เริ่มเรื่องเลยนะคะ เรากับแฟนคบกันมาประมาณปีนึง ละเราเป็นคนแรกที่แฟนพาไปบ้าน

ละเหมือนบ้านแฟนเรา กับบ้านเรา ถูกเลี้ยงกันมาคนละแบบเลย
บ้านเราคือปล่อยเลย ถือว่าเราโตแล้ว แค่เอาตัวเองให้รอด คนในบ้านคุยกันเหมือนเพื่อน ปรึกษากันได้ทุกเรื่องคุยกันได้ทุกเรื่อง
ส่วนที่บ้านแฟน คือแม่แฟนเหมือนหวงลูก เวลาไปไหน แม่แฟนโทรตามตลอด ออกไปหาอะไรกินตอนเย็นแม่แฟนก็โทรตามเร่งให้กลับบ้านตลอด เรารู้นะคะว่าแม่เค้าต้องห่วงลูก แต่แม่แฟนเราตามจิกมากจนแฟนเรากลายเป็นคนที่ไม่อยากรับสายแม่ ไม่อยากตอบไลน์แม่ ไปไหนก็ต้องโกหกแม่ พูดอะไรก็ต้องโกหกแม่ เป็นเราซะอีกที่ต้องคอยบอกให้ตอบให้รับสาย แม่แฟนทำเหมือนลูกชายอายุ15-18 เหมือนเด็กอยู่ตลอด จนเรารู้สึกแฟนเราไม่โตเลย เพื่อนแฟนเราแต่ละคนโตๆกันหมดแล้ว กล้าไปทำงาน กล้าหางานทำ แต่แฟนเราอยู่ช่วยแม่ที่บ้านอย่างเดียว(แม่แฟนขายอาหารนะคะ แฟนเราก็ช่วยเก็บจาน ล้างหม้อล้างกระทะ) เราเคยแนะนำงานให้แฟน แฟนก็ไม่ไป เหมือนไม่กล้าไป เรารู้สึกเหมือนแม่แฟนเลี้ยงแฟนให้ไม่โต

จนมาวันนึงแฟนคุยกับเราค่ะ ว่าจะสมัครทหาร เราจะรอได้มั้ย จะไปดีมั้ย ตัวเราเองบอกรอได้ อยากจะสมัครก็สมัครเลย (แฟนเราพูดประมาณว่าจะได้ดัดนิสัยตัวเองด้วย ดีกว่าอยู่บ้าน ไม่ได้ทำอะไรเลย) เขาบอกถ้าปลดแล้วจะต่อนายสิบด้วยเลย

แล้วตอนนี้แฟนไปทหารแล้วค่ะ
ตอนนี้เรารู้สึกอึดอัด เราไม่ได้ไปบ้านแม่แฟนเลย กลัวเค้ามองไม่ดี ว่าแบบเราไม่ไปช่วยเลย
ทางบ้านเรา(ย่าเรา)ก็พาไปหา ไปแบบทำนองอ้างว่าย่าอยากกินขนมเบื้องเลยมาซื้อ คือย่าเราก็กลัวเค้ามองเราไม่ดีเลยอ้างพาหา เราก็ช่วยแม่แฟนขายของด้วยระหว่างรอ เพราะตอนนั้นในร้านยุ่งมากละแม่ขายคนเดียว
แต่คือเราก็ไม่ได้ไปช่วยเค้าบ่อย เราแวะไปกะย่าแค่ไม่กี่ครั้ง เราเองก็ทำตัวไม่ถูก เพราะไม่ได้สนิทกะแม่แฟนขนาดนั้น

เราเคยทักไลน์ไปหาแม่แฟน ว่าประมาณ แม่จะให้ไปช่วยวันไหนแม่บอกได้เลยนะคะ แม่แฟนก็อ่านไม่ตอบไปเลย เราเลยรู้สึกอึดอัดใจมาก
เราก็กลัวแม่แฟนมองไม่ดี ควรทำยังไงดีคะ