- ตอนเรียน เคยเรียนวิชา การพัฒนาบุคลิกภาพ ครูจะเน้นย้ำว่า

"การพบกันครั้งแรก ถ้าทำให้การพบปะ เกิดความประทับใจได้ จะเป็นการเริ่มต้นความสัมพันธ์ที่ดี "

เราเอง ชอบแบบไหน ไม่ชอบแบบไหน ก็จะเลือกทำ หรือไม่ทำกับคนอื่นในแบบที่เราไม่ชอบ

- นอกจากนี้ เราเองก็พึงระลึกไว้เสมอ ว่า คนเราถ้าหากไม่ประทับใจ ในการพบกันครั้งแรก ย่อมไม่แปลก ที่จะไม่ถูกชะตากัน

- แต่เราไม่เคยว่าร้ายให้ใครนะ ไม่อยสกที่จะผูกกรรม ต่อเวรกับใคร

-เราไม่เคยจุ้น ไปอยากรู้อยากเห็นของใคร แต่แปลกใจ ทำไมชอบเข้ามาวุ่นวาย หงุดหงิด รำคาญจัง

- ประหลาดใจนะ ปากเหมือนส้นเท้าหน้าหนาวที่แตกและติดเชื้อแบบนี้ มีอายุยืน อยู่รอดมาจะ 40 ปีได้อย่างไร เซอร์ไพร์ทมาก ดีออก

- หลายครั้ง หลายการกระทำ ทำให้รู้สึกไม่ดีด้วย แต่ด้วย วัย ทำให้เราพูดจาแรง แรง ให้รู้สึกไม่ได้

- เสล่อ อยากรู้เงินเดือนเรา ชื่อก็ไม่ได้มีความคล้ายกัน ฉีกอ่านเรียบร้อย แล้วมาบอก ขอโทษ ดูชื่อผิด
  
ครั้งนั้นเราก็เคยโพสระบายความรู้สึกในพันทิป  บางทีมันอัดอั้นนะ จะพูด จะบอกใคร ไม่อยากเชื่อใจใคร

-  ไอ้การแสดงออก จะต้องให้เราปฎิบัติแบบไหน ใครรู้วิธีช่วยแนะด้วยนะคะ ว่าต้องแสดงออกแบบไหน ถึงจะทำให้เค้ารู้ตัว แล้วเลิกพยายามที่จะข้ามาแซะเรา รำคาญใจค่ะ อยากให้เค้าพอ

- รู้ค่ะ ว่าเราไม่ใช่คนดี แต่เราก็ไม่ได้เลวร้ายนะคะ แค่ขอพื้นที่ให้ระบาย

- ความรู้สึก คำพูด ถึงแม้มันจะเป็นเพียงขี้ฟันเน่า เน่า กับลมหายใจเหม็น เหม็น ที่ทักออกมาแต่ละคำ  เราตอบแบบผ่าน ผ่านไป บางครั้ง ก็ทำไม่ได้ยิน แซะพี่เรา  ว่าร้ายพี่เรา เราก็ไม่ชอบเพิ่มไปอีก แต่ก็ไม่เคยที่จะไปต่อความยาว สาวความยืด

- อยู่กับคนที่เราสนิท เรารั่ว เรากาว เราเรื้อน แต่ก็เฉพาะกลุ่มของเรา พอเห็นคนอื่น แซว เล่นกับเรา ก็พูดหยอกกับเราแบบ แรงเหมือนสนิทกัน เพื่อนสนิทยังไม่กล้าแซวเลย ทุกคนรู้กาละเทศะ ทำไมชอบเจ๋อ เจอคนแบบนี้เราไม่โอเคนะ

- มาทักว่า ท้องหรอ เราใส่เดรสมาทำงาน โลกนี้สอนให้เราได้รู้ ว่ากับคนบางคน วัยก็ไม่สารถการันตีวุฒิภาวะได้

- หลงตัวเอง คิดว่าจัดการปัญหาได้ เที่ยวคุยฟุ้งไปทั่ว มั่วไปเรื่อย มีปาก ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องพ่นน้ำลายสกปรก โสโครกออกมาตลอดก็ได้นะค่ะ

- เราทำงาน หาเลี้ยงตัวเอง มาตั้งแต่ยังอายุไม่มาก ระยะเวลาบนถนนสายอาชีพที่เราเดินทางมา เป็นระยะเวลา 13 ปีกว่า จะเข้าปีที่ 14 เริ่มหาเงินใช้เองตั้งแต่อายุ 17 ปี เจอคนมาก็หลากหลายรูปแบบ
บางคนเราดูออก แต่บางคนเราก็ดูไม่ออกและสงสัย เพื่อนมักจะคิดว่าเราอ่อนต่อโลก ไม่ทันคน บางทีรู้ ก็เฉย คนก็คิดว่าไม่รู้ กลายเป็นตัวตลก เป็นคนหง้าว ในสายตาคนอื่น

- เราเป็นคนตลก แต่ไม่ใช่ตัวตลก เพราะฉะนั้น ไม่สนิท อย่าติดตลก

- ต้องเติบโตขึ้นมาแบบไหน ถึงขี้อิจฉาได้ทุกคน เป่าหูคนเก่ง แซะเก่ง ไม่เคยมองเห็นคุณค่าในตัวใคร ยกแต่หางตัวเอง ถนัดป่าวประกาศออกไป ว่าตัวเองจัดการอันนู้นได้ จัดการอันนี้ได้ ใช้ตัวเองเป็นเกณฑ์ สร้างมาตราฐานอุบาท อุบาทออกมา เพื่อตัดสินคนอื่น ถนัดตัดสินคนอื่นที่สุด  รู้จักนิสัยคนนั้นดี รู้ว่าคนนี้เป็นยังไง ใส่ร้าย ขี้เสือ_  ชอบพูดว่าร้าย หากลุ่ม หาพวก นินทา ว่าร้ายให้คนอื่น เพียงเพื่อให้ตัวเองอุ่นใจ  ว่าตัวเองมีพวก

-ทำชีวิตของตัวเองให้ดีก่อนดีกว่าไหม เบียดทุกคนให้ตก เพื่อที่ตัวเองจะยืนหนึ่ง ก็จะคอยดู ว่าจะไปได้ไกลแค่ไหน

- สำหรับเรา เค้าเหมือนยุง ที่คอยตอมหูตอนเราจะนอนอะ

- สิ่งที่เราพอจะทำได้ คือ  ถ้ามีโอกาสใส่บาตร จะกรวดน้ำให้ เอ่ยชื่อนามสกุลด้วย

- คืนนี้สวดเมตตาใหญ่ ก็จะกรวดน้ำให้ด้วยค่ะ

- เชื่อว่าคงจะมีคนคิดว่าเจ้าของกระทู้เวิ่นเว้อ คิดจุกจิก ประสาท ใช่ค่ะ เป็นจริงทุกประการ

ขอพื้นที่ตรงนี้ ให้เราได้ระบายนะคะ เขียนแล้วมันก็โปร่งขึ้นค่ะ เหมือนเราได้ตะโกนออกไป ในที่สาธารณะเพราะในชีวิตจริง เราทำไม่ได้ค่ะ เราชอบที่จะใช้ชวิตในโลกเสมือนจริงตี้พอสมควรค่ะ มันคือไดอารี่กาว กาว ที่ออกมาจากข้างในค่ะ

ขอบคุณทุกท่าน ที่ผ่านเข้ามาอ่านนะคะ