คืองี้นะคะ..เพื่อนคนที่เราคิดว่าเค้าอิจฉาอ่ะคือเราไม่ได้บอกว่าเราดีนะแต่ว่านางเป็นคนชอบพูดปมด้อยของเราขึ้นมาแต่ก็ทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรยกตัวอย่างนะ"เมื่อก่อนแกก็พกลิปนะ..เค้าจำได้ว่าอะไรปากดำๆซักอย่าง".."มองไกลๆสวยนะ555"..ยกตัวอย่างปั้นงานประติมากรรมในขณะที่เพื่อนอีกคนนึงบอกว่าปั้นสวยว่ะ...ครูเค้าก็พูดแซวแบบเด็กทั่วไปเล่นๆว่า"ครูให้ปั้นแจกันนะไม่ใช่ดอกไม้"..ไอเราก็ยิ้มนี่คิดว่างานตัวเองก็พอใช้ได้นะคือตอนนั้นเราปั้นจะเสร็จแล้วแต่เพื่อนเราคนนั้นยังนวดดินอยู่กลับมาตอนที่ครูแซวจากนั้นเพื่อนนี้ก็พูดว่า"ครูเค้ามองมาที่งานอ่ะ"
มีอีกกรณีคือนี่โดนครูto beให้ไปร้องเพลงเราก็รู้ว่าเราไม่ได้ร้องเพลงเลิศอะไรแต่เราก็ร้องเพราะครูให้ร้องนางก็มานั่งอยู่ข้างหลังแล้วก็ร้องเพลงตามเราแบบเสียงดังโชว์พลังเสียงเราก็แอบไม่มั่นใจจากนั้นครูก็ให้ไปโชว์performance ด้วยร้องด้วยพร้อมกันพอเราโชว์เสร็จเพื่อนอีกคนบอกว่า"แซ่บมากร้องหรอก็ร้องเพราะนะเนี่ย"แล้วนางก็ขำแหย่อ่ะไม่รู้ดิแต่ดูออกว่าไม่จริงใจเอามากๆแล้วเราก็เรื่องหุ่นนางบอกกับทุกคนว่าออกกำลังกายทุกวันเราบอกกับนางว่า"กูสูงเท่าลิซ่าเลยว่ะลิซ่าตัวแค่นี้จริงดิในรูปอ่ะโครตสูง"
แค่พูดเฉยๆนะ)นางก็บอกว่า"ก็ลิซ่าผอมไงไม่ได้หุ่นแบบนี้..ไม่ได้บอกว่าอ้วนนะ"แล้วก็ขำจำได้ว่าตอนนั้นยิ้มกลบเกลื่อนมาก
.
เพื่อนคนที่2
วันนึงนั้นไปซ้อมเต้นกันเราก็ไปกับแม่อะแหละก็เช่าห้องซ้อมเต้นเราซื้อเยลลี่ไปเราก็กินแล้วก็แบ่งเพื่อนที่ซ้อมแทบทุกคนพอเราซ้อมเสร็จเหนื่อยก็เออกะจะกินเยลลี่ก็เลยบอกนางว่า"หยิบเยลลี่โยนมาให้หน่อยอย่าหก"เพราะนางอยู่ใกล้นางก็หยิบกินชิ้นนึงไอนี่ก็ไม่ว่าอะไรพอถุงมาถึง"เอ้าหมดแล้วไง"นางก็ตอบ"ก็มันเหลือชิ้นเดียวก็กินไปแล้ว"ไม่เข้าใจว่ารู้ทั้งรู้ว่ามันเหลือชิ้นเดียวแล้วเราจะกินทำไมไม่เอาไว้ให้สรุปทั้งห่อได้กิน2ชิ้นทั้งที่ซื้อเหมือนกันทั้งกลุ่มนี่ไม่ขอใครกินเลยถ้าเค้าไม่แบ่งแล้วอีกกรณีอันนี้โกรธมากคือเราเกรงใจแม่ตัวเองไปกินอาหารเกาหลีกันเพื่อนอีก2ก็บอกว่าอะไรก็ได้ค่ะแม่แล้วแต่แม่เพราะยังไงแม่กูก็จ่ายในขณะที่นางสั่งอาหารจานเดียวจานแยกจานบลาๆพออาหารได้ขอนางกินคำนึงคือบะหมี่เย็นนางบอก"นี่นะ..นิสัย"เราก็เลยอ่ะพอ..