สวัสดีค่ะคือว่าเรากำลังเผชิญกับสถานการณ์ที่มันทำให้เรารู้สึกว่า เฮ้ย !! มันไม่ใช่ที่ของเราเลยวะ เราไม่เหมาะที่จะอยู่ตรงนี้และไม่มีตัวตนเลยสักนิด มีเพื่อนนะคะแต่ว่าน้อยลงมากๆแต่ก็รู้สึกดีที่ยังมีเพื่อนอยู่ด้วยคอยชวนไปฟิตเนส,ช้อปปิ้ง ทำให้เราหายเหงาลงไปบ้าง คนทีเราสนิทรู้ใจกลับแยกย้ายกันไปอยู่คนละทิศละทางหมด(รู้สึกคิดถึงพวกเขามาก ถ้าเรายังร่วมงานกันอยู่คงจะมีความสุขมากแน่ๆ)และเราไม่เคยรู้สึกเหงาอะไรขนาดนี้มาก่อน เคยจะหนีจากตรงนี้ก็ไปไม่ได้อยู่ดีไม่รู้ทำไมในใจเรามักบอกให้อยู่สู้เสมอ อย่าถอย ชีวิตต้องไปข้างหน้า และเราโอเคกับการเรียนมากๆเพียงแต่ว่าเราไม่ค่อยโอเคกับสภาพแวดล้อมสังคมแบบนี้ซักเท่าไหร่ เราเคยเจออะไรที่มันดีกว่านี้ตอนนี้คือทำได้แค่ถามตัวเอง ทำไมมันเป็นแบบนี้นะ ความสุขมักอยู่กับเราได้ไม่นานจริงๆ  ..ได้แต่หวังว่าระหว่างทางที่เราเดินอยู่มันคงจะสอนให้เรารู้อะไรบางอย่างและทำให้เราเติบโตมากกว่านี้นะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ <3