
แล้วมีทางออกกันยังไงบ้าง
ผมคบกับแฟนมาประมาณ3ปีละ น้องเขาอายุน้อยกว่าประมาณ6ปี ปี61น้องเขาติดทหารในช่วงที่ติดทหารผมก็นั่งรถไปหาตลอด ส่งของใ้ส่งเงินให้ใช้ประจำ ในตลอดเวลาที่คบกัน ก็ทะเลาะกันบ่อย โดยเฉพาะเรื่องมือที่3 จับได้บ่อยมาก แล้วก็มีเรื่องยาเสพติด เงินๆทองตามลำดับ ก็ยื้อๆรักๆเลิกๆแบบนี้อยู่พักหนึ่ง จนต้นปี63ผมตัดสินใจเลิกเด็ดขาดเพราะจำได้ว่าโกหกแอบไปหาและค้างคืนกับคนอื่น ช่วงนี้คือยังเป็นทหารนะ แต่น้องเขาได้อยู่บ้านนายเลยสบายหน่อย ผมก็ใช้ชีวิตตามปกติจนเดือนพฤษภาคม ผมออกงาน น้องเขาก็ได้ติดต่อมาหาก็ได้คุยปกติ มาช่วยเก็บของขนกลับโคราช ช่วงนี้ก็ได้เหมือนกับมาดูใจกันอีกครั้ง เขาพักได้กลับบ้านก็มาหาผมที่บ้านบ้างไปหาที่บ้านเขาบ้าง แต่ช่วงนี้ไม่มีเรื่องมีที่3 แต่ก็มีทะเลาะบ้างงอลกันบ้าง ส่วนมากจะเป็นเรื่องความเข้าใจ ผมยอมรับว่าระหว่างที่คบดับเขา หมดเงินเยอะมาก ไปเที่ยวไปบ้านที่แค่อยู่ห้องเฉยๆค่าใช้จ่ายทุกอย่างผมออกคนเดียว ไม่ได้เปย์นะครับ แต่ก็เข้าใจว่าเขาเป็นทหาร เงินเดือนก็น้อยคงไม่พอ และล่าสุดเดือนสิงหาคมมือถือเขาพังผมก็นั่งรถไปหาที่ค่าย พอดีไปทำหันที่ชลบุรีเลยแวะ ก็ไปดูโทรศัพท์ เขาจะเอาไอโฟน11 ซึ่งผมก็ไม่มีเงิน แต่ด้วยความรักและกลัวไม่มีคุยกันเลยกดเงินบัตรเครดิตซื้อให้ก่อน23000บาท ก็ปกติเรื่อยๆรอบนี้มาบ้านเขา เพราะเขาได้พักรุ่นใกล้ปลดแล้ว เราก็ไม่มีเงินหรอก ยืมเพื่อนมาหมื่นห้า เมื่อคืนเราก็เล่นมือถือเขา จริงๆจับมือถือของกันได้ตลอด เขาก็คงรู้ว่าเราคุยกับใคร ยืมเงินใคร เงินในบัญชีมีเท่าไร ย้อนไปที่จับมือถือเขา มีคนทักมายืมเงิน เขาบอกไม่มีเราก็เฉยๆคิดว่าไม่มี แต่มาดูทีหลังเห็นเขาทวงว่าเงินที่ยืมจะคืนตอนไหน แค่นั้นแหละ อยู่ๆน้ำตาก็ไหลออกเองเลย มันอึ้งนิดๆว่ามีเงินให้เขายืม แต่ไม่คิดจะให้เราบ้างเหรอ รู้ทั้งรู้ว่าเราเป็นหนี้เพราะเขา กลับมาหาก็ให้ค่ารถค่ากินตลอด มือถือกดบัตรให้ มาหาก็ต้องยืมเพื่อนมา เงินที่เขาให้เพื่อนยืมถึงมันไม่มากก็จริง แต่คำว่าคนรักอะ ถามเราว่ามีใช่ไหมเอาไปก่อนเท่านี้ได้ไหม ได้ยินได้เห็นแค่นี้มันก็รู้สึกดีแล้วปะวะ นี่อะไร ยืมไปเท่าไรเราไม่เคยจำ พอแกล้งถามก็บอกจำไม่ได้ เราก็ปล่อยๆไปจำเฉพาะก้อนใหญ่ๆละกัน ผมคิดงั้น น้อยใจมากๆอะ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ หลายๆเรื่องเขารู้ว่าเราเป็นไร แต่ก็ทำเป็นไม่รู้ เราก็ทำได้เก็บไว้แล้วลืมๆมันไป
คิดว่าวันหนึ่งมันจะดีขึ้น ก็คิดแบบนี้มา3ปีแล้วแหละ
บางครั้งก็คิดว่า ห่างก่อนดีไหม เดี๋ยวเขาก็ปลดละ ต่างคนก็ต่างอยู่ จริงๆก็หวังไว้ว่าจะได้กลับมาอยู่ด้วยกัน แต่คงเป็นไปได้ยาก 😒