ที่มากคือแม่เราได้กินแค่นิดเดียวนี่เป็นห่วงแม่มากคีบอาหารให้ตลอดเพราะกลัวแม่ไม่กล้าคีบแม่ได้กินมากสุดแค่เครื่องเคียงเราไม่อะไรกับตัวเองหรอกอีกอันนึงคือไปกินไอติมเราได้สั่งก่อนก็สั่งแบบถ้วยไปที่อันล่ะ50นางก็สั่งเหมือนกันก็ไม่อะไรแม่เรากินอันที่15บาทกับเพื่อนอีกคนก็เริ่มรู้สึกแปลกๆตอนแรกคิดว่านางจะจ่ายเองก็ไม่อะไรแม่บอกเอาไรเพิ่มมั้ยเราขอพนักงานเพิ่มวิปครีมนางก็บอก"เพิ่มอ่อเพิ่มด้วยอยากกินเหมือนกัน"พอได้ไอติมเราก็รับมากินนางก็รับสรุปไอติมหมดได้แค่เรากับนางแล้วก็เพื่อนอีกคนเพราะแม่ยกให้แบบถ้วยเหมือนกันสรุปแม่เราก็ไม่ได้กินนางเดินออกมาแม่เราก็เลยจ่ายแต่ที่โกรธคือยื่นเฉยๆถือไอติมตาแป๋วๆคือคิดว่าอย่างน้อยก็ทำเป็นจะจ่ายหน่อยก็ได้มีอีกไปเล่นเกมนางมาขอเหรียญนางบอกมีแค่500แล้วก็แบงค์ใหญ่แม่เราก็เลยเปย์ไปอีกสุดท้ายค่าอาหารเกาหลี1500กว่าบาทแล้วก็ล่าสุดเลยขอนางเลี้ยงหน่อยนางบอกไม่เราก็แบบตัดพ้อ.."คำว่าเพื่อนนนนอ่ะสะกดไงงงง"..นางตอบ"อ่ะๆเลี้ยงก็ได้ไม่เกิน50บาท"..อยากจะอ้วกออกมาเป็นมาม่าคือไม่ได้หวงเงินหรือแบบแค่นี้ก็เลี้ยงไม่ได้หรอไม่ใช่ไม่ได้ค่ะแต่อยากให้มีความเกรงใจกันหน่อยช่วยแสดงออกมาได้มั้ย
.
ส่วนข้อดีของทั้งสองคนนี้คือสลับกันเลยค่ะก็คือข้อดีขอคนที่1คือข้อเสียของคนที่2
ข้อดีของคนที่2คือข้อเสียของคนที่หนึ่งนางจะคอยซัพพอร์ตความสามารถของเราเสมอไม่ว่าเราจะทำอะไร
ไม่ได้ไม่ยอมรับข้อเสียของเพื่อนนะคะพยายามยอมรับแล้วแต่มันก็ยากจริงๆค่ะเลยอยากจะถามว่าเพื่อนที่มีข้อเสียอันไหนมันดูรับได้ง่ายกว่าหรอคะ//กระทู้แรกค่ะ
มีเพื่อนที่ดูอิจฉาเรากับมีเพื่อนที่เห็นแก่เงินอันไหนดีกว่ากันคะ
มีอีกกรณีคือนี่โดนครูto beให้ไปร้องเพลงเราก็รู้ว่าเราไม่ได้ร้องเพลงเลิศอะไรแต่เราก็ร้องเพราะครูให้ร้องนางก็มานั่งอยู่ข้างหลังแล้วก็ร้องเพลงตามเราแบบเสียงดังโชว์พลังเสียงเราก็แอบไม่มั่นใจจากนั้นครูก็ให้ไปโชว์performance ด้วยร้องด้วยพร้อมกันพอเราโชว์เสร็จเพื่อนอีกคนบอกว่า"แซ่บมากร้องหรอก็ร้องเพราะนะเนี่ย"แล้วนางก็ขำแหย่อ่ะไม่รู้ดิแต่ดูออกว่าไม่จริงใจเอามากๆแล้วเราก็เรื่องหุ่นนางบอกกับทุกคนว่าออกกำลังกายทุกวันเราบอกกับนางว่า"กูสูงเท่าลิซ่าเลยว่ะลิซ่าตัวแค่นี้จริงดิในรูปอ่ะโครตสูง"
.
