ขออนุญาตแจ้งก่อนว่าเป็นการตั้งกระทู้ครั้งแรกผิดพลาดทางด้านคำพูดอย่างไรต้องขออภัยมากๆนะคะ
(เคยอ่านกระทู้ของคุณแม่ท่านหนึ่งนะคะ แต่เป็นของปี 58 เราเลยอยากทราบค่ะว่า 63แล้วทุกคนจะมีความคิดยังไง)
เนื่องด้วยตัวเองเรียนจบแล้ว เลยต้องทำงาน และมีเวลามาดูแลรับส่งน้องจากโรงเรียนมากขึ้นเลยมีการพูดคุยกันเรื่องต่างๆนาๆเกี่ยวกับเขา
แล้วก็มาถึงเรื่องนี้ค่ะ การของหาย เราก็ทราบว่าการเป็นเด็กของหายมันเรื่องธรรมดาอยู่แล้วเพราะเค้าคงไม่รู้ และไม่ค่อยได้ระวังสักเท่าไหร่
แต่พอเราถามสาเหตุเค้าแบบจริงจังไป(ไม่ได้มีการดุนะคะ เราบอกเหตุผลเค้าค่ะ) เค้าก็ยอมรับมาว่า บางส่วนก็ทำหล่นหายเอง และคำสำคัญค่ะ
"เพื่อนเอาไป" อันนี้สำหรับเราถ้ามันเป็นครั้งแรกแน่นอนค่ะ เราคงปล่อยๆมันไป แต่พอได้พูดคุยกับแม่ แม่สายชิวก็บอกว่า "ก็หายอย่างนี้ประจำแหละ"
สำหรับเรามันเป็นเหตุผลที่รับไม่ได้เลยค่ะ เงินที่ใช้ซื้อของไปแน่นอนเราซื้อของดีอยากให้น้องของเราได้ใช้ แบ่งเพื่อนใช้ได้ค่ะสุดท้ายแล้ว สิ่งของ
มันต้องคืนกลับมาสู่เจ้าของ ปัญหานี้เราไปโวยในไลน์กลุ่มที่มีครูและผู้ปกครอง ถามว่า"เป็นปกติของเด็กหรือเปล่าคะที่เอาของคนอื่นไป พร้อมส่งสภาพสิ่งของที่ถูกขโมยไป" (เป็นกล่องแล้วมียางลบด้านในค่ะ เราติดชื่อและพิมพ์ไว้ว่าอย่าเป็นขโมยนะจ๊ะ (แลดูแรงนะคะ แต่มันก็เงินเราเนอะ) สุดท้ายกลับมา
สภาพยับเยินและยางลบหายไปเหลือแต่กล่อง) เราโมโหมากค่ะ มือสั่นเพราะเราอาจจะเซนซิทีปกับเรื่องนี้เกินไป สิ่งที่เราได้กลับมาค่ะ ลุ้นเลยค่ะ
การไม่ตอบแชทของคุณครูค่ะ อีกอย่างที่เราลืมบอกนะคะ น้องเราเรียนไม่ค่อยเก่ง ไม่ค่อยพูดเท่าไหร่ และเรียนอยู่แผนกที่เสียเงินเยอะกว่าแผนกปกติค่ะ
เราเลยคิดว่าอย่างน้อยเรื่องพวกนี้มันไม่ควรเกิดขึ้นกับเด็กๆทุกคนเลยค่ะ คุณภาพมันควรดีกว่านี้หรือเปล่า? ครูเมินไม่แก้ปัญหา! ตอนนี้กำลังรอไปเผชิญหน้าพูดกันตรงๆอยู่ค่ะ
-สิ่งที่กลัวที่สุดนะคะ เรากลัวน้องโดนบูลลี่ค่ะ เรื่องที่พี่มาคุยกับครู มาปกป้องเค้า ทำให้เค้าดูอ่อนแอ เรารู้ความรู้สึกค่ะว่ามันเป็นอย่างไร
-เราเข้าใจความเป็นเด็กค่ะ เคยผ่านมาก่อนมันต้องมี แต่สำหรับการที่โดนบ่อยๆเราว่ามันไม่โอเคจริงๆ
เราอยากถามเลยค่ะทุกคนที่ได้มีโอกาสมาอ่านความรู้สึกและเหตุการณ์ของเรา มีความคิดเห็นอย่างไรและมีวิธีแก้ปัญหามั้ยคะ
(อยากพยายามทำทุกอย่างเลยค่ะ ในความคิดวัยรุ่นที่หาเงินอย่างเรา เงิน สำคัญนะคะ แต่ความรู้สึกของเด็กที่โดนขโมยของที่ตนเองชอบ หรือรักมากๆไปเราเจ็บใจแทนค่ะ อีกอย่างของที่ซื้อให้คุณภาพดีค่ะและสิ่งที่ตามมาคือความสวยอาจจะเป็นเหตุได้)
น้องมักโดนขโมยของต่างๆ น้องอยู่ป.1 เลยอยากถามทุกคนค่ะว่าคิดเห็นอย่างไร?
