ผมเชื่อว่าทุกๆคนมีสิ่งที่อยากให้เป็นจริง บ้างก็มองว่าเป็นความฝัน บ้างก็ไม่ได้สำคัญจนเป็นความฝัน
สำหรับผมก็มีฝันที่อยากให้เป็นจริงตั้งแต่เด็กๆแล้ว ผมขออนุญาตเล่าก่อนนะครับ ถ้าบอกสั้นๆว่าความฝันผมเป็นอะไร อาจจะไม่เข้าใจ
ตั้งแต่เด็กๆ แม่ผมก็ฝากให้ญาติเลี้ยง เพราะเขาไปทำงานที่กรุงเทพ แล้วไม่มีเวลาดู พ่อผมก็หายต๋อม ไม่รู้หายไปไหน
ผมอยู่บ้านญาติ เขาก็ไม่ค่อยมีเวลาดูผมหรอก เช้าก็ไปโรงเรียนพร้อมญาติไปทำงาน เขาก็แวะไปส่ง โรงเรียนเลิกก็ต้องรอ5โมงกว่าเขามารับ เสาร์อาทิตย์ทุกคนในบ้านก็ไปทำงาน ไปขายของกัน ให้ผมอยู่เฝ้าบ้านดูTVคนเดียว ตอนนั้นออกไปเล่นกับใครก็ไม่ได้ เพราะบ้านไกลและที่บ้านไม่ให้ไป ผมก็เป็นอะไรที่แบบว่า เล่นคนเดียวอ่ะ นึกออกไหมครับ ในบ้านมีป้า ลุง พี่สาว(ลูกของป้า) พี่เขย แล้วทะเลาะกันด่ากันบ่อยมาก ป้าทะเลาะกับลุง พี่สาวทะเลาะกับแฟน วนอยู่อย่างงี้วันเว้นวันไป บางทีก็3-4วันติด ผมก็ได้เห็นความแตกแยก ครอบครัวพังมาตั้งแต่เด็กจนโต ผมเข้าปวช.ผมก็เริ่มเครียด แม่ผมก็จะเกษียณพอดี เขาเลยปลูกบ้านใหม่ ผมก็ย้ายเข้าไปอยู่คนเดียว แล้วด้วยความที่1.ผมเป็นคนที่โตมากับการอยู่บ้านเลยไม่ได้ออกไปไหนเลย 2.ปวช-ปวส ผมเรียนในคณะที่มีแต่ผู้หญิง ผมเลยไม่มีเพื่อนที่เป็นสังคมแบบ นัดไปเที่ยว ไปหา ไปทำงาน คือไม่มีเลย เลิกเรียนก็กลับบ้านดูหนังสักพักหลับ เข้ามหาลัยก็ไม่ต่างกัน เหมือนเดิมเป้ะๆ คร่าวๆก็ประมาณนี้ ฉะนั้นความฝันที่ผมอยากให้เป็นจริงตั้งแต่เด็กๆก็คือ มีครอบครัวของตัวเอง ผมอยากกลับบ้านมาเจอใครบ้าง ตื่นมาเจอคนอยู่ข้างๆ ได้ใช้เวลาครอบครัวแบบที่ผมไม่เคยมี ตั้งแต่จำความได้ผมก็เห็นความแตกแยกมาตลอด ทั้งคนใกล้ตัว และพ่อแม่ ผมก็คงไม่ผิดใช่ไหมที่อยากมีที่ๆอบอุ่นเป็นของตัวเอง มีความทรงจำดีๆกับคนอื่น ไม่ใช่แค่การอยู่กับตัวเองไปวันๆ ฉะนั้นเวลามีคนมาถามว่าความฝันจริงๆผมคืออะไร ผมก็ตอบสั้นๆเลยว่า"อยากมีแฟน" ส่วนมากก็ขำกันแหละ ส่วนมากก็มองเป็นคำง่ายๆตลกๆ แต่สำหรับผมมันมีความหมายมากกว่านั้น ผมก็เคยมีแฟนนะ แต่ผมไม่เข้าใจว่าทำไมผมเจอแต่คนไม่ดี 1.โกหก 2.นอกใจ 3.