มีสองอย่างตอนนี้
โทรคุยปกติ กับ โทรคุยเวลาฉุกเฉิน เวลาเป็นห่วง
แต่ผมจะคิดมากเรื่องแชท เวลาคุยเค้าตอบนะ แต่บางอย่างทำให้ผมคิดมาก หรือ ผมงี่เง่า?
เป็นคนที่ดูแชทตลอดว่าเค้าออนไหม หลังออนขึ้นกี่นาที บางทีแชทเฟส มันจะไม่ขึ้นเวลาบอกว่าออนกี่นาทีแล้ว หรือ ออนไลน์ตัวเขียวๆ มันจะไม่ขึ้น ต้องรีโหลดๆ
แล้วก็คิดมาก เวลาเค้าออนไลน์แต่ไม่ได้ส่งข้อความมาคุยกับผม ทั้งๆที่รู้ว่าทำงาน แต่ไม่ใช่ทุกครั้งนะครับ เค้าออนไลน์แปปเดียวก็ออฟไป แต่ก็คิดไปนู๊นนี่ตลอด จะแอบไปมีอะไรกับคนอื่นไหมนะอะไรแบบนี้
เช่น บางครั้งผมบอกคิดถึง เค้าตอบคิดถึงเหมือนกัน พอบางครั้ง ผมบอกคิดถึง เค้าส่ง รูปหน้าหัวใจ
แต่ผมรู้ว่าเค้าทำงาน แต่เป็นงานที่ไม่เคร่งมาก มีเวลาขับรถไปไหนมาไหนได้ เค้าก็ส่งรูปว่าอยู่ที่ไหน
ตอนนี้เป็นช่วงคุยไม่ถึงเดือนนะครับ แต่เรียกได้ว่าผมยกหัวใจไปแบบหมดmax
หรือเค้าอายุ 30 เป็นคนที่รอบคอบขึ้น เลยยังไม่ได้รู้สึกมาก หรือยังไม่แสดงออกมาให้เรา แต่เค้าก็ตอบหรือคุยทุกข้อความครับ มีปัญหาอะไรผมคุยหมด และบางเรื่องเค้าช่วยได้ แล้วก็จะโทรหาผมทุกวันครับ เวลาเค้าว่างกลางวัน หรือขับรถ หรืออยู่บ้าน และตอนดึก (มีครั้งแรกครับ คิดมากคือ ซึ่ง ผมเหนื่อยมากวันนั้น เค้าก็คงเหนื่อย และเค้าก็คงรู้ว่าผมเหนื่อย ร่างกายไม่ไหว เค้าเลยให้ผมนอนพักเถอะ เดี๋ยวเค้าก็จะนอนเหมือนกัน แต่ผมก็คิดมากอยู่ เค้าจะไปคุยกับใครหรือเปล่านะ เพราะคืนนี้ไม่ได้คุย ผมก็รอที่จะได้คุย บางครั้งเกรงใจว่า อยากคอลเห็นหน้าก่อนนอน แต่ด้วยความไม่กล้าผมเลยคิดดีๆว่า เค้าคงเห็นเราเหนื่อยกับเค้าเหนื่อย) ผมเลยนอนได้ แต่ยังคิดอยู่
เค้ามีเพื่อนเยอะครับ
สถานะคือคนคุยนะครับ แต่ทำอะไรคือเหมือนคนรักเลยครับ คุยเรื่องหยอดๆหวานๆ คุยเรื่องเซ็กบ้างปกติ
คือมันมีความสบายใจนะครับ มีความสุข แต่ผมยังรู้สึกยังเหมือนมีอะไรมาทับหน้าอกอยู่ อารมณ์ข้างในเหมือนถูกทิ้งครับ แต่ไม่ได้ถูกทิ้ง เพราะมันเกิดจากการคิดไปเอง
คงเป็นเพราะว่า ผมเคยคุยกับคนก่อนๆไม่ถึงเดือน แล้วก็จบลงทุกที แต่ไม่เหมือนกับคนนี้นะครับ คนก่อนๆไม่ดีเท่าคนนี้ครับ
ก็เลยทำให้ผมกังวลและกลัวที่จะถูกทิ้งอีกมั้งครับ และสถานะคือยังไม่ได้เป็นแฟนกันครับ ก็มีส่วนที่ผมกังวลและคิดมาก
ทั้งชีวิตไม่เคยคบใครดีเท่านี้ครับ ผมอายุ23ครับ
❤️เค้ามีเพื่อนเยอะ เข้าสังคมบ้าง แต่เดี๋ยวนี้อายุ30 คิดว่าสังคมเบาลง แต่ก็ไม่ได้ขาดเพื่อน