(เคยอ่านกระทู้ของคุณแม่ท่านหนึ่งนะคะ แต่เป็นของปี 58 เราเลยอยากทราบค่ะว่า 63แล้วทุกคนจะมีความคิดยังไง)
เนื่องด้วยตัวเองเรียนจบแล้ว เลยต้องทำงาน และมีเวลามาดูแลรับส่งน้องจากโรงเรียนมากขึ้นเลยมีการพูดคุยกันเรื่องต่างๆนาๆเกี่ยวกับเขา
แล้วก็มาถึงเรื่องนี้ค่ะ การของหาย เราก็ทราบว่าการเป็นเด็กของหายมันเรื่องธรรมดาอยู่แล้วเพราะเค้าคงไม่รู้ และไม่ค่อยได้ระวังสักเท่าไหร่
แต่พอเราถามสาเหตุเค้าแบบจริงจังไป(ไม่ได้มีการดุนะคะ เราบอกเหตุผลเค้าค่ะ) เค้าก็ยอมรับมาว่า บางส่วนก็ทำหล่นหายเอง และคำสำคัญค่ะ
"เพื่อนเอาไป" อันนี้สำหรับเราถ้ามันเป็นครั้งแรกแน่นอนค่ะ เราคงปล่อยๆมันไป แต่พอได้พูดคุยกับแม่ แม่สายชิวก็บอกว่า "ก็หายอย่างนี้ประจำแหละ"
สำหรับเรามันเป็นเหตุผลที่รับไม่ได้เลยค่ะ เงินที่ใช้ซื้อของไปแน่นอนเราซื้อของดีอยากให้น้องของเราได้ใช้ แบ่งเพื่อนใช้ได้ค่ะสุดท้ายแล้ว สิ่งของ
มันต้องคืนกลับมาสู่เจ้าของ ปัญหานี้เราไปโวยในไลน์กลุ่มที่มีครูและผู้ปกครอง ถามว่า"เป็นปกติของเด็กหรือเปล่าคะที่เอาของคนอื่นไป พร้อมส่งสภาพสิ่งของที่ถูกขโมยไป" (เป็นกล่องแล้วมียางลบด้านในค่ะ เราติดชื่อและพิมพ์ไว้ว่าอย่าเป็นขโมยนะจ๊ะ (แลดูแรงนะคะ แต่มันก็เงินเราเนอะ) สุดท้ายกลับมา
สภาพยับเยินและยางลบหายไปเหลือแต่กล่อง) เราโมโหมากค่ะ มือสั่นเพราะเราอาจจะเซนซิทีปกับเรื่องนี้เกินไป สิ่งที่เราได้กลับมาค่ะ ลุ้นเลยค่ะ
การไม่ตอบแชทของคุณครูค่ะ อีกอย่างที่เราลืมบอกนะคะ น้องเราเรียนไม่ค่อยเก่ง ไม่ค่อยพูดเท่าไหร่ และเรียนอยู่แผนกที่เสียเงินเยอะกว่าแผนกปกติค่ะ
เราเลยคิดว่าอย่างน้อยเรื่องพวกนี้มันไม่ควรเกิดขึ้นกับเด็กๆทุกคนเลยค่ะ คุณภาพมันควรดีกว่านี้หรือเปล่า? ครูเมินไม่แก้ปัญหา! ตอนนี้กำลังรอไปเผชิญหน้าพูดกันตรงๆอยู่ค่ะ
-สิ่งที่กลัวที่สุดนะคะ เรากลัวน้องโดนบูลลี่ค่ะ เรื่องที่พี่มาคุยกับครู มาปกป้องเค้า ทำให้เค้าดูอ่อนแอ เรารู้ความรู้สึกค่ะว่ามันเป็นอย่างไร
-เราเข้าใจความเป็นเด็กค่ะ เคยผ่านมาก่อนมันต้องมี แต่สำหรับการที่โดนบ่อยๆเราว่ามันไม่โอเคจริงๆ
เราอยากถามเลยค่ะทุกคนที่ได้มีโอกาสมาอ่านความรู้สึกและเหตุการณ์ของเรา มีความคิดเห็นอย่างไรและมีวิธีแก้ปัญหามั้ยคะ
(อยากพยายามทำทุกอย่างเลยค่ะ ในความคิดวัยรุ่นที่หาเงินอย่างเรา เงิน สำคัญนะคะ แต่ความรู้สึกของเด็กที่โดนขโมยของที่ตนเองชอบ หรือรักมากๆไปเราเจ็บใจแทนค่ะ อีกอย่างของที่ซื้อให้คุณภาพดีค่ะและสิ่งที่ตามมาคือความสวยอาจจะเป็นเหตุได้)