ชอบพี่คนนึงมากและวันนึงก้ได้คุยแต่ก็เลิกคุยมาหลายครั้งเราชอบเขามากแต่รอบสุดท้ายนี้คือเขาบอกเราว่าพยายามแล้วแต่ไม่ชอบเรา

เริ่มแรกคือพี่เขามาปลิ้มเพื่อนผมแต่เพื่อนผมก็ไม่ได้ชอบพี่เขาเท่าไหร่ซึ่งตอนนั้นผมไม่รู้จักพี่เขาแต่ที่ผ่านมาคือผมมองพี่เขาบ่อยมากแล้วก็ชอบพี่เขามากๆวันนึงก็ไปกดเล่นสตอรี่ไอจีเขาแล้วก็ได้คุยกันนิดหน่อยแล้วพี่เขาก็เลิกคุยไปตอนนั้นมันคงแบบไม่รู้จักกันแหละ(ช่วงนี้เป็นช่วงปิดเทอม)แล้วพี่เขาก็ทักมาคุยด้วยอีกแต่ก็ต้องเข้าใจว่าพี่เขาน่าจะแบบแค่อยากหาคนคุยนิดๆหน่อยๆว่างๆแล้วคุยไปได้สักพักเขาก็หายผมก็เข้าใจนะถึงเขาไม่ได้บอกอะไรเพราะเราก็เข้าใจด้วยเหตุผลหลายๆอย่างจนมาช่วงใกล้เปิดเทอมก็คุยกันแล้วก็ชวนพี่เขาไปหาอะไรกินตอนนั้นไปกินKofuku กันแล้วหลังจากกลับมาเขาก็หายไปเลยพิมมาอีกทีคืออีกวันนึงว่าเขาอยากเรียนก่อนตอนนี้ยังไม่อยากมีใครซึ่งผมเองก็เข้าใจนะถึงเขาบอกแบบนี้แต่จริงๆอาจจะไม่ใช่เหตุผลแล้วก็ผ่านมาอีกนานพอสมควรก็ได้มีโอกาสคุยกับเขาอีกครั้งเพราะได้รู้ว่าเขาอยากคุยไม่รู้จริงมั้ยแต่อย่างน้อยก็ดีกว่าอยู่เฉยๆและในใจเราเองใจของคนที่ชอบมันมีความหวังอยู่เสมอแม้นิดเดียวแม้ไม่ได้ตั้งใจหวังแต่รอบนี้ผมพยายามบอกตัวเองว่าเอาวะขอทำให้เต็มที่เพราะที่ผ่านมานั้นประหม่าลังเลไม่กล้าพูดลึกๆคือไม่ได้เป็นคนที่แบบชวนคุยตลอดต้องตอบตลอดหรืออะไรคือเป็นคนที่สบายๆโอเคหมดขอแค่ไม่ใช่เรื่องแย่ๆและก็รงมกับที่รู้ว่าพี่เขาอยากคุยแต่ไม่กล้า(ซึ่งตอนนั้นก็ไม่รู้ว่าจริงมั้ยนะ)นี่ก็พยายามคุยให้มันไม่น่าเบื่อเพราะที่ผ่านมาคือเราดูดำเนินฝ่ายเดียวแล้วก็ประหม่าไม่กล้าด้วยเหตุผลใหญ่เลยคือชอบเขามากนึกถึงเขามากๆเลยยิ่งกลัวว่าจะทไอะไรกลัวเขาจะไม่ชอบแต่มาคุยจริงๆที่ตั้งก็ค่อยๆลดลงตั้งแต่เริ่มพี่เขาก็ไม่ได้อะไรเท่าไหร่แต่ก็ดูคุยกับเราเยอะขึ้นนะแล้วเราก็พยายามถามว่าชอบคุยแบบไหนอะไรอย่างไงจะได้เข้าหาถูกแต่แล้วเขาก็บอกว่าพยายามแล้วแต่ไม่โอเคจริงๆคิดแค่พี่น้องเราก็เข้าใจนะแค่มาพิมไว้ว่าถึงวันนี้ก็ชอบพ่ีเหมือนเดิม