เราตัดสินใจถูกไหม ที่จะไม่ไปต่อกับผู้ชายคนนี้อีกแล้ว ?

เกริ่นก่อนว่ายาวหน่อยนะคะ ขอบคุณทุกท่านที่อ่านและรับฟังค่ะ

เรื่องก็คือเราได้รู้จักกับผู้ชายคนนึง อายุ 37 ปี ส่วนเราอายุ 30 ค่ะ 
ผู้ชายมีหน้าที่การงานที่ดี มั่นคง เป็นระดับหัวหน้า ทำงานในองค์กรใหญ่ และมีชื่อเสียงในงานด้านที่ทำพอสมควรเลย ประมาณว่าหากเสิร์ชชื่อเขาลง Google ก็จะพบข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องงานของเขาพอสมควร ส่วนเราก็หน้าที่การงานดี มีชื่อเสียงในวงการการทำงานเช่นกันค่ะ จบปริญญาโททั้งเราและเขา
 
ในเริ่มแรกเรารู้สึกไม่สบายใจที่จะคุยกับเขา เพราะเขาอายุ 37 ความคิดแรกในหัวเรา คือเขาจะต้องแต่งงานแล้วแน่นอน แต่เขาบอกว่าไม่มี เขาบอกว่าจริงๆก็เขาอยากมีแฟน แต่ยังหาไม่ได้ และเคยจริงจังถึงขั้นไปบริษัทจัดหาคู่ แต่ติดโควิดก่อนเลยล้มเลิกไป และเขาโสดมานานถึง 3 ปี
 
แต่ด้วยไลฟ์สไตล์และการทำงานของเขา ทำให้เราเห็นว่าเขาไม่มีภรรยาจริง ๆ เราเคยโทรหาดึกๆเขาก็รับสายไม่เคยมีปัญหา ประกอบกับเขาค่อนข้างเปิดเผยข้อมูลส่วนตัวต่างๆทั้งทางเฟสบุ๊ก อินสตราแกรม เลยทำให้เราเห็นสังคมของเขา เพื่อนของเขา และชีวิตของเขามากขึ้น
 
[[[ วันจันทร์ – ศุกร์ ]]] เขาจะทำงานตั้งแต่เช้า เลิกงานประมาณ 1-2 ทุ่ม บางวันถ้ามีงานเยอะก็ต้องกลับบ้านมาทำงานต่อ นอนดึกก็มี ด้วยความที่เขาเป็นหัวหน้าและต้องรับผิดชอบอะไรหลายอย่าง
>>> เราไม่เคยงอแงค่ะ เพราะงานเราก็เยอะ เราเข้าใจ ช่วงจ-ศ นี้เรามีไลน์หากันบ้าง เช่น มอนิ่งตอนเช้า กินข้าวกลางวัน หรือบอกฝันดี ส่วนการคุยโทรศัพท์ก็มีคุยค่ะ แต่ไม่ใช่ทุกวันเพราะเราเข้าใจว่าเขาคงเหนื่อยงาน และเราก็เหนื่อยเหมือนกัน
 
[[[ วันเสาร์ ]]] เป็นวันที่เขาจะใช้เวลากับครอบครัว เนื่องจากเขาเป็นลูกชายคนเล็ก อาศัยอยู่บ้านกับพ่อแม่
 >>> อันนี้เราก็เข้าใจเขาค่ะ คือเวลาเขาไปไหน ทำอะไร ก็จะมีไลน์มาบอก หรือถ่ายรูปมาบ้างบางครั้ง ซึ่งเราก็โอเคเพราะเราทำงานหนักเหมือนกัน อยากใช้เวลากับครอบครัวในวันเสาร์เหมือนกัน เราไม่เคยตามหรือไปถามจู้จี้เลยสักครั้ง แต่พอวันเสาร์เย็น เราจะคุยกับเขาไม่ได้แล้วค่ะ เพราะเป็นเวลาที่เขาจะดูบอล เราก็พยายามเข้าใจเขา จนเราปรับตัวรับตรงนี้ได้แล้ว
 
