ปัจจุบันโลกนี้แบ่งออกเป็นประเทศต่างๆ ประเทศเหล่านี้มีหลายด้านที่แตกต่างกัน บางประเทศมีทรัพยากรมาก บางประเทศมีทรัพยากรน้อย บางประเทศมีความเจริญมาก บางประเทศล้าหลังกว่าประเทศอื่น รวมถึงความแตกต่างทางด้านการค้า เศรษฐกิจ ระบอบการปกครอง กระบวนการยุติธรรม คุณภาพชีวิต การรักษาพยาบาล การศึกษา การมีหรือไม่มีสงคราม การมีหรือไม่มีโรคระบาดและภัยพิบัติ การมีสิทธิเสรีภาพหรือไม่มี การมีสิทธิมนุษยชนหรือไม่มี และอื่นๆอีกมากมาย
หลายๆคนอาจคิดว่าความแตกต่างนี้เป็นเรื่องปกติ เป็นสิ่งที่ดีและสมควรแล้ว แต่ผู้เขียนกลับมองว่าความแตกต่างนี้มีปัญหาในหลายๆจุด นั่นคือมันคือความเหลื่อมล้ำอีกรูปแบบหนึ่งที่กดทับผู้คน เช่นเดียวกับชนชั้น ความสามารถ และการแบ่งคนเป็นกลุ่ม เช่นเพศ วัย เชื้อชาติ สีผิว และอื่นๆ เนื่องจากผู้ที่เกิดมาในประเทศที่ดีย่อมจะมีชีวิตที่ดีกว่าผู้ที่เกิดมาในประเทศที่มีข้อบกพร่องมากกว่า ในขณะที่การย้ายประเทศส่วนมากเปิดโอกาสให้เพียงผู้ที่มีฐานะหรือการศึกษาดีในระดับหนึ่งเท่านั้น ดังนั้นอาจพูดได้ว่าความแตกต่างของแต่ละประเทศเป็นอีกหนึ่งปัจจัยที่เสริมความไม่เท่าเทียมทางเศรษฐฐานะ
อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจะอยู่ในประเทศไหน มนุษย์ก็เป็นมนุษย์เหมือนๆกัน หากเรามองว่าความเหลื่อมล้ำทางชนชั้นไม่ควรมีอยู่เพราะคนก็เป็นคนเหมือนกัน แล้วเหตุใดจึงคิดว่าควรแบ่งประเทศเป็นประเทศต่างๆแล้วแข่งขันกันเองอีกล่ะ ผู้เขียนจึงขอแสดงความเห็นว่า เราควรทำให้เส้นแบ่งของประเทศเลือนรางให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ อย่างเช่นเลิกทำสงคราม เลิกเอารัดเอาเปรียบทางเศรษฐกิจหรือตักตวงทรัพยากรจากประเทศอื่น เลิกมองประเทศอื่นว่าเป็นแหล่งผลประโยชน์ของประชากรในประเทศตน และหันมาช่วยเหลือซึ่งกันและกันระหว่างประเทศทั้งหลาย เช่นเดียวกับความภาคภูมิใจในความเป็นประเทศของตนที่เหนือกว่าประเทศอื่นๆ ไม่ว่าจะด้านใด ก็ควรลดลงเสีย ไม่ว่าจะความเจริญรุ่งเรืองหรือวัฒนธรรมที่สวยงาม
ยิ่งไปกว่านั้น ในเมื่อเราไม่สามารถทำให้โลกนี้เป็นประเทศเดียวหรือมีลักษณะต่างๆเหมือนกันหมดได้ ผู้คนก็ควรจะมีสิทธิในการเคลื่อนย้ายข้ามแดนอย่างเสรี ทุกคนควรจะได้อยู่ในประเทศที่ตัวเองอยากอยู่ โดยให้ผู้คนที่ย้ายเข้าไปยอมรับวัฒนธรรมของประเทศที่ตนย้ายเข้าไป เนื่องจากตนก็อยากอยู่ในประเทศนั้นๆอยู่แล้ว จึงควรยอมรับค่านิยมของประเทศนั้นๆเพื่อให้มันยังเป็นสังคมที่ตนอยากอยู่ต่อไป เพื่อไม่ให้ถูกขัดขวางเพราะเหตุผลที่ว่าค่านิยมไม่ตรงกัน สำหรับด้านการแย่งงานและถูกแย่งงานนั้น มันสำคัญด้วยหรือว่าคนที่แย่งงานไปเป็นคนในประเทศหรือคนจากต่างประเทศ ในเมื่อสุดท้ายก็คนที่ไม่ถูกเลือกก็ไม่มีงานทำอยู่ดี
