สวัสดีค่ะจะมาขอคำปรึกษาหน่อยคะ
คือเราควรทำยังไงดี พี่บังคับเราเราอยากไปเล่นกับใครพี่ก็จะไม่ให้ไปเราอยากทำอะไรต้องขอพี่ก่อนตลอดไม่งั้นพี่เค้าก็จะหาเรื่องมาทะเลาะถ้าเราทำอะไรไม่ได้ดังใจพี่พี่ก็จะหาขออ้างมาทำให้ตนเองเหนือกว่าเสมอ เราอยากมีชีวิตของตัวเองไม่อยากโดนบังคับ พี่พูดทำร้ายจิตใจเราทุกวันเรากับครอบครัวมาอยู่นอร์เวย์เพื่อนก็ไม่มีแถมโดนพี่บังคับไม่ให้ไปยุ่งกับใครเราเคยพูดกับพี่ตรงๆหลายครั้งแต่พี่ก็จะว่าเราเสมอครอบครัวเราก็รู้แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ พี่ไม่อยากทำอะไรก็จะสั่งให้เราทำให้ตลอดเราร้องให้ก็ว่าเราสำออยบางครั้งเรา เผลอ ทำอะไรไม่ได้ดังใจพี่ก็จะถีบหยิกเรา เราตามใจพี่ทุกอย่างเราพะรู้ว่าขัดใจพี่ไม่ได้เราเริ่มเก็บตัวไม่คุยกับใครพยายามไม่เจอใครแม้แต่ครอบครัวเราเศร้ามากๆเราเศร้าโดยไม่มีเหตุผลอยู่ดีๆเราก็อยากร้องไห้แม่เราก็หวังในตัวเรามากกดดันเรามาก จากเด็กที่ยิ้มง่ายร่าเริงตอนนี้มันอยากตายทุกวันถ้าเราฆ่าตัวตายเราก็ไม่อยากให้ใครเสียใจการที่ได้มีชีวิตอยู่มันมันก็ทุกใจเปล่าๆมันไม่อยากรับรู้อะไรเราไม่อยากเป็นแบบนี้เราร้องไห้ทุกวันต้องเปิดเพลงเสียงดังๆเพื่อกลบเสียงร้องไห้ของตัวเอง
เราคิดเสมอว่ามีคนที่เศร้ากว่าเรามากมีคนที่เจ็บกว่าเรา เราบอกกับตัวเองเสมอว่าเรามีค่ามากแค่ไหนกว่าเราจะโตมาได้ขนาดนี้เเล้วถ้าเราตายมันจะทำให้แม่เสียใจรึเปล่าเเล้วเราจะตอบแทนทุกคนที่เลื้ยงเราด้วยการตายหรอเราคิดเสมอว่าเราแสดงเราว่าตัวเองทุก เราเคยบอกเรื่องนี้กับทุกคนแต่ทุกคนกับกว่า"สำออย" "แสดง" เราทำอะไรก็รู้สึกผิดตลอด เรารู้สึกว่าเราอารมณ์ร้อนขึ้นมากเราไม่มีสมาธิ แต่ก่อนเราชอบวาดรูปมากๆแต่ตอนนี้มันไม่อยากทำอะไรเลย
เราไม่อยากเป็นแบบนี้เราควรทำยังไงดีค่ะเราพยายามทำตัวปกติร่าเริงยิ้มง่ายทั้งที่ในใจมันอยากร้องให้อยากอยู่คนเดียว
บางทีเราก็มีความคิดที่ไม่ดีอยู่ในหัวบางครั้งเราก้ทำร้ายตัวเองบ้าง
ควรทำยังไงดีคะไม่มีความสุขเลย
คือเราควรทำยังไงดี พี่บังคับเราเราอยากไปเล่นกับใครพี่ก็จะไม่ให้ไปเราอยากทำอะไรต้องขอพี่ก่อนตลอดไม่งั้นพี่เค้าก็จะหาเรื่องมาทะเลาะถ้าเราทำอะไรไม่ได้ดังใจพี่พี่ก็จะหาขออ้างมาทำให้ตนเองเหนือกว่าเสมอ เราอยากมีชีวิตของตัวเองไม่อยากโดนบังคับ พี่พูดทำร้ายจิตใจเราทุกวันเรากับครอบครัวมาอยู่นอร์เวย์เพื่อนก็ไม่มีแถมโดนพี่บังคับไม่ให้ไปยุ่งกับใครเราเคยพูดกับพี่ตรงๆหลายครั้งแต่พี่ก็จะว่าเราเสมอครอบครัวเราก็รู้แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ พี่ไม่อยากทำอะไรก็จะสั่งให้เราทำให้ตลอดเราร้องให้ก็ว่าเราสำออยบางครั้งเรา เผลอ ทำอะไรไม่ได้ดังใจพี่ก็จะถีบหยิกเรา เราตามใจพี่ทุกอย่างเราพะรู้ว่าขัดใจพี่ไม่ได้เราเริ่มเก็บตัวไม่คุยกับใครพยายามไม่เจอใครแม้แต่ครอบครัวเราเศร้ามากๆเราเศร้าโดยไม่มีเหตุผลอยู่ดีๆเราก็อยากร้องไห้แม่เราก็หวังในตัวเรามากกดดันเรามาก จากเด็กที่ยิ้มง่ายร่าเริงตอนนี้มันอยากตายทุกวันถ้าเราฆ่าตัวตายเราก็ไม่อยากให้ใครเสียใจการที่ได้มีชีวิตอยู่มันมันก็ทุกใจเปล่าๆมันไม่อยากรับรู้อะไรเราไม่อยากเป็นแบบนี้เราร้องไห้ทุกวันต้องเปิดเพลงเสียงดังๆเพื่อกลบเสียงร้องไห้ของตัวเอง
เราคิดเสมอว่ามีคนที่เศร้ากว่าเรามากมีคนที่เจ็บกว่าเรา เราบอกกับตัวเองเสมอว่าเรามีค่ามากแค่ไหนกว่าเราจะโตมาได้ขนาดนี้เเล้วถ้าเราตายมันจะทำให้แม่เสียใจรึเปล่าเเล้วเราจะตอบแทนทุกคนที่เลื้ยงเราด้วยการตายหรอเราคิดเสมอว่าเราแสดงเราว่าตัวเองทุก เราเคยบอกเรื่องนี้กับทุกคนแต่ทุกคนกับกว่า"สำออย" "แสดง" เราทำอะไรก็รู้สึกผิดตลอด เรารู้สึกว่าเราอารมณ์ร้อนขึ้นมากเราไม่มีสมาธิ แต่ก่อนเราชอบวาดรูปมากๆแต่ตอนนี้มันไม่อยากทำอะไรเลย
เราไม่อยากเป็นแบบนี้เราควรทำยังไงดีค่ะเราพยายามทำตัวปกติร่าเริงยิ้มง่ายทั้งที่ในใจมันอยากร้องให้อยากอยู่คนเดียว
บางทีเราก็มีความคิดที่ไม่ดีอยู่ในหัวบางครั้งเราก้ทำร้ายตัวเองบ้าง