[[[ วันอาทิตย์ ]]] เป็นวันที่เขาจะมีนัดเตะฟุตบอลกับเพื่อนทุกอาทิตย์ ซึ่งจริงๆแล้วเขาชอบบอลมากๆ ทั้งดูทั้งเตะ เขาขอนัดเจอเราก่อนไปเตะบอลในทุกวันอาทิตย์ ประมาณ 2 ชั่วโมง เพื่อไปกินข้าว จากนั้นเขาก็ไปเตะบอลกับเพื่อน หรืออาจมีนัดทานข้าวกับเพื่อนต่อ และเมื่อเขากลับบ้านก็คือเวลาดูบอล ซึ่งเราก็จะคุยกับเขาไม่ได้ละ
>>> เหมือนเดิมค่ะเราเข้าใจเขานะคะ เรื่องการดูบอล เรื่องไปเตะบอล แม้ว่าในช่วงแรกเราจะปรับตัวค่อนข้างลำบาก เพราะไม่ชินกับผู้ชายที่ชอบบอล แต่หลังๆก็เริ่มชินค่ะ เพราะมันคือความชอบของเขา เรารับได้
 
+++++++++++++

ตัวเราเองโสดมาประมาณ 2 ปี ยังไม่เจอคนที่คลิกสักที ต้องยอมรับว่าเราเริ่มเปิดใจคุยกับเขา เพราะเขาเป็นผู้ชายในแบบที่เราชอบ พอได้คุยกันก็ถูกคอ คือเราชอบคนทำงานเก่ง เป็นผู้ใหญ่กว่า และอบอุ่น ซึ่งตัวพี่เขาเองก็บอกเราว่าเขาอยากเจอผู้หญิงที่ Support กันและกัน
 
ในทุกๆวันเราจะให้กำลังใจเขาในการทำงาน เราไม่เคยงอแง งี่เง่า โวยวาย หรือเรียกร้องความสนใจใดๆ ถามเค้าว่าเหนื่อยมั้ย โอ๋เค้า หรืออะไรก็ตามที่เป็นการส่งกำลังใจให้เขา เพราะเรารู้ว่างานเขาเครียด แต่ส่วนใหญ่เค้าจะตอบกลับมาทำนองว่า พี่ก็เหนื่อยทุกวันอะครับ - -“ เราก็แบบเลยเลิกถามว่าวันนี้เหนื่อยมั้ยไปเลยค่ะ ก็ลองปรับเป็นทานข้าวหรือยังคะ หิวมั้ยคะ ขับรถกลับบ้านดีๆนะคะ อะไรแบบนี้
 
ทีนี้เราเคยถามเขาไปตรงๆว่า ที่เขามาคุยกับเรานี่คือเพื่ออะไร คือเราไม่อยากรู้สึกดีไปมากกว่านี้ เพราะเราจริงจังในเรื่องความรัก คือจะเป็นพี่น้อง หรือเพื่อน หรืออะไรก็บอกมา คือเรารับได้หมด (ใจเราตอนนั้นคือเริ่มชอบเขาแล้วค่ะ) คำตอบที่เราได้คือ เขาตอบว่าอยากคุยเพราะอยากศึกษาเราจริงๆ ว่าเราเข้ากันได้มั้ย และถ้าใช่วันนึงเขาจะขอเราเป็นแฟน ซึ่งเราก็เข้าใจเขาได้ เราเลยบอกเขาไปว่าเราก็ไม่ได้รีบนะ เพราะเราก็ต้องทำอะไรหลายๆอย่างในชีวิตเหมือนกัน 
 