ไม่สนใจ ไม่ว่าเลิกแล้วผมมีใหม่กี่คน ก็จะเจอแต่แบบเนี้ย แล้วทุกคนที่คบ ผมก็ถามเขาตลอดนะว่าทำไมถึงเลิกกับแฟนเก่า จนผมคิดได้ว่า คนเราอ่ะ อยากเจอคนดี อยากมีรักแท้ แต่ไม่เคยคิดจะรักษาคนดีๆไว้ ไม่ปรับตัว อ้างแต่ตัวเองเป็นแบบนี้อยู่แล้ว รับไม่ได้ก็เลิก คิดนิสัยคุยหลายคน ติดโกหกแล้วอ้างว่าอยากให้แฟนสบายใจ เอางานเอาคนมาอ้าง จริงๆผมหมายถึงทั้งทุกคนนะ ทั้งผู้ชายและผู้หญิง เชื่อไหมต่อให้ผมหาใหม่ผมก็จะเจอแบบเดิมอยู่ตลอด เสพติดไปแล้วมั้ง ทั้งๆที่ผมรู้ แต่ใจก็สั่งให้โหยหาตลอด ไม่รู้ว่าทำไม
ก็หลุดออกนอกเรื่องมาไกลละ ผมก็ขอบคุณนะครับถ้ามีคนอ่านจนจบ
ปล. คนเราอ่ะมักบ่นว่าเหงา ทั้งๆที่ในแชทเต็มไปด้วยข้อความ ทั้งคนคุย เพื่อน หรือแม้แต่ญาติ กลับบ้านก็ยังได้เจอคนในบ้าน แม้จะดีหรือไม่ดีก็ยังมีเสียงคนในบ้านให้ได้ยิน แต่ก็ยังบ่นว่าเหงา ผมอยากจะบอกคนเหล่านั้นว่า คุณยังไม่รู้หลอกว่าความเหงาของจริงมันเป็ยอย่างไร ตอนที่ผมมีแฟน ผมก็เลิกคุยกับคนอื่นหมดเลยนะ ขนาดทักมาผมยังเงียบเลย แต่แฟนผมก็ไม่สนใจ ปล่อยให้ผมอยู่คนเดียว ดองแชททั้งวัน ดีจังเลยนะ น่าอิจฉาจัง
ระบาย โดนมองว่าความฝันผมมันไร้สาระ
สำหรับผมก็มีฝันที่อยากให้เป็นจริงตั้งแต่เด็กๆแล้ว ผมขออนุญาตเล่าก่อนนะครับ ถ้าบอกสั้นๆว่าความฝันผมเป็นอะไร อาจจะไม่เข้าใจ
ตั้งแต่เด็กๆ แม่ผมก็ฝากให้ญาติเลี้ยง เพราะเขาไปทำงานที่กรุงเทพ แล้วไม่มีเวลาดู พ่อผมก็หายต๋อม ไม่รู้หายไปไหน
ผมอยู่บ้านญาติ เขาก็ไม่ค่อยมีเวลาดูผมหรอก เช้าก็ไปโรงเรียนพร้อมญาติไปทำงาน เขาก็แวะไปส่ง โรงเรียนเลิกก็ต้องรอ5โมงกว่าเขามารับ เสาร์อาทิตย์ทุกคนในบ้านก็ไปทำงาน ไปขายของกัน ให้ผมอยู่เฝ้าบ้านดูTVคนเดียว ตอนนั้นออกไปเล่นกับใครก็ไม่ได้ เพราะบ้านไกลและที่บ้านไม่ให้ไป ผมก็เป็นอะไรที่แบบว่า เล่นคนเดียวอ่ะ นึกออกไหมครับ ในบ้านมีป้า ลุง พี่สาว(ลูกของป้า) พี่เขย แล้วทะเลาะกันด่ากันบ่อยมาก ป้าทะเลาะกับลุง พี่สาวทะเลาะกับแฟน วนอยู่อย่างงี้วันเว้นวันไป บางทีก็3-4วันติด ผมก็ได้เห็นความแตกแยก ครอบครัวพังมาตั้งแต่เด็กจนโต ผมเข้าปวช.ผมก็เริ่มเครียด แม่ผมก็จะเกษียณพอดี เขาเลยปลูกบ้านใหม่ ผมก็ย้ายเข้าไปอยู่คนเดียว แล้วด้วยความที่1.