วันที่ความรักหายไป

คำแรกนี้ที่ลูกพูดได้ก็คือ...แม่ ผู้ที่มอบรักแท้ดูแลฉัน ป้อนนมป้อนน้ำทุกค่ำวัน นับตั้งแต่วันนั้นยังเยาว์วัย ยังระลึกนึกถึงพระคุณแม่ มิเปลี่ยนแปรรักแม่สุดหัวใจ ทดแทนบุญคุณแม่ทุกชาติไป ลูกสุขใจแม่ยิ้มได

ว่ากอดกระชับตอบรับแล้ว เสียงครางเบาแผ่วก็เลือนหาย กอดครั้งนี้ทุ่มสุ่มรักจากใจ เพราะเป็นกอดสุดท้ายที่ให้เธอ ความรู้สึกเจือจางเข้าร่างสิง ไม่ประวิงเวลาพาใจเผลอ ลอบผ่อนลมหายใจคล้ายละเมอ ลาก่อนะเธอคนหลาย