++++++++++++++++++++++
เล่ามาซะยาว ประเด็นอยู่ตรงนี้ค่ะ 
ตอนที่คุยกันช่วงแรกๆ รวมถึงการที่เราไปกินข้าวด้วยกันนั้น ทุกอย่างดูสบายใจทั้งสองฝ่ายค่ะ เขาก็ดูยิ้มแย้ม มีความสุข เราก็มีความสุข เขาจะเลี้ยงข้าวและเราจะเลี้ยงขนมเขาคืนทุกครั้ง เราขอบคุณเขาทุกครั้งเวลาที่เขาเลี้ยงข้าวหรือมาส่งเรา ทุกอย่างดูแฮปปี้ค่ะ
 
แต่เมื่อวาน เขาเปลี่ยนไปค่ะ มันเลยทำให้เรารู้สึกแย่ คือ
 
-        เขาเป็นคนนัดเจอเราค่ะ   แต่เขานั่งเล่นเกมในโทรศัพท์ ไม่ได้สนใจจะคุยอะไรกับเราเลย เราก็ชวนคุย ถามเรื่องเกมมั่งอะไรมั่ง หรือชวนคุยเรื่องอื่นๆ >> เขาก็พูดมาว่า เราเป็นคนพูดมาก
>> อันนี้เป็นจุดแรกที่เราอึ้งและเงิบค่ะ คือเราแค่จะพยายามชวนเขาคุยเพราะอยากรู้จักเขามากขึ้น ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เวลาเจอกัน เราก็คุยกันเยอะมากค่ะแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันในหลายๆอย่าง คือเราคิดว่าการมาเจอกันสัปดาห์ละ 2 ชั่วโมง มันควรจะเป็นเวลาที่เราจะสร้างความสัมพันธ์กับอีกฝ่ายอ่ะค่ะ ไม่ใช่มานั่งเล่นโทรศัพท์แล้วให้เรานั่งรอเฉยๆ เหมือนเป็นอากาศ
 
 
-        เราถามเขาในเรื่องต่างๆ เช่น ความชอบ ชีวิตส่วนตัว กิจกรรม บลาๆๆ คือเราชวนคุยเรื่องสัพเพเหระทั่วไปอ่ะค่ะ >>> เขาก็พูดมาว่า เราเป็นคนถามซอกแซก
>> เราก็เลยบอกเขาไปว่า เราแค่อยากรู้จักชีวิตเขาให้มากขึ้น อยากเข้าใจเขา เขาก็ตอบว่า นี่จะอยากรู้เรื่องของทุกคนเลยหรอ สมมติมี 10 คนก็อยากรู้ไปหมดเลยหรอ เราก็ตอบไปว่า เปล่า เราแค่อยากเข้าใจคนที่เราอยากรู้จักจริงๆ และเราก็พูดติดตลกไปทำนองว่า พี่พูดงี้หนูรู้สึกแย่เลยไปเลยน้าาา เขาก็เงียบเลยค่ะไม่ตอบอะไร นั่งเล่นเกมต่ออีก …
 
-        ก่อนหน้านี้ 2-3 วัน เขาหกล้มและฟกช้ำ เมื่อวานเราเลยเอายาทาแก้ปวดมาให้เขา เรายื่นให้เขา บอกเขาว่าให้เขาหายไวๆ แต่สิ่งที่เราได้รับคือ เขาปฏิเสธในทันทีค่ะ คือคืนยามาที่เราทันที และตอบว่า ไม่เอามีแล้ว เก็บไว้เถอะ
>> ส่วนเรา หน้าชาค่ะ ตกใจที่เขาปฏิเสธเร็วมาก อึ้งไปแปปนึงแล้วบอกเขาว่า พี่ปฏิเสธเร็วมาก พี่เก็บไว้ได้ค่ะ หนูให้ (ในใจเราคือเสียใจค่ะ ในสิ่งที่เขาทำ แบบเหมือนเขาไม่รักษาน้ำใจเราเลยค่ะ) เราเลยถามเขาว่าก่อนหน้าที่จะมาเจอเรา เขาได้คุยจริงๆจังๆกับผู้หญิงคนไหนบ้างมั้ย คือเขาก็ถามเราว่าถามทำไม เราเลยตอบว่า เราอยากจะเข้าใจเขา ในการที่เขาปฏิเสธของเล็กๆน้อยๆจากเราหรือการไม่สนใจเราเนี่ย ว่ามันเป็นนิสัยของเขา หรือเป็นเพราะเขาไม่ได้จีบใครมานานเลยยังปรับตัวไม่ได้ แต่ก็นั่นแหละค่ะ เราก็โดนว่าว่าถามซอกแซกอีก T_T เลยไม่ได้รับคำตอบอะไรจากเขาค่ะ

