ใครที่เคยรู้สึกแบบนี้บ้าง

ทุกคนเคยคิดมั้ยครับว่า ตั้งแต่เราเกิดมา อะไรที่ทำให้เราเกิด (พ่อแม่ อันนี้รู้ครับ)​ มองเห็น จับต้องได้ แต่ที่ทำให้เป็นเราเองมันคืออะไร ความคิด ความรู้สึก ความหลงใหล ต่างๆที่ออกมาจากตัวเรา เคยคิดมั้ยครับ ว่าในอดีตเราเคยเกิดมาจริงหรอ เคยเป็นคนจากอดีตหรอ พอดับสลายไปแล้วมันจะเกิดซ้ำได้อีกหรอ ผมว่าผมเกิดครั้งนี้คือครั้งแรก แล้วถ้าดับไปก็จะไม่เกิดอีกเลย หรือถ้ามีก็อาจจะไม่ใช่ในโลกใบนี้ เวลาจะหมุนเร็วขึ้น เพราะเราไม่ได้รับรู้ ไม่ได้รู้สึก มันอาจจะเหมือนกับว่าเราปิดจอทีวีแล้วไม่มีวันที่จะเปิดมันขึ้นมาอีก ความคิดพวกนี้ ผมคิดมาตั้งแต่เด็ก ผมคิดว่าผมเกิดมาเพื่อมองโลก ดูผู้คน และทำในสิ่งที่ทุกคนต้องเจอ คือ เรียน ทำงาน เก็บเงิน แต่งงาน มีลูก เลี้ยงลูก เกษียณ​ และอยู่ไปวันๆ ผมไม่รู้จะอธิบายแบบไหนให้ทุกคนได้เข้าใจ สิ่งที่ผมคิด มันทำให้ผมขนลุกตลอด เพราะผมคิดว่าผมเกิดมาเพื่ออะไร เรามองเห็นได้อย่างไร รู้สึกได้อย่างไร เราเกิดมาเพื่อตอบแทนบุญคุณ​ เกิดมาเพื่อเป็นวงจรไปสู่ลูกในอนาคต
ในเรื่องศาสนา​ผมไม่ได้นับถือศาสนา​ไดๆครับ ผมนับถือความจริง เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นมันเกิดจากความจริง แต่ผมไม่ได้ลบหลู่ คำสอนของศาสนา​ไดๆนะครับ ผมนำมาใช้อยู่เสมอ ความคิดในหัวผม มันอธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้แต่ผมรู้สึกตลอด มันวนอยู่เสมอ ว่าเราเกิดขึ้นมาจากสิ่งได ความรู้สึกน่าจะเหมือนกับห้อง สี่เหลี่ยม มืดๆ ที่เราอยู่คนเดียว ความคิดผมมันออกอวกาศมาก
ขออภัยกับการพูดวนๆงงๆของผมด้วยครับ และที่โพสลงเพราะผมอยากเจอคนทุกรู้สึกแบบผม ผมอยากทราบว่าที่จริงผมคิดอะไรกันแน่