นี่เป็นกระทู้แรกของผม ยังไงผมก็ขอพื้นที่ส่วนตัวนะครับ มันอัดอั้ดใจมากมัน เจ็บ เจ็บ แล้วก็เจ็บ ผมขออนุญาติระบายลงหน่อยนะครับ
ผมเป็นเด็กใหม่ที่เพิ่งย้ายมาในรร.ครับอยู่มาได้ 3 เดือนแล้วล่ะมีผญ.คนหนึ่งเธอนิสัยดีมากเรียนเก่งเธอเป็นที่ไว้ใจของคนในห้อง เธอมีเพื่อนในโรงเรียนเยอะ รู้จักคนไปทั่ว เป็นคนเฟรนลี่นั่นแหละ ตอนแรกผมไม่กล้าจะรักคนแบบนี้ เพราะ ความเฟรนลี่นั่นแหละแต่สุดท้ายก็รักกัน จนเป็นแฟนกันในที่สุดเรารักกันมาก
ผมเททุกอย่างที่มีให้เธอหมดเลย งานอดิเรก แฟชั่น สิ่งของ ผมไม่รู้สึกเสียดายเลย เธอเคยคบกลับผู้ชายมาหลายคน แต่ผมก็ไม่สน เพราะคำว่ารักนั่นแหละครับ แต่ลึกๆแล้วในใจผมก็ยังหวั่นเพราะคำว่า รักในวัยเรียน ผมเคยเห็นตัวอย่างมามากแล้วกลับเรื่องนี้ แต่ผมก็ไม่สน ก็ยังรักอยู่ดี เวลาว่างผมก็ทักหา เธอ ตลอด ไม่ให้เธอเหงาใส่ใจมาตลอด ผมหวังไว้มากเลยแหละ แต่ก็นะ.... เราเคยทะเลาะกันบางครั้งแต่ก็ไม่แรงมาก ผมติดเธอมาก จนผมเคยคิดว่าถ้าวันหนึ่งไม่มีเธออยู่แล้ว เราจะอยู่ได้ไหม? ตอนนั้นแค่คิดเล่นๆแต่มันกลับกลายเป็นจริงไปแล้ว
เจอหน้าเธอแทบทุกวัน เรียนห้องเดียวกัน เวลามีงานกลุ่มก็อยู่กลับเธอตลอด ตอนกินข้าวก็ไปนั่งกินข้างๆเธอ ไม่สนเพื่อนสนแต่แฟนคนเดียว นั่นแหละชีวิตน่าสมเพชของผม เราคบกันมาได้ 2 เดือนนิดๆ เราทะเลาะกันเรื่องที่ว่าเรารักกันน้อยลง ตอนแรกแค่ทะเลาะกันเบาๆจนลามไปแบบบ้านแตกบ้านพัง จนเธอทักมาบอกผมว่า เธอยังไม่พร้อมที่จะรัก ตอนนั้นผมมืดแปดด้านทันที ไม่รู้จะทำไง ผมเลยบอกไปว่าเรามาคุยกันก่อนปรึกษากันและกัน ช่วยกันหาทางออก แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ผล หรือว่าเธอหมดรักผมหรือยังไงไม่เข้าใจ แต่ผมก็ไม่กล้าพอที่จะยื้อไว้อีก ทำได้แค่ปล่อยเธอไป เธอบอกผมว่าขอทำใจก่อนแล้วมาคบกันใหม่ แต่ลึกๆแล้วผมคิดว่าเธอคงไม่กลับมา เธอไม่ได้มีคนอื่นหรืออะไรนะ เราแลกเฟสกันแต่ผมก็ไม่ค่อยไปส่องเฟสหรอก ให้ความส่วนตัวกลับเธอ
ตอนเธอขอเลิกรู้สึกว่าผมไม่เป็นตัวเอง ทำไรไม่ถูก ผมยื้อแล้วครับอ้อนวอนต่างๆนาๆ ก็ไม่ช่วยไรเลย เธอคนนี้เป็นคนที่ผมรักมากๆ ทำทุกอย่างให้กับเธอ ช่วยเหลือทุกอย่าง บอกฝันดี บอกรักทุกวัน แต่ก็นะ..... ทำไรไม่ได้นอกจากโทษตัวเองที่ไม่ดีพอ
ตอนนี้ผมยังคิดถึงยังรัก... แม้จะไม่มีไรดีขึ้น แต่ก็ยังรักจากหัวใจ ตอนเราเป็นแฟนกันเหมือนโลกทั้งใบของผมเปลี่ยนไปเลย แต่พอเราเลิกกันทุกอย่างทุกๆอย่างก็พังทลายลง ความฝัน ความหวัง ความรัก ทุกอย่างสลายไปเพียงคำพูด ผมคงมองหน้าเธอไม่ติดเราอยู่ห้องเดียวกันด้วยน่ะสิ ขอบคุณที่รับฟังนะครับ สำหรับคนที่เจอเรื่องแย่ๆมา ทั้งเบา ทั้งหนัก ผมเป็นกำลังใจให้นะครับ สู้ๆครับอย่ายอมแพ้แบบผม ส่วนผมคงต้องทำใจหลายอย่างเลยล่ะครับ ห้ามยอมแพ้นะครับรวมถึงตัวผมด้วย เพราะชีวิตคือการเดินทาง ขอบคุณอีกครั้งนะครับที่เข้ามาอ่านกัน