ซึ่งก่อนหน้านี้เขาไม่ได้เป็นแบบนี้ค่ะ เขาน่ารักกับเรามาตลอดจริงๆ
 
+++++++++++++++++
 

ในใจเรารู้สึกอ้างว้างค่ะ เราแค่คิดว่าการที่เราจะทำความรู้จักหรือเรียนรู้ใครคนนึง ก็อยากแชร์ทั้งความทุกข์และความสุข หรือถามไถ่ในเรื่องต่างๆเพื่อทำความรู้จักกัน พัศนาความสัมพันธ์ไปเรื่อยๆ แม้เราจะเป็นผู้หญิงที่ดูแลตัวเองได้ดี บางทีเราก็อยากได้ความห่วงใยเล็กๆน้อยๆอยู่ดีค่ะ อย่างอาทิตย์ที่แล้วเราไปโรงพยาบาลเพราะปวดท้อง เราเช็คอิน ถ่ายสตอรี่ลงเฟสบุ๊ก คือเขาเข้ามาดูนะคะ แต่เขาไม่ถามถึง เมื่อวานเจอกัน เราก็กินยาหลังอาหาร เราบอกว่าหนูไม่สบายต้องกินยาเยอะเลยง่ะ ก็ทำเสียงอ้อนๆ แต่เขาก็เมินค่ะ (ในใจคือเราจะร้องไห้แล้วค่ะ)
 
คือเมื่อวานเราไม่มีความสุขเลยค่ะ อึดอัดตลอดเวลา ตั้งแต่ที่เขาเอาแต่เล่นโทรศัพท์ โดยที่ไม่ได้แคร์หรือสนใจ แต่พอตอนเย็นเขาเตะบอลเสร็จจะกลับบ้าน ก็ไลน์มาหาเรานะคะ ถ่ายรูปมาให้ดูว่าไปทานอะไรตอนเย็นก่อนกลับบ้าน คือทำทุกอย่างเป็นปกติ แต่เมื่อวานเราไม่เป็นตัวของตัวเองค่ะ เหมือนไม่กล้าจะพูดอะไรแล้ว ไม่กล้าจะแสดงออกอะไรกับเขาอีกแล้ว รู้สึกตัวเล็กลงเหลือจี๊ดเดียว รู้สึกแย่มากค่ะ
 
เราเลยคิดว่าเราจะไม่ไปต่อกับผู้ชายคนนี้แล้วค่ะ เพราะอยู่ด้วยแล้วไม่สบายใจ อึดอัด ไม่เป็นตัวของตัวเอง จะพูดหรือจะทำอะไรก็ดูผิดไปหมด อารมณ์เหมือนแค่หายใจก็ผิดแล้วค่ะ เมื่อวานหลังจากเขามาส่ง พอแยกจากเขาเราร้องไห้เลยค่ะ สับสันไปหมด

ส่วนวันนี้เป็นวันแรกที่เราทั้งคู่ต่างไม่ทักไลน์กันเลยค่ะ เราไม่ทักเขา เขาก็ไม่ทักเราเช่นกัน
 
ชาวพันทิปมีความเห็นอย่างไรกับเรื่องนี้บ้างคะ หรือว่าเราทำอะไรผิด เราเข้าไม่ถึงผู้ชายคนนี้จริงๆค่ะ

ขอบคุณทุกท่านที่รับฟังนะคะ