ในวันที่ไม่เหลือเงินติดตัวแม้แต่บาทเดียว.

ตั้งแต่ใช้ชีวิตมาตอนนี้คงเป็นช่วงที่แย่ที่สุดในชีวิตแล้วค่ะไม่มีเงินติดตัวสักบาทไม่มีแม้แต่เงินกินอาศัยเพื่อนซิ้อมาม่าให้กิน เพราะตัวเองตกงาน(ตกงานเพราะเป็นสะเก็ดเงินเขาเลยให้ออก) จากวันที่ตกงาสจนถึงวันนี้เป็นเวลาร่วม2เดือนกว่าแล้วค่ะ เงินที่เคยมีเก็บหมดไปกับการนั่งรถไปสมัครงานอย่างมีความหวังว่าจะได้งานแต่ด้วยโรคสะเก็ดเงินที่เป็นทำให้ไม่มีใครติดต่อกลับตอนแรกมันดีขึ้นแล้วนะคะกลับมาขี้นหลังจากที่เครียดหนักๆ จนตอนนี้ไม่ได้กินอะไรมา3วันแล้วค่ะ อยากทราบว่า "ถ้าขอพวกของแห้งที่วัดเช่นมาม่า ข้าวสาร ปลากระป๋อง"จะได้ไหมคะ ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะต้องอยู่ในจุดนี้เลย มันคงเป็นจุดที่ต่ำที่สุดในชีวิตแล้วไม่รู้หนทางต้องก้าวเดินไปยังไง ชีวิตพังเพียงเพราะแค่โรคสะเก็ดเงิน ยาก็ไม่มีทาไม่มีกินแล้ว หมดหวัง ท้อจนความคิดมันผุดขึ้นมาว่าบางทีการตายอาจจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดหรืออาจจะเป็นความสุขก็ได้
ยังไงก็ขอบคุณ คนที่เข้ามาอ่านด้วยนะคะ ได้ระบายสักนิดคงดีขึ้นค่ะ รายละเอียดมันมากกว่านี้มากๆเลยค่ะ 🙏🙏