เรื่องมีอยู่ว่าเพื่อนคนนี้เราเป็นคนที่ค่อนข้างมีคนคุยเยอะ
จนสุดท้ายมันได้แฟนคนปัจจุบัน สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นมันทะเลาะกัน ฝ่ายเพื่อนเราที่เป็นผู้หญิงดูแล้วั ว่าจะไม่เอาผู้ชาย อยากเลิกแถมยังมาปรึกษากับเราว่าจะหนีฝ่ายชายอยากจากไปชาย เราเลยให้คำแนะนำประมาณว่า ถ้าไม่ใช่ก็เลิก อย่าทิ้งไว้นาน เพราะถ้าทิ้งไว้นาน แล้วเลิกอาจจะเกิดความรุนแรงได้ แล้วเนื่องจากมันคบกันไม่ถึงเดือนด้วยเราจึงแน่ใจว่าเพื่อนหญิงเรา ไม่เอาเขาแล้ว แต่เหตุไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นเพื่อนสาวเราแอบขนของหนีออกจากห้องผู้ชายไปอยู่กับเพื่อนอีกคนฝ่ายชายเลยมาตามที่ทำงาน ยื้อยุดกระชากเพื่อนสาวเรา เราเลยเข้าไปห้าม แล้วกล่อมให้ผู้ชายกลับไปก่อนแต่ผู้ชายไม่ได้กลับมันดักรออยู่หน้าที่ทำงาน เราเลยพาเพื่อนหนีทางประตูด้านหลัง เพราะฝ่ายชายมีอาการมึนเมาด้วย เรากลัวเพื่อนเป็นอันตรายเลยพาหนีตายออกมา หลังจากส่งมันเสร็จ ไม่รุ้ไปคุยอีท่าไหน มันก็คืนดีกันเหมือนเดิมค่ะ แต่ความรู้สึกเราคือ วอท เป็นหมา the หมา เลยค่ะ จะเรียกความรู้สึกนี้ว่ายังไงดีคะ เราโกรธเพื่อนมากเพราะในที่ทำงาน บอกเลยว่าออกตัวแรงมากค่ะ หัวหน้างานเรายังบอกเลยว่าเราก็ออกตัวแรง เราไม่ได้ว่าฝ่ายชายไม่ดีนะคะแต่เราเป็นคนเอาเพื่อนไว้ก่อน ชั่วดียังไงก็เพื่อน หมดคำพูดค่ะ ที่สำคัญเราเอียงไปรู้ว่าเพื่อนเราไปพูดเกี่ยวกับฝ่ายชายเสียๆหายๆให้คนอื่นฟัง เหมือนกับโกหกพกลมเราที่ได้ชื่อว่าเป็นเพื่อน........เจ็บมากค่ะ....
ปัจจุบันบล็อกเบอร์เพื่อนสาวไม่ติดต่อใดๆทั้งสิ้นค่ะเมินค่ะ และเรารู้สึกอับอายมากค่ะ เรามีเพื่อนที่มีพฤติกรรมแบบนี้แต่เพิ่งเคยเจอคนแรกนี่แหละค่ะ คำว่าผัวเมียเป็นเรื่องพูดยาก เพิ่งเข้าใจถ่องแท้ก็แบบนี้แหละค่ะ
นับแต่นี้ถ้าเกิดเพื่อนมีผัวจะไม่ให้คำแนะนำหรือปรึกษาอะไรล่ะค่ะ เข็ดจริงๆ
เลยฝากมาแชร์ประสบการณ์หมาให้เพื่อนฟัง
เราเหมือนหมาเลยค่ะเมื่อเพื่อนกลับไปหาแฟน
ปัจจุบันบล็อกเบอร์เพื่อนสาวไม่ติดต่อใดๆทั้งสิ้นค่ะเมินค่ะ และเรารู้สึกอับอายมากค่ะ เรามีเพื่อนที่มีพฤติกรรมแบบนี้แต่เพิ่งเคยเจอคนแรกนี่แหละค่ะ คำว่าผัวเมียเป็นเรื่องพูดยาก เพิ่งเข้าใจถ่องแท้ก็แบบนี้แหละค่ะ
นับแต่นี้ถ้าเกิดเพื่อนมีผัวจะไม่ให้คำแนะนำหรือปรึกษาอะไรล่ะค่ะ เข็ดจริงๆ
เลยฝากมาแชร์ประสบการณ์หมาให้เพื่อนฟัง