สวัสดีค่ะทุกคน หนูก็เป็นแค่เด็กม.ต้นคนนึงค่ะ
หนูรู้สึกว่าหนูเข้ากับเพื่อนไม่ค่อยได้ค่ะ หนูอยากรู้จังเลยค่ะทำไมหนูถึงไม่เหมือนคนอื่นเลยที่เขาสามารถเข้ากับคนอื่นได้ง่ายมีแต่คนรัก แต่ทำไมหนูถึงไม่เหมือนเพื่อนคนอื่น หนูชอบทำผิดอยู่เรื่อยทำให้เพื่อนโกรธโดยไม่รู้ตัว หนูก็คิดนะค่ะว่าในเมื่อเพื่อนเขาทำได้หนูก็ต้องทำได้ในเมื่อเราเป็นคนเหมือนกัน
(แต่มันก็เป็นเพียงแค่ความคิดแหละค่ะ)
ช่วงแรกๆที่เปิดเรียนใหม่หนูได้เจอกับสังคมใหม่ๆเพื่อนใหม่ๆและอีกมากมายหนูได้บอกกับตัวเองว่าหนูจะมาเริ่มชีวิตใหม่ที่นี่(ปัญหานี้หนูเจอและทนมาตั้งเเต่เด็กๆแล้วค่ะ)ช่วงแรกๆมันก็ไปได้สวยนะคะ มีเพื่อนที่น่ารักๆคอยให้คำปรึกษาและคำแนะนำต่างๆคอยอยู่เคียงข้างกัน แต่ทำไมหนูถึงรู้สึกว่าเพื่อนที่น่ารักพวกนั้นกำลังหายไปทีละคนทีละคน หนูเก็บมาคิดกับตัวเองนะคะว่าหนูทำอะไรผิด
หนูเลยเข้าไปถามเพื่อนดูตรงๆ เพื่อนเลยบอกเกี่ยวกับสิ่งที่เพื่อนไม่ชอบในตัวหนู และ บอกให้หนูแก้ไข หนูก็พยายามแก้ไข มันแล้วนะคะ แล้วหนูก็รู้สึกว่าเพื่อนกลับมาคุยกับหนู แต่มันก็ยังมีความรู้สึกที่ว่ามันไม่สนิทกันเหมือนเดิม แต่หนูก็เก็บมันไว้ค่ะ คิดว่าเดี๋ยวมันก็เป็นเหมือนเดิมเองแหละ แต่มันใม่ใช่อย่างที่หนูคิดเลยค่ะเพื่อนก็คอยให้โอกาสหนูได้ปรับปรุงตัว หนูก็พยายามทำให้เพื่อนได้เห็นนะคะว่าหนูรู้สึกผิดจริงๆ หนูรู้สึกว่าชีวิตนี้หนูใช้คำว่าขอโทษเราผิดไปแล้ว(ซึ่งจริงๆหนูไม่ชอบคำนี้เท่าไหร่หรอกค่ะหนูรู้สึกว่ามันก็เป็นเพียงแค่คำพูด แต่ทุกครั้งที่หนูพูดมันออกไปหนูพูดมันออกมาจากใจและความรู้สึกผิดของหนูจริงๆ)ได้เปลืองมากๆ แต่หนูก็รู้สึกว่าเหมือนมันไม่มีอะไรดีขึ้นเลยทั้งๆที่หนูพยายามเต็มที่แล้ว พยายามทำความเข้าใจกับปัญหาทุกอย่างที่มันเกิดขึ้นและนำมาแก้ไข แต่ทำไมมันก็ไม่มีอะไรดีขึ้นเลยละคะ
ตัวอย่างปัญหาที่ทำให้หนูมีปัญหากับเพื่อน
- การจดชื่อเพื่อนที่ทำผิดกฎส่งให้ครู(จริงๆหนูไม่อยากทำหรอกค่ะ แต่ครูมอบหมายให้หนูเพราะหนูเป็นหัวหน้าห้องค่ะ)แต่ตอนนี้หนูได้เก็บใบจดชื่อทิ้งไปหมดแล้วค่ะและไม่ได้จดอีกแล้วค่ะ
-หนูเสียงดังและค่อนค่างที่จะโหดพอสมควร(ซึ่งหนูรู้ว่าเพื่อนไม่ชอบหนูเลยไม่ทำและพยายามเป็นกลางค่ะ)
-หนูเป็นคนพูดตรงๆค่ะเป็นคนตรงๆไม่ชอบความอ้อมค้อม(จนบางครั้งอาจจะไม่นึกถึงความรู้สึกของเพื่อน)
ซึ่งหนูได้แก้ไขหมดแล้วค่ะ
สุดท้ายนี้นะคะ เพื่อนบอกว่าหนูไม่แคร์ความรู้สึกของเพื่อน ซึ่งหนูได้เก็บมาคิดดูแล้วค่ะ หนูรู้สึกว่าหนูทำทุกอย่างเพื่อให้เพื่อนมีความสุข อยากให้เพื่อนยิ้มแย้มแจ่มใส ไม่อยากให้เพื่อนเครียด หนูเป็นคนเฟรนลี่ค่ะขำได้ทั้งวันบ้าๆบอๆ แต่พอมีเรื่องเครียดก็จะเปลี่ยนเป็นคนละคนเลยค่ะ(หนูอยากเข้ากับเพื่อนได้ค่ะช่วยให้คำแนะนำหนูหน่อยค่ะ)