❤️ส่วนผมเป็นคนที่ไม่มีเพื่อน ไม่มีเวลาเข้าสังคม ต้องทำงานและเรียนครับเป็นคนพูดไม่เก่ง เวลาอยู่กับคนมากๆ อารมณ์เหมือนออกไปบนเวที มีความตั้งใจ แต่สั่นทั้งตัวครับ บางครั้งเวลาจะเผชิญหน้าในลักษณะการพูดกับใคร คือบางครั้งก็พูดไม่ถูก เพราะไม่สนิท เขินๆอายๆ แต่อยู่คนเดียว หรือเพื่อนบางคนที่อยู่แล้วสบายใจ ก็มีความมั่นใจครับ
ยังกลัวการผิดหวังรักอยู่ครับ แต่เค้าบอกให้ผมไปทีละวันให้มีความสุข
ข้างในผมคิดเล็กๆนะว่า หรือจริงๆแล้ว ผมเหมาะกับการไม่ภูกพันธ์ุกับใคร เช่น การรักการเจ้าชู้ คนนี่ก็รัก คนนู้นก็รัก ซึ่งไม่มีความภูกพันธุ์ แค่นัดเจอรู้จักพี่น้อง พากันไปเที่ยวเอย ไปนู๊นนี่เอย มีเซ็กเอย บลาๆๆ
แต่ผมไม่คิดจะทำครับ ผมยังกวังเรื่องความจริงใจที่มี เหมือนผมอยู่ ว่าเค้าก็จะจริงใจแบบผมด้วย
เอาเป็นว่า ถ้าครั้งนี้จบ แล้วมีใครเข้ามาผมจะไม่ดึงไว้
เพราะถ้าใครจริงใจ รับทุกสิ่งอย่างข้อดีข้อเสีย กันได้ คำว่าเฉยชาจะไม่เกิดขึ้น ถึงจะ 10 20 ปีก็ตาม แค่อย่าทำอะไรซ้ำ
ถ้ารู้สึกเบื่อ ก็แค่เว้นระยะห่าง เว้นว่างบ้างเท่านั้นครับ เดี๋ยวก็คิดถึงกันแน่นอนครับ
คนที่โทรหาเราบ่อยๆ ทุกๆวัน คือคนที่จริงใจ ใช่ไหมครับ
โทรคุยปกติ กับ โทรคุยเวลาฉุกเฉิน เวลาเป็นห่วง
แต่ผมจะคิดมากเรื่องแชท เวลาคุยเค้าตอบนะ แต่บางอย่างทำให้ผมคิดมาก หรือ ผมงี่เง่า?
เป็นคนที่ดูแชทตลอดว่าเค้าออนไหม หลังออนขึ้นกี่นาที บางทีแชทเฟส มันจะไม่ขึ้นเวลาบอกว่าออนกี่นาทีแล้ว หรือ ออนไลน์ตัวเขียวๆ มันจะไม่ขึ้น ต้องรีโหลดๆ
แล้วก็คิดมาก เวลาเค้าออนไลน์แต่ไม่ได้ส่งข้อความมาคุยกับผม ทั้งๆที่รู้ว่าทำงาน แต่ไม่ใช่ทุกครั้งนะครับ เค้าออนไลน์แปปเดียวก็ออฟไป แต่ก็คิดไปนู๊นนี่ตลอด จะแอบไปมีอะไรกับคนอื่นไหมนะอะไรแบบนี้
เช่น บางครั้งผมบอกคิดถึง เค้าตอบคิดถึงเหมือนกัน พอบางครั้ง ผมบอกคิดถึง เค้าส่ง รูปหน้าหัวใจ
แต่ผมรู้ว่าเค้าทำงาน แต่เป็นงานที่ไม่เคร่งมาก มีเวลาขับรถไปไหนมาไหนได้ เค้าก็ส่งรูปว่าอยู่ที่ไหน
ตอนนี้เป็นช่วงคุยไม่ถึงเดือนนะครับ แต่เรียกได้ว่าผมยกหัวใจไปแบบหมดmax