คนทุกคนไม่ว่าจะอยู่ในประเทศไหนก็เป็นคนเหมือนกัน ดังนั้นทุกคนจึงควรมีชีวิตที่ดีเหมือนกับคนที่อยู่ในประเทศอื่น ไม่ใช่มีความแตกต่างกันอย่างมากเหมือนที่เป็นในปัจจุบันนี้
เลือนเส้นแบ่งเขตแดนประเทศ
หลายๆคนอาจคิดว่าความแตกต่างนี้เป็นเรื่องปกติ เป็นสิ่งที่ดีและสมควรแล้ว แต่ผู้เขียนกลับมองว่าความแตกต่างนี้มีปัญหาในหลายๆจุด นั่นคือมันคือความเหลื่อมล้ำอีกรูปแบบหนึ่งที่กดทับผู้คน เช่นเดียวกับชนชั้น ความสามารถ และการแบ่งคนเป็นกลุ่ม เช่นเพศ วัย เชื้อชาติ สีผิว และอื่นๆ เนื่องจากผู้ที่เกิดมาในประเทศที่ดีย่อมจะมีชีวิตที่ดีกว่าผู้ที่เกิดมาในประเทศที่มีข้อบกพร่องมากกว่า ในขณะที่การย้ายประเทศส่วนมากเปิดโอกาสให้เพียงผู้ที่มีฐานะหรือการศึกษาดีในระดับหนึ่งเท่านั้น ดังนั้นอาจพูดได้ว่าความแตกต่างของแต่ละประเทศเป็นอีกหนึ่งปัจจัยที่เสริมความไม่เท่าเทียมทางเศรษฐฐานะ
อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจะอยู่ในประเทศไหน มนุษย์ก็เป็นมนุษย์เหมือนๆกัน หากเรามองว่าความเหลื่อมล้ำทางชนชั้นไม่ควรมีอยู่เพราะคนก็เป็นคนเหมือนกัน แล้วเหตุใดจึงคิดว่าควรแบ่งประเทศเป็นประเทศต่างๆแล้วแข่งขันกันเองอีกล่ะ ผู้เขียนจึงขอแสดงความเห็นว่า เราควรทำให้เส้นแบ่งของประเทศเลือนรางให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ อย่างเช่นเลิกทำสงคราม เลิกเอารัดเอาเปรียบทางเศรษฐกิจหรือตักตวงทรัพยากรจากประเทศอื่น เลิกมองประเทศอื่นว่าเป็นแหล่งผลประโยชน์ของประชากรในประเทศตน และหันมาช่วยเหลือซึ่งกันและกันระหว่างประเทศทั้งหลาย เช่นเดียวกับความภาคภูมิใจในความเป็นประเทศของตนที่เหนือกว่าประเทศอื่นๆ ไม่ว่าจะด้านใด ก็ควรลดลงเสีย ไม่ว่าจะความเจริญรุ่งเรืองหรือวัฒนธรรมที่สวยงาม
ยิ่งไปกว่านั้น ในเมื่อเราไม่สามารถทำให้โลกนี้เป็นประเทศเดียวหรือมีลักษณะต่างๆเหมือนกันหมดได้ ผู้คนก็ควรจะมีสิทธิในการเคลื่อนย้ายข้ามแดนอย่างเสรี ทุกคนควรจะได้อยู่ในประเทศที่ตัวเองอยากอยู่ โดยให้ผู้คนที่ย้ายเข้าไปยอมรับวัฒนธรรมของประเทศที่ตนย้ายเข้าไป เนื่องจากตนก็อยากอยู่ในประเทศนั้นๆอยู่แล้ว จึงควรยอมรับค่านิยมของประเทศนั้นๆเพื่อให้มันยังเป็นสังคมที่ตนอยากอยู่ต่อไป เพื่อไม่ให้ถูกขัดขวางเพราะเหตุผลที่ว่าค่านิยมไม่ตรงกัน สำหรับด้านการแย่งงานและถูกแย่งงานนั้น มันสำคัญด้วยหรือว่าคนที่แย่งงานไปเป็นคนในประเทศหรือคนจากต่างประเทศ ในเมื่อสุดท้ายก็คนที่ไม่ถูกเลือกก็ไม่มีงานทำอยู่ดี
คนทุกคนไม่ว่าจะอยู่ในประเทศไหนก็เป็นคนเหมือนกัน ดังนั้นทุกคนจึงควรมีชีวิตที่ดีเหมือนกับคนที่อยู่ในประเทศอื่น ไม่ใช่มีความแตกต่างกันอย่างมากเหมือนที่เป็นในปัจจุบันนี้