ทำไมการเข้ากับเพื่อนได้เป็นอะไรที่ยากสำหรับเราจัง
หนูรู้สึกว่าหนูเข้ากับเพื่อนไม่ค่อยได้ค่ะ หนูอยากรู้จังเลยค่ะทำไมหนูถึงไม่เหมือนคนอื่นเลยที่เขาสามารถเข้ากับคนอื่นได้ง่ายมีแต่คนรัก แต่ทำไมหนูถึงไม่เหมือนเพื่อนคนอื่น หนูชอบทำผิดอยู่เรื่อยทำให้เพื่อนโกรธโดยไม่รู้ตัว หนูก็คิดนะค่ะว่าในเมื่อเพื่อนเขาทำได้หนูก็ต้องทำได้ในเมื่อเราเป็นคนเหมือนกัน
(แต่มันก็เป็นเพียงแค่ความคิดแหละค่ะ)
ช่วงแรกๆที่เปิดเรียนใหม่หนูได้เจอกับสังคมใหม่ๆเพื่อนใหม่ๆและอีกมากมายหนูได้บอกกับตัวเองว่าหนูจะมาเริ่มชีวิตใหม่ที่นี่(ปัญหานี้หนูเจอและทนมาตั้งเเต่เด็กๆแล้วค่ะ)ช่วงแรกๆมันก็ไปได้สวยนะคะ มีเพื่อนที่น่ารักๆคอยให้คำปรึกษาและคำแนะนำต่างๆคอยอยู่เคียงข้างกัน แต่ทำไมหนูถึงรู้สึกว่าเพื่อนที่น่ารักพวกนั้นกำลังหายไปทีละคนทีละคน หนูเก็บมาคิดกับตัวเองนะคะว่าหนูทำอะไรผิด
หนูเลยเข้าไปถามเพื่อนดูตรงๆ เพื่อนเลยบอกเกี่ยวกับสิ่งที่เพื่อนไม่ชอบในตัวหนู และ บอกให้หนูแก้ไข หนูก็พยายามแก้ไข มันแล้วนะคะ แล้วหนูก็รู้สึกว่าเพื่อนกลับมาคุยกับหนู แต่มันก็ยังมีความรู้สึกที่ว่ามันไม่สนิทกันเหมือนเดิม แต่หนูก็เก็บมันไว้ค่ะ คิดว่าเดี๋ยวมันก็เป็นเหมือนเดิมเองแหละ แต่มันใม่ใช่อย่างที่หนูคิดเลยค่ะเพื่อนก็คอยให้โอกาสหนูได้ปรับปรุงตัว หนูก็พยายามทำให้เพื่อนได้เห็นนะคะว่าหนูรู้สึกผิดจริงๆ หนูรู้สึกว่าชีวิตนี้หนูใช้คำว่าขอโทษเราผิดไปแล้ว(ซึ่งจริงๆหนูไม่ชอบคำนี้เท่าไหร่หรอกค่ะหนูรู้สึกว่ามันก็เป็นเพียงแค่คำพูด แต่ทุกครั้งที่หนูพูดมันออกไปหนูพูดมันออกมาจากใจและความรู้สึกผิดของหนูจริงๆ)ได้เปลืองมากๆ แต่หนูก็รู้สึกว่าเหมือนมันไม่มีอะไรดีขึ้นเลยทั้งๆที่หนูพยายามเต็มที่แล้ว พยายามทำความเข้าใจกับปัญหาทุกอย่างที่มันเกิดขึ้นและนำมาแก้ไข แต่ทำไมมันก็ไม่มีอะไรดีขึ้นเลยละคะ
ตัวอย่างปัญหาที่ทำให้หนูมีปัญหากับเพื่อน
- การจดชื่อเพื่อนที่ทำผิดกฎส่งให้ครู(จริงๆหนูไม่อยากทำหรอกค่ะ แต่ครูมอบหมายให้หนูเพราะหนูเป็นหัวหน้าห้องค่ะ)แต่ตอนนี้หนูได้เก็บใบจดชื่อทิ้งไปหมดแล้วค่ะและไม่ได้จดอีกแล้วค่ะ
-หนูเสียงดังและค่อนค่างที่จะโหดพอสมควร(ซึ่งหนูรู้ว่าเพื่อนไม่ชอบหนูเลยไม่ทำและพยายามเป็นกลางค่ะ)
-หนูเป็นคนพูดตรงๆค่ะเป็นคนตรงๆไม่ชอบความอ้อมค้อม(จนบางครั้งอาจจะไม่นึกถึงความรู้สึกของเพื่อน)
ซึ่งหนูได้แก้ไขหมดแล้วค่ะ
สุดท้ายนี้นะคะ เพื่อนบอกว่าหนูไม่แคร์ความรู้สึกของเพื่อน ซึ่งหนูได้เก็บมาคิดดูแล้วค่ะ หนูรู้สึกว่าหนูทำทุกอย่างเพื่อให้เพื่อนมีความสุข อยากให้เพื่อนยิ้มแย้มแจ่มใส ไม่อยากให้เพื่อนเครียด หนูเป็นคนเฟรนลี่ค่ะขำได้ทั้งวันบ้าๆบอๆ แต่พอมีเรื่องเครียดก็จะเปลี่ยนเป็นคนละคนเลยค่ะ(หนูอยากเข้ากับเพื่อนได้ค่ะช่วยให้คำแนะนำหนูหน่อยค่ะ)