ไม่รู้จะทำยังไงดีครับตอนนี้ ชีวิตเหมือนตายทั้งเป็นมากๆ
เรื่องมีอยู่ว่า แฟนของผม เคยมีลูกและสมรสกับ แฟนเก่าอยู่ แต่เลิกกันมา (แต่ยังไม่หย่า)
ช่วงระหว่างที่เลิกกันผมก็คบกับเธอแล้วมีความสุขดีมากๆ ช่วงเวลาที่มีกันทำให้รู้สึกดีที่สุด
เพราะเธอเป็นผู้หญิงคนแรกในชีวิตผม ตลอด28ปีที่ผ่านมา มีผู้หญิงผ่านเข้ามาแต่เราก็ไม่เคยรู้สึกว่ารักใคร มากขนาดนี้ เพราะเธอเป็นคนที่ทำให้คนที่ปิดกั้นหัวใจอย่างผม ได้รู้จักคำว่ารักจริงๆ และเธอเป็นเหตุผลที่ทำให้ผมเลิกเสเพล เที่ยวกินเหล้า สูบบุหรี่ หันมาดูแลตัวเองมากขึ้น
ช่วงที่คบกันอยู่ เธอก็คิดถึงลูกอยากทำหน้าที่แม่ของลูก แต่ ลูกอยู่กับฝ่ายชาย ฝ่ายชายก็ติดต่อไปมากับแฟนผมเสมอ โดยที่ฝ่ายชายคิดว่าเธอยังไม่มีใครอื่น
ก็พยายามง้อขอคืนดี
จนมีวันนึงเรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อแฟนเก่าเธอจับได้ว่า คบหากับผม จน แฟนเก่าของแฟนผมถึงกลับพาลูกหนีออกจากบ้านหลายๆต่อหลายครั้งขู่พร้อมที่จะฆ่าตัวตาย เพราะว่าเธอไปมีคนอื่น ซึ่งแน่นอนว่าแฟนผมก็กลัวลูกจะเป็นอันตราย จึงต้องการจะเอาลูกมา
แต่ฝ่ายชายมีเพียง ข้อเสนอที่ว่า เลือกลูก ก็ต้อง ห้ามติดต่อกับผมและเลิกกับผม แต่ถ้าเลือกผม ก็ไม่ต้องได้เห็นลูกอีกเลย ซึ่งทางครอบครัวฝ่ายแฟนผมและแฟนเก่า ก็เห็นด้วยกลับการที่อยากให้แฟนผมไปอยู่แบบครอบครัวอีกครั้ง
แฟนผมรู้สึกกดดันมากที่จะต้องเลือกแบบนี้ แต่แน่นอนอยุ่แล้วว่าลูกเธอต้องสำคัญกว่าผมแน่นอน แต่สิ่งที่เธอพูดกับผมก็คือ ต่อให้เธอกลับไปใช้ชีวิตครอบครัว เธอก็ยังรักผมอยู่ และรักต่อไป แต่เราไม่สามารถติดต่อกันได้ ซึ่งทรมานมากๆ ผมทำใจไม่ได้จริงๆ เพราะผมก็รับปากกับเธอไว้แล้วว่า จะไม่มีใครอื่นอีก และไม่รักใครแน่นอน แต่ต่อให้ต้องรอก็จะรอ แต่ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ 

ผมควรขจัดความรู้สึกทรแบบนี้อย่างไรดีครับ อยากพบ อยากคุยอยากเห็นได้ ตลอด แต่ไม่สามารถทำได้ ต้องแยกทางกันทั้งที่ยังรักกันอยู่
แต่ผมไม่มีวันทำผิดต่อคำที่ผมสัญญากับเธอไว้แน่นอน แต่อารมณ์ ความรู้สึก ที่หดหู่ เหงา เศร้า ทำผมเจ็บช้ำ จนไม่สามารถ ทำอะไรได้เลย จะทำงานก็มีแต่เรื่องพวกนี้คิดเข้ามา นอนไม่หลับ ข้าวก็กินไม่ลง เคยคิดว่าอยากจะตาย แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะบอกกับเธอไว้ว่า จะทำตัวเองให้ดีขึ้น

ถ้าเพื่อนๆ ตกอยู่ในสถานการณ์แบบ ผมเพื่อนๆจะทำอย่างไรกันบ้างครับ ผมหาทางออกไม่เจอจริงๆ เป้าหมายในชีวิตมีแต่ แรงใจไม่เหลือเลย!