ขอเท้าความก่อนนะคะ ตอนนี้เราอายุ20 เราเรียนอยู่ปี3ค่ะ เรื่องผลการเรียนไม่เคยต่ำกว่า 3.5 แล้วก็เป็นเด็กกิจกรรมให้กับมหาวิทยาลัย เรากับแฟนคบมาได้ปีกว่าแล้ว ไม่ได้มีอะไรเกินเลย ทุกอย่างคือ อยู่ในกรอบหมด เรารู้ว่าอะไรควรทำ ไม่ควรทำ ไม่พากันเถลไถล จู่ๆ แฟนเราก็บอกว่า อยากเจอพ่อแม่เรา อยากทำความรู้จักกับครอบครัวเราบ้าง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้มีแต่เราที่เคยไปบ้านเค้าค่ะ พ่อแม่เค้า เอ็นดูเรามาก แต่ต้องแอบไปค่ะ
เค้าก็รู้นะคะ ว่าพ่อแม่ของเราเจ้าระเบียบมาก ทั้งเคร่งเรื่องเกรด เรื่องกิจกรรม
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เราเป็นโรคเครียดด้วยค่ะ เคยบอกทางบ้านเราแล้ว เค้ารับไม่ได้ที่เราไปหาจิตแพทย์ เค้าเลยทำเป็นลืมๆ ไปค่ะ
เค้าบอกว่า ถ้าเราบริสุทธิ์ใจ ไม่ได้ทำอะไรผิด เราจะกลัวทำไม เราก็เลยไปบอกที่บ้านตรงๆ ว่า เรามีแฟนแล้วนะ เราคบกันมาได้ปีกว่าๆ แล้ว คนนี้คือคนแรกค่ะ ที่เราบอกว่า เป็นแฟนเรา พอเราบอกไปแล้ว แม่ก็อารมณ์ขึ้นค่ะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เราได้ทำรีเสิร์ชมาแล้วค่ะ ว่าจะบอกยังไง ทั้งปูด้วยเรื่องดีๆเอย ชวนคุยเรื่องดีๆ ก่อนบ้าง ให้อารมณ์ดีก่อนบ้าง ไม่ได้ผลซักวิธีเลยค่ะ
แม่ก็ถามใหญ่เลยค่ะ ว่าเป็นใคร มาจากไหน ไปรู้จักกันได้ยังไง แต่มีคำนึงที่ฟังแล้วจุกก็คือ " แม่บอกแล้วใช่มั้ย ว่าให้ไปเรียน ไม่ได้ให้ไปแฟน มีหน้าที่เรียนก็คือเรียน จำไม่ได้หรอ ไปเลิกกับมันเดี๋ยวนี้"
ใช่ค่ะ อ่านไม่ผิดหรอกค่ะ แม่พูดแบบนี้ พี่สาวก็ส่ายหัว แล้วบอกว่าผิดหวังในตัวเรา พ่อเราก็เงียบ ไม่คุยด้วย คือเรารู้สึกแย่มาก รู้สึกแย่ที่ เราแสดงความบริสุทธิ์ใจ แสดงจุดยืนของเรา แค่นี้เราผิดมากเลยหรอคะ เราซึมมาได้3วันแล้วค่ะ ปรึกษาใครไม่ได้เลยค่ะ แม้กระทั่งพี่สาวกับพ่อของเรา ทั้งแม่แฟนเรา ทั้งแฟน ก็พยายามหาวิธี แต่ใช้ไม่ได้ผลซักวิธีค่ะ แค่มองหน้าแม่ เราก็รู้สึกเจ็บแล้วค่ะ ควรทำไงดีบ้างคะ
แค่เราบอกแม่ว่ามีแฟนแล้ว เราผิดขนาดนั้นเลยหรอ (ด่าได้แต่อย่าแรง)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เค้าก็รู้นะคะ ว่าพ่อแม่ของเราเจ้าระเบียบมาก ทั้งเคร่งเรื่องเกรด เรื่องกิจกรรม
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เค้าบอกว่า ถ้าเราบริสุทธิ์ใจ ไม่ได้ทำอะไรผิด เราจะกลัวทำไม เราก็เลยไปบอกที่บ้านตรงๆ ว่า เรามีแฟนแล้วนะ เราคบกันมาได้ปีกว่าๆ แล้ว คนนี้คือคนแรกค่ะ ที่เราบอกว่า เป็นแฟนเรา พอเราบอกไปแล้ว แม่ก็อารมณ์ขึ้นค่ะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
แม่ก็ถามใหญ่เลยค่ะ ว่าเป็นใคร มาจากไหน ไปรู้จักกันได้ยังไง แต่มีคำนึงที่ฟังแล้วจุกก็คือ " แม่บอกแล้วใช่มั้ย ว่าให้ไปเรียน ไม่ได้ให้ไปแฟน มีหน้าที่เรียนก็คือเรียน จำไม่ได้หรอ ไปเลิกกับมันเดี๋ยวนี้"
ใช่ค่ะ อ่านไม่ผิดหรอกค่ะ แม่พูดแบบนี้ พี่สาวก็ส่ายหัว แล้วบอกว่าผิดหวังในตัวเรา พ่อเราก็เงียบ ไม่คุยด้วย คือเรารู้สึกแย่มาก รู้สึกแย่ที่ เราแสดงความบริสุทธิ์ใจ แสดงจุดยืนของเรา แค่นี้เราผิดมากเลยหรอคะ เราซึมมาได้3วันแล้วค่ะ ปรึกษาใครไม่ได้เลยค่ะ แม้กระทั่งพี่สาวกับพ่อของเรา ทั้งแม่แฟนเรา ทั้งแฟน ก็พยายามหาวิธี แต่ใช้ไม่ได้ผลซักวิธีค่ะ แค่มองหน้าแม่ เราก็รู้สึกเจ็บแล้วค่ะ ควรทำไงดีบ้างคะ