หรือเค้าอายุ 30 เป็นคนที่รอบคอบขึ้น เลยยังไม่ได้รู้สึกมาก หรือยังไม่แสดงออกมาให้เรา แต่เค้าก็ตอบหรือคุยทุกข้อความครับ มีปัญหาอะไรผมคุยหมด และบางเรื่องเค้าช่วยได้ แล้วก็จะโทรหาผมทุกวันครับ เวลาเค้าว่างกลางวัน หรือขับรถ หรืออยู่บ้าน และตอนดึก (มีครั้งแรกครับ คิดมากคือ ซึ่ง ผมเหนื่อยมากวันนั้น เค้าก็คงเหนื่อย และเค้าก็คงรู้ว่าผมเหนื่อย ร่างกายไม่ไหว เค้าเลยให้ผมนอนพักเถอะ เดี๋ยวเค้าก็จะนอนเหมือนกัน แต่ผมก็คิดมากอยู่ เค้าจะไปคุยกับใครหรือเปล่านะ เพราะคืนนี้ไม่ได้คุย ผมก็รอที่จะได้คุย บางครั้งเกรงใจว่า อยากคอลเห็นหน้าก่อนนอน แต่ด้วยความไม่กล้าผมเลยคิดดีๆว่า เค้าคงเห็นเราเหนื่อยกับเค้าเหนื่อย) ผมเลยนอนได้ แต่ยังคิดอยู่
เค้ามีเพื่อนเยอะครับ
สถานะคือคนคุยนะครับ แต่ทำอะไรคือเหมือนคนรักเลยครับ คุยเรื่องหยอดๆหวานๆ คุยเรื่องเซ็กบ้างปกติ
คือมันมีความสบายใจนะครับ มีความสุข แต่ผมยังรู้สึกยังเหมือนมีอะไรมาทับหน้าอกอยู่ อารมณ์ข้างในเหมือนถูกทิ้งครับ แต่ไม่ได้ถูกทิ้ง เพราะมันเกิดจากการคิดไปเอง
คงเป็นเพราะว่า ผมเคยคุยกับคนก่อนๆไม่ถึงเดือน แล้วก็จบลงทุกที แต่ไม่เหมือนกับคนนี้นะครับ คนก่อนๆไม่ดีเท่าคนนี้ครับ
ก็เลยทำให้ผมกังวลและกลัวที่จะถูกทิ้งอีกมั้งครับ และสถานะคือยังไม่ได้เป็นแฟนกันครับ ก็มีส่วนที่ผมกังวลและคิดมาก
ทั้งชีวิตไม่เคยคบใครดีเท่านี้ครับ ผมอายุ23ครับ
❤️เค้ามีเพื่อนเยอะ เข้าสังคมบ้าง แต่เดี๋ยวนี้อายุ30 คิดว่าสังคมเบาลง แต่ก็ไม่ได้ขาดเพื่อน
❤️ส่วนผมเป็นคนที่ไม่มีเพื่อน ไม่มีเวลาเข้าสังคม ต้องทำงานและเรียนครับเป็นคนพูดไม่เก่ง เวลาอยู่กับคนมากๆ อารมณ์เหมือนออกไปบนเวที มีความตั้งใจ แต่สั่นทั้งตัวครับ บางครั้งเวลาจะเผชิญหน้าในลักษณะการพูดกับใคร คือบางครั้งก็พูดไม่ถูก เพราะไม่สนิท เขินๆอายๆ แต่อยู่คนเดียว หรือเพื่อนบางคนที่อยู่แล้วสบายใจ ก็มีความมั่นใจครับ
ยังกลัวการผิดหวังรักอยู่ครับ แต่เค้าบอกให้ผมไปทีละวันให้มีความสุข
ข้างในผมคิดเล็กๆนะว่า หรือจริงๆแล้ว ผมเหมาะกับการไม่ภูกพันธ์ุกับใคร เช่น การรักการเจ้าชู้ คนนี่ก็รัก คนนู้นก็รัก ซึ่งไม่มีความภูกพันธุ์ แค่นัดเจอรู้จักพี่น้อง พากันไปเที่ยวเอย ไปนู๊นนี่เอย มีเซ็กเอย บลาๆๆ
แต่ผมไม่คิดจะทำครับ ผมยังกวังเรื่องความจริงใจที่มี เหมือนผมอยู่ ว่าเค้าก็จะจริงใจแบบผมด้วย
เอาเป็นว่า ถ้าครั้งนี้จบ แล้วมีใครเข้ามาผมจะไม่ดึงไว้
เพราะถ้าใครจริงใจ รับทุกสิ่งอย่างข้อดีข้อเสีย กันได้ คำว่าเฉยชาจะไม่เกิดขึ้น ถึงจะ 10 20 ปีก็ตาม แค่อย่าทำอะไรซ้ำ
ถ้ารู้สึกเบื่อ ก็แค่เว้นระยะห่าง เว้นว่างบ้างเท่านั้นครับ เดี๋ยวก็คิดถึงกันแน่นอนครับ