โดนแฟนบอกเลิกกลางคันทำไรไม่ถูกเลย ทำไงดี ความรักในวัยเรียน
ผมเป็นเด็กใหม่ที่เพิ่งย้ายมาในรร.ครับอยู่มาได้ 3 เดือนแล้วล่ะมีผญ.คนหนึ่งเธอนิสัยดีมากเรียนเก่งเธอเป็นที่ไว้ใจของคนในห้อง เธอมีเพื่อนในโรงเรียนเยอะ รู้จักคนไปทั่ว เป็นคนเฟรนลี่นั่นแหละ ตอนแรกผมไม่กล้าจะรักคนแบบนี้ เพราะ ความเฟรนลี่นั่นแหละแต่สุดท้ายก็รักกัน จนเป็นแฟนกันในที่สุดเรารักกันมาก
ผมเททุกอย่างที่มีให้เธอหมดเลย งานอดิเรก แฟชั่น สิ่งของ ผมไม่รู้สึกเสียดายเลย เธอเคยคบกลับผู้ชายมาหลายคน แต่ผมก็ไม่สน เพราะคำว่ารักนั่นแหละครับ แต่ลึกๆแล้วในใจผมก็ยังหวั่นเพราะคำว่า รักในวัยเรียน ผมเคยเห็นตัวอย่างมามากแล้วกลับเรื่องนี้ แต่ผมก็ไม่สน ก็ยังรักอยู่ดี เวลาว่างผมก็ทักหา เธอ ตลอด ไม่ให้เธอเหงาใส่ใจมาตลอด ผมหวังไว้มากเลยแหละ แต่ก็นะ.... เราเคยทะเลาะกันบางครั้งแต่ก็ไม่แรงมาก ผมติดเธอมาก จนผมเคยคิดว่าถ้าวันหนึ่งไม่มีเธออยู่แล้ว เราจะอยู่ได้ไหม? ตอนนั้นแค่คิดเล่นๆแต่มันกลับกลายเป็นจริงไปแล้ว
เจอหน้าเธอแทบทุกวัน เรียนห้องเดียวกัน เวลามีงานกลุ่มก็อยู่กลับเธอตลอด ตอนกินข้าวก็ไปนั่งกินข้างๆเธอ ไม่สนเพื่อนสนแต่แฟนคนเดียว นั่นแหละชีวิตน่าสมเพชของผม เราคบกันมาได้ 2 เดือนนิดๆ เราทะเลาะกันเรื่องที่ว่าเรารักกันน้อยลง ตอนแรกแค่ทะเลาะกันเบาๆจนลามไปแบบบ้านแตกบ้านพัง จนเธอทักมาบอกผมว่า เธอยังไม่พร้อมที่จะรัก ตอนนั้นผมมืดแปดด้านทันที ไม่รู้จะทำไง ผมเลยบอกไปว่าเรามาคุยกันก่อนปรึกษากันและกัน ช่วยกันหาทางออก แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ผล หรือว่าเธอหมดรักผมหรือยังไงไม่เข้าใจ แต่ผมก็ไม่กล้าพอที่จะยื้อไว้อีก ทำได้แค่ปล่อยเธอไป เธอบอกผมว่าขอทำใจก่อนแล้วมาคบกันใหม่ แต่ลึกๆแล้วผมคิดว่าเธอคงไม่กลับมา เธอไม่ได้มีคนอื่นหรืออะไรนะ เราแลกเฟสกันแต่ผมก็ไม่ค่อยไปส่องเฟสหรอก ให้ความส่วนตัวกลับเธอ
ตอนเธอขอเลิกรู้สึกว่าผมไม่เป็นตัวเอง ทำไรไม่ถูก ผมยื้อแล้วครับอ้อนวอนต่างๆนาๆ ก็ไม่ช่วยไรเลย เธอคนนี้เป็นคนที่ผมรักมากๆ ทำทุกอย่างให้กับเธอ ช่วยเหลือทุกอย่าง บอกฝันดี บอกรักทุกวัน แต่ก็นะ..... ทำไรไม่ได้นอกจากโทษตัวเองที่ไม่ดีพอ
ตอนนี้ผมยังคิดถึงยังรัก... แม้จะไม่มีไรดีขึ้น แต่ก็ยังรักจากหัวใจ ตอนเราเป็นแฟนกันเหมือนโลกทั้งใบของผมเปลี่ยนไปเลย แต่พอเราเลิกกันทุกอย่างทุกๆอย่างก็พังทลายลง ความฝัน ความหวัง ความรัก ทุกอย่างสลายไปเพียงคำพูด ผมคงมองหน้าเธอไม่ติดเราอยู่ห้องเดียวกันด้วยน่ะสิ ขอบคุณที่รับฟังนะครับ สำหรับคนที่เจอเรื่องแย่ๆมา ทั้งเบา ทั้งหนัก ผมเป็นกำลังใจให้นะครับ สู้ๆครับอย่ายอมแพ้แบบผม ส่วนผมคงต้องทำใจหลายอย่างเลยล่ะครับ ห้ามยอมแพ้นะครับรวมถึงตัวผมด้วย เพราะชีวิตคือการเดินทาง ขอบคุณอีกครั้งนะครับที่เข้ามาอ่านกัน