สวัสดีค่ะชาวพันทิปทุกคน
อันนี้เป็นกระทู้แรกเลยที่ตั้งใจสมัครแอคเคาท์มาเพื่อตั้งกระทู้เพราะอยากรู้ความเห็นและอยากได้คำแนะนำจากทุกคนค่ะ
ก่อนอื่นเนื่องจากเป็นกระทู้แรก หากมีคำผิดหรือข้อความที่ไม่เหมาะสม ต้องขอโทษด้วยนะคะ
เจ้าของกระทู้เรียนและอาศัยอยู่ที่ต่างประเทศค่ะ เนื่องด้วย COVID-19ทำให้ไม่ได้กลับไทยมานานแล้วค่ะ
ส่วนตัวเจ้าของกระทู้คิดว่าตัวเองเป็นคนค่อนข้าง Introvertหรือเรียกว่าโลกส่วนตัวสูงค่ะ แต่ว่าไม่ได้มีปัญหากับการอยู่กลุ่มเพื่อนกลุ่มใหญ่ๆนะคะ แค่มีน้อยคนๆมากๆที่จะรู้จักตัวตนเราจริงๆ ดังนั้นเลยทำให้มีเพื่อนสนิทอยู่ไม่กี่คนค่ะ แต่เพื่อนหลายๆคนชอบนำหลายๆเรื่องมาปรึกษาค่ะ อาจเพราะเราเป็นคนไม่ชอบนำเรื่องไปเล่าปากต่อปากและคอยรับฟังด้วยมั้งคะ เราเป็นคนที่ไม่ค่อยโกรธคน ลืมง่ายเลยให้อภัยง่ายด้วยมั้งคะ และมีความสุขที่ได้สนับสนุนคนรอบตัวค่ะ จนทำให้บางครั้งเรารู้สึกว่าคนอื่นๆเขาเหมือนมองเราว่ายังไงเราก็ไม่ทิ้งเขาแน่นอน เลยเหมือนบางทีก็แอบเสียใจนิดนึงนะคะ แต่มันก็ชั่วแวบนึงเท่านั้น
เราเพิ่งเรียนจบเลยค่ะ(ไม่มีปัญหาด้านการเรียนหรือครอบครัวนะคะ) แต่ว่าช่วงนี้เรามีปัญหาหลายเรื่องมากๆ ไม่ว่าจะเป็นด้านสุขภาพที่เป็นมาตั้งแต่เกิด ซึ่งมันก็มีอาการบางทีก็มากหรือน้อย แต่เราคิดว่าก็ยังทนไหวค่ะ รวมทั้งยังต้องเตรียมตัวสอบใบประกอบวิชาชีพ และเรื่องเล็กๆน้อยๆอื่นๆค่ะ
บางครั้งเราอยากจะปรึกษาปัญหาของตัวเราเองกับครอบครัวหรือเพื่อนสนิทมากเลยค่ะ แต่ด้วยเวลาและเพื่อนก็ทำงานแล้ว ทำให้เราไม่กล้าเปิดปากเล่าเพราะ....
1.กลัวว่าเขาจะไม่เชื่อสิ่งที่เราเล่าหรือคิดว่าเราดราม่าไปเองจนทำให้สุดท้ายกลัวว่าจะเสียเพื่อนไปค่ะ
2.เราไม่อยากให้คนรอบข้างต้องเป็นกังวลเพราะเราด้วยค่ะ เพราะด้วยความที่เราอยู่ต่างประเทศเลยยิ่งทำให้ไม่อยากให้ครอบครัวต้องเป็นห่วงและกังวล รวมทั้งเพื่อนๆที่ทำงานแล้วก็มีเรื่องงานที่ต้องกังวลแล้ว เราเลยยิ่งไม่อยากจะให้เขาต้องมากังวลเรื่องเราค่ะ
คำถาม?
ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ มีใครรู้สึกว่าอยากจะปรึกษาปัญหากับคนรอบข้างตัวเองแต่ไม่รู้จะเริ่มเปิดปากเล่ายังไงหรือว่ากลัวว่าเขาจะกังวลเพราะเรามั้ย
ถ้าหากคุณเคยเป็นมีวิธีจัดการยังไงหรือว่าเริ่มทีจะเล่ายังไงคะ
ป.ล. ยินดีรับฟังทุกๆคอมเมนต์เลยนะคะ
ขอบคุณค่ะ😃
มีใครรู้สึกอยากเล่าปัญหาให้คนรอบตัวฟังแต่ไม่รู้ว่าจะเปิดปากเล่ายังไง หรือกลัวว่าเขาจะกังวลเพราะเรามั้ยคะ
อันนี้เป็นกระทู้แรกเลยที่ตั้งใจสมัครแอคเคาท์มาเพื่อตั้งกระทู้เพราะอยากรู้ความเห็นและอยากได้คำแนะนำจากทุกคนค่ะ
ก่อนอื่นเนื่องจากเป็นกระทู้แรก หากมีคำผิดหรือข้อความที่ไม่เหมาะสม ต้องขอโทษด้วยนะคะ
เจ้าของกระทู้เรียนและอาศัยอยู่ที่ต่างประเทศค่ะ เนื่องด้วย COVID-19ทำให้ไม่ได้กลับไทยมานานแล้วค่ะ
ส่วนตัวเจ้าของกระทู้คิดว่าตัวเองเป็นคนค่อนข้าง Introvertหรือเรียกว่าโลกส่วนตัวสูงค่ะ แต่ว่าไม่ได้มีปัญหากับการอยู่กลุ่มเพื่อนกลุ่มใหญ่ๆนะคะ แค่มีน้อยคนๆมากๆที่จะรู้จักตัวตนเราจริงๆ ดังนั้นเลยทำให้มีเพื่อนสนิทอยู่ไม่กี่คนค่ะ แต่เพื่อนหลายๆคนชอบนำหลายๆเรื่องมาปรึกษาค่ะ อาจเพราะเราเป็นคนไม่ชอบนำเรื่องไปเล่าปากต่อปากและคอยรับฟังด้วยมั้งคะ เราเป็นคนที่ไม่ค่อยโกรธคน ลืมง่ายเลยให้อภัยง่ายด้วยมั้งคะ และมีความสุขที่ได้สนับสนุนคนรอบตัวค่ะ จนทำให้บางครั้งเรารู้สึกว่าคนอื่นๆเขาเหมือนมองเราว่ายังไงเราก็ไม่ทิ้งเขาแน่นอน เลยเหมือนบางทีก็แอบเสียใจนิดนึงนะคะ แต่มันก็ชั่วแวบนึงเท่านั้น
เราเพิ่งเรียนจบเลยค่ะ(ไม่มีปัญหาด้านการเรียนหรือครอบครัวนะคะ) แต่ว่าช่วงนี้เรามีปัญหาหลายเรื่องมากๆ ไม่ว่าจะเป็นด้านสุขภาพที่เป็นมาตั้งแต่เกิด ซึ่งมันก็มีอาการบางทีก็มากหรือน้อย แต่เราคิดว่าก็ยังทนไหวค่ะ รวมทั้งยังต้องเตรียมตัวสอบใบประกอบวิชาชีพ และเรื่องเล็กๆน้อยๆอื่นๆค่ะ
บางครั้งเราอยากจะปรึกษาปัญหาของตัวเราเองกับครอบครัวหรือเพื่อนสนิทมากเลยค่ะ แต่ด้วยเวลาและเพื่อนก็ทำงานแล้ว ทำให้เราไม่กล้าเปิดปากเล่าเพราะ....
1.กลัวว่าเขาจะไม่เชื่อสิ่งที่เราเล่าหรือคิดว่าเราดราม่าไปเองจนทำให้สุดท้ายกลัวว่าจะเสียเพื่อนไปค่ะ
2.เราไม่อยากให้คนรอบข้างต้องเป็นกังวลเพราะเราด้วยค่ะ เพราะด้วยความที่เราอยู่ต่างประเทศเลยยิ่งทำให้ไม่อยากให้ครอบครัวต้องเป็นห่วงและกังวล รวมทั้งเพื่อนๆที่ทำงานแล้วก็มีเรื่องงานที่ต้องกังวลแล้ว เราเลยยิ่งไม่อยากจะให้เขาต้องมากังวลเรื่องเราค่ะ
คำถาม?
ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ มีใครรู้สึกว่าอยากจะปรึกษาปัญหากับคนรอบข้างตัวเองแต่ไม่รู้จะเริ่มเปิดปากเล่ายังไงหรือว่ากลัวว่าเขาจะกังวลเพราะเรามั้ย
ถ้าหากคุณเคยเป็นมีวิธีจัดการยังไงหรือว่าเริ่มทีจะเล่ายังไงคะ
ป.ล. ยินดีรับฟังทุกๆคอมเมนต์เลยนะคะ
ขอบคุณค่ะ😃