Cr. Net & Youtube

ลมฝนฟ้า พัดมา เป็นธรรมชาติ
ต้ององอาจ...ตั้งใจสู้ไม่หนีหาย
แม้หัวอก...หนาวเจ็บสะท้านกาย
และดวงใจ...คล้ายตรมระทมทน

ผ่านมาแล้ว...ล้มแล้วและลุกอีก
ผ่านไม่หลีก...หลบลี้หรือล่องหน
ผ่านเข้ามา...ใจกายก่ายพึ่งตน
ผ่านฟ้าฝน...พายุกล้าจะฝ่าฟัน

ลุกขึ้นยืน ยังฝืนสู้ ชะตาลิขิต
ไม่หยุดคิด จะต่อกร มิเปลี่ยนผัน
ให้รู้ไว้ ดวงใจนี้ มิไหวพลัน
จนถึงวัน ตะวันเจิด เฉิดวิไล

ใครจะช่วยมิต้อง............หยุดรอ
ฝืนจิตมิทดท้อ...............ไม่แพ้
ฝนหนาวกี่ฤดูขอ............สู้ศึก
ฝึกจิตอดทนแม้.............พัดซ้ำกระหน่ำใจ

***จะมีที่ไหนยามบาดเจ็บแล้วตี๋น้อยจะคลานมาหมกตัวได้ นอกจากห้องกลอน...ยังคิดถึงอยู่ทุกวัน***
(พบกันอีกครั้งในยามเย็น ยังไม่ได้แวะไปที่ไหนเลยค่ะ)