ผมเป็นคนที่โตมากับการอยู่บ้านเลยไม่ได้ออกไปไหนเลย 2.ปวช-ปวส ผมเรียนในคณะที่มีแต่ผู้หญิง ผมเลยไม่มีเพื่อนที่เป็นสังคมแบบ นัดไปเที่ยว ไปหา ไปทำงาน คือไม่มีเลย เลิกเรียนก็กลับบ้านดูหนังสักพักหลับ เข้ามหาลัยก็ไม่ต่างกัน เหมือนเดิมเป้ะๆ คร่าวๆก็ประมาณนี้ ฉะนั้นความฝันที่ผมอยากให้เป็นจริงตั้งแต่เด็กๆก็คือ มีครอบครัวของตัวเอง ผมอยากกลับบ้านมาเจอใครบ้าง ตื่นมาเจอคนอยู่ข้างๆ ได้ใช้เวลาครอบครัวแบบที่ผมไม่เคยมี ตั้งแต่จำความได้ผมก็เห็นความแตกแยกมาตลอด ทั้งคนใกล้ตัว และพ่อแม่ ผมก็คงไม่ผิดใช่ไหมที่อยากมีที่ๆอบอุ่นเป็นของตัวเอง มีความทรงจำดีๆกับคนอื่น ไม่ใช่แค่การอยู่กับตัวเองไปวันๆ ฉะนั้นเวลามีคนมาถามว่าความฝันจริงๆผมคืออะไร ผมก็ตอบสั้นๆเลยว่า"อยากมีแฟน" ส่วนมากก็ขำกันแหละ ส่วนมากก็มองเป็นคำง่ายๆตลกๆ แต่สำหรับผมมันมีความหมายมากกว่านั้น ผมก็เคยมีแฟนนะ แต่ผมไม่เข้าใจว่าทำไมผมเจอแต่คนไม่ดี 1.โกหก 2.นอกใจ 3.ไม่สนใจ ไม่ว่าเลิกแล้วผมมีใหม่กี่คน ก็จะเจอแต่แบบเนี้ย แล้วทุกคนที่คบ ผมก็ถามเขาตลอดนะว่าทำไมถึงเลิกกับแฟนเก่า จนผมคิดได้ว่า คนเราอ่ะ อยากเจอคนดี อยากมีรักแท้ แต่ไม่เคยคิดจะรักษาคนดีๆไว้ ไม่ปรับตัว อ้างแต่ตัวเองเป็นแบบนี้อยู่แล้ว รับไม่ได้ก็เลิก คิดนิสัยคุยหลายคน ติดโกหกแล้วอ้างว่าอยากให้แฟนสบายใจ เอางานเอาคนมาอ้าง จริงๆผมหมายถึงทั้งทุกคนนะ ทั้งผู้ชายและผู้หญิง เชื่อไหมต่อให้ผมหาใหม่ผมก็จะเจอแบบเดิมอยู่ตลอด เสพติดไปแล้วมั้ง ทั้งๆที่ผมรู้ แต่ใจก็สั่งให้โหยหาตลอด ไม่รู้ว่าทำไม
ก็หลุดออกนอกเรื่องมาไกลละ ผมก็ขอบคุณนะครับถ้ามีคนอ่านจนจบ
ปล. คนเราอ่ะมักบ่นว่าเหงา ทั้งๆที่ในแชทเต็มไปด้วยข้อความ ทั้งคนคุย เพื่อน หรือแม้แต่ญาติ กลับบ้านก็ยังได้เจอคนในบ้าน แม้จะดีหรือไม่ดีก็ยังมีเสียงคนในบ้านให้ได้ยิน แต่ก็ยังบ่นว่าเหงา ผมอยากจะบอกคนเหล่านั้นว่า คุณยังไม่รู้หลอกว่าความเหงาของจริงมันเป็ยอย่างไร ตอนที่ผมมีแฟน ผมก็เลิกคุยกับคนอื่นหมดเลยนะ ขนาดทักมาผมยังเงียบเลย แต่แฟนผมก็ไม่สนใจ ปล่อยให้ผมอยู่คนเดียว ดองแชททั้งวัน ดีจังเลยนะ น่าอิจฉาจัง