ผมกับแฟนคบกันได้3ปีกว่าๆตอนคบกัน ไม่ว่าจะโกรธกันเรื่องอะไร ผมไม่เคยทำร้าย ไม่เคยใช้กำลัง คุยกันด้วยเหตุผลตลอด
แต่สุดท้ายก็มีเรื่องต้องให้เลิกกัน (แม่ของเขาใช้ให้เลิก เพราะตอนนั้นผมเกเรมาก) ผมก็ไม่โทษแม่เขานะ เพราะผมเข้าใจ ในความรักของคนเป็นแม่ ต้องเป็นห่วงลูก เลิกกันได้ตอนนี้จะ4ปีแล้ว เขาก็มีคนใหม่ เวลาที่ผ่านผมโทษตัวผมเองตลอดที่ทำให้ต้อง เลิกกัน ผมพยามเปลี่ยนแปลงตัวเอง ให้ดีขึ้น อะไรที่ไม่ดีผมเลิกหมด
ตลอดเวลาที่เลิกกัน ผมไม่เคยมีใครเลยสักคน ในใจผมรอเขามาตลอด เมื่อไม่กี่วันที่ผ่าน เขากลับมาจริงๆ พอเขากลับมาจริงๆ ผมกลับรู้สึก แอบน้อยใจ ที่เขาไปมีคนใหม่ ถ้าถามว่าผมยอมรับได้มั้ย ผมยอมรับได้ทุกอย่าง สมมุติถ้าเป็นคุณจะกลับมาคบกันอีกมั้ย หรือปล่อยให้ทุกอย่างที่ผ่านมา เป็นความทรงจำดีๆ
สมมุติถ้าเป็นคุณจะกลับมาคบกันอีกมั้ย หรือปล่อยให้ทุกอย่างที่ผ่านมา เป็นความทรงจำดีๆ
แต่สุดท้ายก็มีเรื่องต้องให้เลิกกัน (แม่ของเขาใช้ให้เลิก เพราะตอนนั้นผมเกเรมาก) ผมก็ไม่โทษแม่เขานะ เพราะผมเข้าใจ ในความรักของคนเป็นแม่ ต้องเป็นห่วงลูก เลิกกันได้ตอนนี้จะ4ปีแล้ว เขาก็มีคนใหม่ เวลาที่ผ่านผมโทษตัวผมเองตลอดที่ทำให้ต้อง เลิกกัน ผมพยามเปลี่ยนแปลงตัวเอง ให้ดีขึ้น อะไรที่ไม่ดีผมเลิกหมด
ตลอดเวลาที่เลิกกัน ผมไม่เคยมีใครเลยสักคน ในใจผมรอเขามาตลอด เมื่อไม่กี่วันที่ผ่าน เขากลับมาจริงๆ พอเขากลับมาจริงๆ ผมกลับรู้สึก แอบน้อยใจ ที่เขาไปมีคนใหม่ ถ้าถามว่าผมยอมรับได้มั้ย ผมยอมรับได้ทุกอย่าง สมมุติถ้าเป็นคุณจะกลับมาคบกันอีกมั้ย หรือปล่อยให้ทุกอย่างที่ผ่านมา เป็นความทรงจำดีๆ