เพื่อนคนที่2
วันนึงนั้นไปซ้อมเต้นกันเราก็ไปกับแม่อะแหละก็เช่าห้องซ้อมเต้นเราซื้อเยลลี่ไปเราก็กินแล้วก็แบ่งเพื่อนที่ซ้อมแทบทุกคนพอเราซ้อมเสร็จเหนื่อยก็เออกะจะกินเยลลี่ก็เลยบอกนางว่า"หยิบเยลลี่โยนมาให้หน่อยอย่าหก"เพราะนางอยู่ใกล้นางก็หยิบกินชิ้นนึงไอนี่ก็ไม่ว่าอะไรพอถุงมาถึง"เอ้าหมดแล้วไง"นางก็ตอบ"ก็มันเหลือชิ้นเดียวก็กินไปแล้ว"ไม่เข้าใจว่ารู้ทั้งรู้ว่ามันเหลือชิ้นเดียวแล้วเราจะกินทำไมไม่เอาไว้ให้สรุปทั้งห่อได้กิน2ชิ้นทั้งที่ซื้อเหมือนกันทั้งกลุ่มนี่ไม่ขอใครกินเลยถ้าเค้าไม่แบ่งแล้วอีกกรณีอันนี้โกรธมากคือเราเกรงใจแม่ตัวเองไปกินอาหารเกาหลีกันเพื่อนอีก2ก็บอกว่าอะไรก็ได้ค่ะแม่แล้วแต่แม่เพราะยังไงแม่กูก็จ่ายในขณะที่นางสั่งอาหารจานเดียวจานแยกจานบลาๆพออาหารได้ขอนางกินคำนึงคือบะหมี่เย็นนางบอก"นี่นะ..นิสัย"เราก็เลยอ่ะพอ..ที่มากคือแม่เราได้กินแค่นิดเดียวนี่เป็นห่วงแม่มากคีบอาหารให้ตลอดเพราะกลัวแม่ไม่กล้าคีบแม่ได้กินมากสุดแค่เครื่องเคียงเราไม่อะไรกับตัวเองหรอกอีกอันนึงคือไปกินไอติมเราได้สั่งก่อนก็สั่งแบบถ้วยไปที่อันล่ะ50นางก็สั่งเหมือนกันก็ไม่อะไรแม่เรากินอันที่15บาทกับเพื่อนอีกคนก็เริ่มรู้สึกแปลกๆตอนแรกคิดว่านางจะจ่ายเองก็ไม่อะไรแม่บอกเอาไรเพิ่มมั้ยเราขอพนักงานเพิ่มวิปครีมนางก็บอก"เพิ่มอ่อเพิ่มด้วยอยากกินเหมือนกัน"พอได้ไอติมเราก็รับมากินนางก็รับสรุปไอติมหมดได้แค่เรากับนางแล้วก็เพื่อนอีกคนเพราะแม่ยกให้แบบถ้วยเหมือนกันสรุปแม่เราก็ไม่ได้กินนางเดินออกมาแม่เราก็เลยจ่ายแต่ที่โกรธคือยื่นเฉยๆถือไอติมตาแป๋วๆคือคิดว่าอย่างน้อยก็ทำเป็นจะจ่ายหน่อยก็ได้มีอีกไปเล่นเกมนางมาขอเหรียญนางบอกมีแค่500แล้วก็แบงค์ใหญ่แม่เราก็เลยเปย์ไปอีกสุดท้ายค่าอาหารเกาหลี1500กว่าบาทแล้วก็ล่าสุดเลยขอนางเลี้ยงหน่อยนางบอกไม่เราก็แบบตัดพ้อ.."คำว่าเพื่อนนนนอ่ะสะกดไงงงง"..นางตอบ"อ่ะๆเลี้ยงก็ได้ไม่เกิน50บาท"..อยากจะอ้วกออกมาเป็นมาม่าคือไม่ได้หวงเงินหรือแบบแค่นี้ก็เลี้ยงไม่ได้หรอไม่ใช่ไม่ได้ค่ะแต่อยากให้มีความเกรงใจกันหน่อยช่วยแสดงออกมาได้มั้ย
.
ส่วนข้อดีของทั้งสองคนนี้คือสลับกันเลยค่ะก็คือข้อดีขอคนที่1คือข้อเสียของคนที่2
ข้อดีของคนที่2คือข้อเสียของคนที่หนึ่งนางจะคอยซัพพอร์ตความสามารถของเราเสมอไม่ว่าเราจะทำอะไร
ไม่ได้ไม่ยอมรับข้อเสียของเพื่อนนะคะพยายามยอมรับแล้วแต่มันก็ยากจริงๆค่ะเลยอยากจะถามว่าเพื่อนที่มีข้อเสียอันไหนมันดูรับได้ง่ายกว่าหรอคะ//กระทู้แรกค่ะ