เราขอเกริ่นก่อนนะคะ  เราเลี้ยงน้องหมาตัวนี้มานานมากแล้ว  จากตอนนั้นจนวันนี้  ร่วม 20 ปีแล้ว  เมื่อก่อนเราอยู่กับน้องหมาตลอด  แต่พอเราต้องย้ายไปทำงานที่ต่างจังหวัดเลยทำให้ห่างกัน แต่เราก็โทรหาแม่เราทุกวัน และคุยกับน้องหมาทุกวัน  สิ่งที่เราไม่คาดคิดมาถึง เมื่อวันนึงแม่เราโทมาบอกว่าน้องหมานอนๆ แล้วลุกและกระแทกตัวลงนอนบนเตียงตลอด เดินไม่ค่อยไหว กินอะไรไปก็อาเจียน  (แม่เราไม่ได้พาหาหมอเพราะมันเป็นเวลาเที่ยงคืนกว่าแล้ว) จนตอนเช้าเราโทหาแม่เพื่อถามอาการอีก  ปรากฎว่าน้องหมาไม่ดีขึ้น  เอาแต่อาเจียนตลอด  และก็มีอาการหายใจแผ่วเบา แม่เราก็เลยเอาน้องหมามากอด  แต่ไม่นานน้องหมาก็จากไป  จากววันนั้นวันที่ 22 กันยายน 63  ที่ผ่านมาจนถึงตอนนี้เรากับแม่ยังทำใจไม่ได้เลยที่ไม่มีน้องหมา เพราะเรากับแม่ไม่ได้เลี้ยงเพราะคิดว่าเป็นสัตว์ แต่ทว่าเราคิดว่านั่นคือคนๆนึงในครอบครัวเรา  ส่วนแม่เราก็ร้องไห้ตลอดเลย และไม่กินข้าวเลย  เราควรปลอบใจแม่เรายังไงดีและควรทำยังไงดีกับทั้งความรู้สึกของเราเองและของแม่ เรากับแม่รู้สึกเหมือนใจจะขาด เหมือนเสียของรักมากๆไป  เราทำใจไม่ได้เลย นั่งทำงานก็นั่งร้องไห้ กลับมาบ้านก็ร้องไห้  เราควรทำยังไงดี  
**อาจเขียนไม่ครบถ้วน วกวน  เพราะเราสับสนมากต้องขอโทษด้วยนะคะ