แฟนเราเปลี่ยนไป เค้าจะกลับมาหาเราไหมค่ะ

จากหัวข้อกระทู้คือ เรากับแฟนคบกันมาตั้งแต่ ม.2 ปี เดือน 3/2556 จนถึง วันที่ 1 ตุลา 2563 เราสองคนคบกันมา 7 ปีกว่าแล้ว คือเราทั้งสองรักกันมาก แม่และน้องของเค้าไม่ชอบเราเลย เค้ารักและห่วงลูกชายเค้ามาก แต่เราทั้งสองก็ผ่านกันมาได้ ในช่วงที่จบ ม.6 เราทั้งสองคนต้องแยกกันเรียน เราเข้ามาเรียนในกรุงเทพทำงานแล้วเรียนไปด้วย เพราะทางบ้านเราไม่ค่อยมีฐานะ เราบอกเค้าว่าเราขอเวลามาเรียนแค่ 2 ปี แล้วเราจะกลับไปหาเค้า เรามาอยู่กทม.เรากับเค้าต่างก็ทำใจไม่ได้ที่เราทั้งสองคนจะต้องห่างกัน อดไปเที่ยวด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน อยู่ด้วย มันก็ทรมานมากๆ พอเรามาอยู่กทม.ได้สัก 1 ปี เราก้อพอคิดถึงเค้าน้อยลง เพราะเราต้องทั้งทำงานและเรียน เรากับเค้าก็ติดต่อคุยกันทุกวันแต่ไม่ค่อยมาก เค้าก็มักจะถามเราเมื่อไรจะกลับมาหา ไหนบอกจะกลับมาหาบ่อยๆ เอาจริงนะคือเราอ่ะ กลับไปหาเค้าในช่วงระยะเวลา 2 ปี แค่ ไม่เกิน 3 ครั้ง เรารู้สึกผิดมากๆเราแย่มาก แต่เราก็รักเค้ามากนะ เพียงเพราะเราไม่มีเวลาเลย เค้าก้ออดทนรอเรา รอวันที่ไปไหนด้วยกัน เที่ยวด้วยกัน อยู่ด้วยกัน เรารู้ว่าเค้ารักเรามากและเราก็รักเค้ามากๆ พอเราสองคนเรียนจบ ปวส.พร้อมกัน ตามที่เราสัญญากับเค้าว่าเราจะกลับไป แต่สุดท้ายเราก็ไม่ได้กลับเราขอเค้าเรียนต่อตรี เค้าก็ไม่พอใจอยู่นะเรารู้ แต่เค้าก็ยอมเพื่ออนาคตของเรา พอเค้าเรียนจบ เค้าก็ทำงานเซเว่นเพื่อหางานอื่นรอ จนกระทั่งเค้าตัดสินใจ มาทำงานที่กรุงเทพเพื่อมาอยู่ใกล้ๆเรา ไปไหนด้วยกันอยู่ด้วยกันมากขึ้น เค้ารักเรามากเค้าคิดถึงแต่เรื่องของหนูกับเค้าเสมอคิดถึงอนาคตด้วยกันตลอด แต่หนูเองผิดที่คิดแต่เรื่องตัวเองทำไรไม่นึกจิตใจของเค้าที่รอเรามา2ปี เค้ามาอยู่กทม.เค้ายอมห่างจากพ่อแม่เค้า ทางบ้านเค้า เพื่อให้ได้อยู่ใกล้ๆหนู แต่หนูอยู่กทม.กับแม่นะ ส่วนเค้าก็มาพักอยู่กับญาติของเค้าที่เป็นรุ่นพี่สักพัก เค้ามากทมเดือน 1/63 แต่อยู่คนละเขตกับหนูนะ พอเค้าเริ่มได้งานทำแล้ว พอทำงานก็เริ่มมีเงินเก็บ พอเดือน 7 เค้าก็ย้ายห้องมีห้องใหม่เป็นของเค้าแล้ว เค้าอยู่คนเดวนะ หนูก็ช่วยเค้าซื้ออุปกรณ์ของที่จำเป็นมาเข้าห้องของเค้า พอทุกอย่างมีครบ เค้าก็อยู่แบบสบายๆมากขึ้น หนูไปหาเค้าแค่วันอาทิตย์เรากับเค้าก็แบบมีความสุขมากๆที่ได้อยู่ใกล้กันมากขึ้น "ประเด็นเลยค่ะ " คือ เค้าทำงานกับเพื่อนๆพี่ๆมีแต่คนดื่มเหล้าเบีย สูบบุหรี่ ชอบเที่ยว พอเค้าทำงานไปเรื่อยๆเค้าก็เริ่มดื่มเหล้ากับคนที่ทำงาน "เหตุเกิดที่ทำให้เราเลิกกัน"คือเรากับเค้าอยากไปเที่ยวทะเลด้วยกันอยู่แล้ว พอมีวันหยุดในเดือน 9 ที่รัฐบาลได้สั่งหยุด เราก้อบอกเค้าไปเที่ยวทะเลกันนะ ตอนแรกๆเค้าก็บอกว่าไปนะ แต่เค้าก็บอกเราว่าบางทีอาจจะกลับบ้านเพราะว่าไม่ได้กลับบ้านนานแล้ว เราก็เลยน้อยใจเค้าและก็ไม่ตอบไลน์เค้า ความในใจเราลึกๆก้อแบบไม่ได้โกรธขนาดนั้นแค่น้อยใจอยากให้ง้อหน่อย เค้าก้อบอกว่า ใว้ไปวันหลังน้า ผ่านไปเพียงแค่สองวันที่เรา.ไม่ได้คุยกัน อยู่ๆเค้าก็เปลี่ยนไปมาก เข้าเริ่มเข้าหาเพื่อนที่ทำงานเค้ามากขึ้น เล่นเกมกับเพื่อนๆทำงาน ดื่มเหล้ากัน และเค้าก็เริ่มสูบบุหรี่ เราก็แบบ งง มากทำไมเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้เค้าไม่สนใจเราเหมือนเมื่อก่อน แบบไม่สนใจเลยอ่ะ เราก็เปิดใจคุยกัน เค้าบอกเราว่า เค้าไม่รู้เหมือนกันว่าเค้าเป็นอะไร พอเค้าไม่ได้อยู่ในกรอบของพ่อแม่ กรอบของหนู เค้ารู้สึกโอเครกับจุดนี้มาก  พอวันเวลาผ่านไปเค้าก็กลับบ้านดึกดื่กินเหล้า เล่นเกม กับคนที่ทำงาน ไม่สนใจไม่ใส่ใจหนูเลย แทบไม่คุยกันด้วยซ้ำวันๆ แต่หนูก็แบบกลัวว่าเค้ามีอื่นหรือป่าวเพราะเค้ามายุกทม.แบบเหมือนเจออะไรใหม่ๆ สังคมใหม่ๆ ผ่านไปสักพักเค้าบอกหนูว่าอยากอยู่คนเดียว อยากทำไรที่อยากทำ อยากอิสระ ไม่อยากอยู่ในกรอบของใคร เอาจริงนะคือหนูไม่ได้บังคับอะไรในชีวิตของเค้าเลย ตอนที่มาเรียนกทม.หนูไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่แยกกันเรียนเค้าไปไหนทำไรบ้าง เค้าบอกกับหนูอีกว่าอยากใช้ชีวิตวัยรุ่น อยากอิสระ อยากอยุ่คนเดียว จนกระทั่งวันหนึ่งหนูแอบเปิดเฟสบุคของเค้าไปเจอผญ.คนหนึ่งอายุน่าจะ 31 ปีเป็นรุ่นพี่ หนุกับแฟนเป็นเพื่อนกันอายุ 22 ปี นะ ผญ.คนนี้เป็นที่ทำงานที่เดียวกันกับแฟนหนู ในช่วงตอนจะเที่ยงคืนเปิดไปเจอ ผญ.คนนี้ส่งข้อความมาว่า ไม่รับสายเรา แต่ออนเฟส นอยเบอ10 พอเราเจอก็ตกใจมากเลยส่งไลน์ไปหาแฟนไปเคลียแต่หนูก้อคุยดีๆกับแฟนนะค่ะ แต่แฟนหนูเค้าหลับ หนูแบบสั่นมากหัวใจแบบเต้นแรงตกใจเลยตอบกลับผญ.คนนี้ไปว่า"คุณเป็นใครทำไมมาคุยกับแฟนคนอื่น อย่ามาทำลายความรักของหนูเลยค่ะ ขอเถอะค่ะคนโสดมีเยอะอย่าได้ทำแบบนี้กับความรักของเราเลย" มียาวกว่านี้แต่ประมาณนี้ค่ะก็พิมไปแบบดีๆนะค่ะ เพราะเราคิดว่าเค้าไม่ผิดเท่าแฟนของเรา จนกระทั่งตี 4แฟนหนูก็ส่งไลน์ บอกกับหนูว่าแค่คุยกัน ไม่ได้คิดไรเลย เค้าก้อพยายามพูดกับหนูทุกอย่างเหมือนให้หนูออกไปจากชีวิตของเค้า ที่เค้าบอกว่าอยากเป็นอิสระไม่อยากมีใครทั้งนั้นไม่อยากอยู่ในกรอบของใคร ช่วงนี้อยากใช้ที่ชีวิตของเค้าด้วยตัวเอง แต่หนูรู้ว่าเค้าอยากอิสระจากหนูเพื่อไปคบกับคนใหม่ จนเค้าพุดกับหนูว่า ยังไม่อยากคิดไรตอนนี้ ไม่ได้คิดอะไรกับหนูแล้ว ขออิสระ และตอนนี้เราก็ไม่ได้เป็นไรกันแล้ว เค้าบอกแบบนี้กับหนูเย็นชามากๆ  หนูเสียใจมากๆรับไม่ได้ที่เค้าทำแบบนี้กับหนู ทั้งๆที่หนูคบกับเค้ามาตั้งนานแต่เค้ายอมทิ้งหนูเพื่อไปคุยกับคนที่เพิ่งคุยกันไม่ถึงเดือน  หนูก็บอกเค้าว่า หนูยังรอเค้ากลับมาเสมอ หนูรักเค้ามากๆหนูรอเค้าได้ หนูบอกกับเค้าว่า ถ้าโลกที่เค้าเจอมันโหดร้ายกลับเค้าให้กลับมาหาหนูนะ หนูจะกอดเค้าแบบไม่ถามสักคำ เค้าบอกให้หนูลองเปิดโอกาสให้ตัวเอง เค้าบอกว่าไม่อยากให้หนูรอเค้า เค้าบอกว่าจะเจ็บเปล่าๆ หนูไม่รู้จะทำยังใงต่อไปแล้ว หนูอยากรอเค้าหนูรักเค้ามากมากเลย ในใจของหนูคิดแค่ว่าไม่ได้โกรธเกลียดเค้าเลย หนูคิดแค่ว่า เค้ากำลังหลงกับอะไรใหม่ๆสังคมใหม่ หนูพร้อมที่จะรับแล้วให้โอกาสให้อภัยเค้าเสมอ