เหมือนติดนิสัยมีอะไรก็ไม่เล่าให้แม่ฟังค่ะลามมาถึงเพื่อนกับแฟน รู้สึกผิดแล้วก็อึดอัดเวลาเดียวกัน ทำยังไงถึงจะหายคะ

คือเราไม่ชอบตัวเองที่มีอะไรก็ไม่ยอมเล่าให้เพื่อนหรือพ่อแม่ฟังน่ะค่ะ เหมือนติดมาตั้งแต่เด็กว่า แม่กับน้องเถียงกันบ่อยเกือบทุกวัน เราเลยไม่ค่อยพูด พอเคยปรึกษาปัญหากับแม่ แม่ก็บอกแค่อย่าคิดมาก เลยคิดว่าพูดไปแม่อาจจะไม่เข้าใจ อาจจะเป็นเราที่กลัวการเผชิญหน้าที่จะทะเลาะด้วย เหมือนเราไม่เปิดใจกับใครเลย ที่จะexpress ความรู้สึกน่ะค่ะ ทั้งกับแม่แล้วเลยไม่รู้ว่าติดมาใช้กับเพื่อนด้วยมั้ย วันๆจะเหมือนปล่อยไปไม่สนใจว่าจะแสดงความรู้สึกตัวเอง แล้วเวลาออกความรู้สึกทีนึงมันเลยจะเวอร์ๆ เหมือนเก็บอยู่ข้างในแล้วออกมีทีนึงเลยจะดูเยอะกว่าปกติ

 เหมือนตั้งแต่เด็กเวลาอยู่กับคนอื่นจะหนีปัญหามาอยู่คนเดียวน่ะค่ะ หนีมาตลอด555 แล้วพอช่วงนี้อยู่หอกับแม่มากๆ แม่มาอยู่ด้วยน่ะค่ะ ก็เหมือนอยู่กับคนอื่น24ชม คือไม่แม่ก็เพื่อนก็แฟน ไม่มีที่ให้หนี555 เหมือนปัญหาเรื้อรังมันเพิ่งมาาให้เราแก้เอาตอนนี้ บวกเรื่องเรียนเรื่องงานอีกคือยิ่งไปกันใหญ่ ตอนนี้เราอยู่ปี3น่ะค่ะ 

คืออึดอัดที่เราแสดงความรู้สึกออกไปไม่ได้ เหมือนไม่จริงใจอะค่ะ ที่ทำออกไปเหมือนจะคิดตลอดว่า มันโอเคกับคนงี้อย่างงี้นะถึงทำ ต้องทำยังไงกับคนนี้ดีนะ เป็นคนนิ่งๆเงียบๆของกลุ่มที่เออๆออๆไปตามเค้า มึนๆไปวันๆเพราะเหมือนตีกรอบตัวเองไว้ตลอด เหมือนเอาศักยภาพตัวเองออกมาใช้ไม่ได้ คือพอยิ่งโตก็ยิ่งรู้สึกว่าไม่ได้แล้วน้า อย่างงี้ไปไหนไม่ได้กันพอดี แต่มันก็ปรับยากจัง

เลยจะมาถามว่าใครเคยเจอปัญหานี้ มันปกติมั้ยหรือมันแก้ยังไงน่ะค่ะ หรือเราคิดไปเอง555 แต่ก็รุ้สึกมันซัฟเฟอร์มาพอสมควรซักระยะแล้ว เหมือนเราอยู่กับคนอื่นได้แบบไม่ได้มีความสุขที่มาจากเราเองเท่าไหร่ เหมือนรักใครไม่เป็นด้วย มันหนักๆเหนื่อยๆ กับแม่กับแฟนมันเหนื่อยแทน เราไม่ยอมรับว่าเป็นความรักที่สบายใจได้มั้ยน่ะค่ะ

พิมพ์เองยังงงๆเองเลย555 เอ๋อๆเรียบเรียงไม่ค่อ่ยถูก555  หรือจริงๆอาจจะเพราะไม่ยอมรับความเป็นจริงของตัวเองเฉยๆก็ได้ ยังไงก็ลองออกความเห็นดูนะคะ