ปัญหาหนักใจกับเพื่อนในกลุ่ม

เริ่มเรื่องเลยก็คือ ขึ้น ม.4 มา มีเพื่อนเก่าอยู่บ้างแต่เพื่อนใหม่ก็เยอะ แล้วก็มีเพื่อนที่เรารู้สึกว่าไม่ค่อยถูกกันมาอยู่กลุ่มเดียวกันด้วย ทำให้เริ่มเป็นปัญหาในใจของเราตั้งแต่นั้นมา ไม่รู้ว่าเพื่อนในกลุ่มคิดยังไง ตอนแรกมันก็ดีได้เจอเพื่อนใหม่ รู้สึกว่าเคมีเข้ากัน แต่พอนานไปเรื่อยๆก็เริ่มมีปัญหาโดยเฉพาะตัวเรา ปัญหาแรกคือ รู้สึกว่าไม่สนิทกับใครในกลุ่มแบบแท้จริง ไม่ได้รู้สึกสนิทใจแบบเป็นเพื่อนที่สนิทใจกันจริงๆ พอรู้สึกแบบนี้ก็อาจจะมีอคติบ้าง แต่เวลาอยู่ในกลุ่มเราก็มีความสุขสร้างเสียงหัวเราะ แต่ในใจในความรู้สึกของเรากลับเหมือนเป็นความสุขที่ไม่จริง ปัญหาต่อมา คือ เราเป็นคนใจดีมาก เวลาที่ทุกคนต้องการความช่วยเหลือเราพร้อมให้ความช่วยเหลือตลอด ไม่ว่าจะเป็นการติว การไปเป็นเพื่อนกัน หรือแม้กระทั่งเรื่องเล็กน้อยๆเราให้ความช่วยเหลือเต็มที่ ไม่เคยคิดว่าอยากได้อะไรตอบแทน แต่พอเวลาที่เราต้องการความช่วยเหลือทุกคนกลับเบือนหน้าหนี ปฏิเสธแทบจะไม่เคยช่วยเหลือเราไม่ว่าเรื่องเล็ก หรือเรื่องใหญ่ ตอนแรกเราก็ไม่ได้คิดอะไร แต่พอนานๆเข้าความรู้สึกนี้มันกลับทำร้ายจิตใจเรามากขึ้น เราเริ่มรู้สึกแย่ทุกครั้งที่เราต้องการความช่วยเหลือเพราะไม่มีใครให้ความช่วยเหลือเราได้ เราต้องพึ่งตัวเอง ทำเอง แต่ในเวลาที่เพื่อนต้องการความข่วยเหลือเพื่อนในกลุ่มก็จะคอยช่วยเหลือ หรือบ้างครั้งก็จะเป็นเราที่เป็นคนช่วยอยู่เสมอ ทำให้เราเริ่มรู้สึกว่าเพื่อนในกลุ่มอาจจะเป็นเพื่อนที่ไม่เข้ากัน เราก็พยายามปรับตัว ไม่ขอความช่วยเหลือแล้วทำทุกอย่างด้วยตัวเอง และให้ความช่วยเหลือเพื่อนเหมือนเดิม แต่พอยิ่งผ่านไป ขึ้นม.5 ทุกคนก็เริ่มที่จะแสดงออกว่าไม่ชอบเรา มีวันนึงเราไปเรียนรด. เวลาที่ทุกคนให้พาไปไหนเราก็ไปด้วย แต่พอวันนั้นเราต้องไปตัดผมแล้วแถวยาวมาก เพื่อนเรากลับไม่มีใครรอเราสักคน ไม่แม้แต่จะรอเรากินข้าวไม่ถามเราด้วยซ้ำ แถมยังรีบชวนเพื่อนในกลุ่มกันเองให้รีบออกไปจากโรงอาหาร โดยไม่มองเราเลย ทั้งที่เรายังไม่ได้กินข้าวด้วยซ้ำ มันอาจจะเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับทุกคน แต่สำหรับเรามันไม่ใช่ครั้งนี้ครั้งเดียว มันเป็นมาโดยตลอด จนทำให้เราเริ่มรู้สึกปิดกั้นตัวเอง ไม่อยากเข้าสังคม ไม่อยากไปเจอเพื่อน ไปกินข้าวเหมือนที่เพื่อนหลายๆกลุ่มทำกัน เราไม่เคยแม้แต่จะปรึกษาเรื่องที่ไม่สบายใจให้กับคนในกลุ่มฟังได้เลย คนในกลุ่มก็ไม่เคยบอกเล่าเรื่องราวชีวิตของตนเองให้เราฟัง ทุกอย่างมันให้ทำเราคิดว่านี่อาจจะไม่เพื่อนที่เราต้องการ นี่อาจจะไม่ใช่เพื่อนที่เราตามหา เราไม่เคยคิดว่าเรื่องเพื่อนเป็นปัญหากับเราเพราะสมัย ม.ต้น เรามีเพื่อนที่ดีมาก และอย่างที่บอกมีเพื่อนในกลุ่มปัจจุบันที่อยู่สมัยม.ต้นที่รู้สึกไม่ค่อยถูกกันมาอยู่กลุ่มม.ปลายใหม่ด้วย มันยิ่งทำฝห้เรารู้สึกอึดอัด เรารู้ข้อเสียของเพื่อนในกลุ่มทุกคน เราพยายามมองข้าม ทำให้เราเป็นเพื่อนกันได้ แต่เพื่อนในกลุ่มกลับไม่ได้พยายามเข้าหาเราแบบที่เรากำลังทำ และปัญหาที่หนักที่สุดก็คือปัญหากับเพื่อนที่เราบอกว่าเป็นเพื่อนตั้งแต่สมัยม.ต้นเพื่อนคนนี้เป็นคนที่คอยต่อต้านเราตลอด ไม่ว่าเราจะทำอะไรเราจะเหมือนโดนเหยียด เพื่อนคนนี้ต้องการที่จะเอาขนะเรา ไม่ว่าเรื่องการเรียน เรื่องการคบหาการเป็นที่รู้จัก ทำให้บางทีเรายิ่งรู้สึกอึดอัดมากขึ้นไปอีก เช่น เวลาเราได้คะแนนเยอะกว่าเขาก็จะทำหน้าแบบบไม่พอใจ แล้วเขาก็เอาแต่พูดว่าเราได้เยอะกว่าๆ โทษว่าเราไม่สอน เราก็ปลอบก็อะไร แต่พอบางวิชาที่เขาได้เยอะกว่า เขาจะโตนขึ้นมาทันทีแบบ ดีใจที่ได้คะแนนมากกว่าเรา รวมถึงเขาจะคอยป้อนคำพูดแย่ๆใส่หัวเราเสมอบางทีเราแค่ต้องการให้เขาไปเป็นเพื่อน เขาก็บอกว่ามีมือมีตีนทำเอง แต่พอเวลาที่เขาจะให้เราไปด้วย เรากลับไปทันทีดดยที่ไม่คิดอะไร เราเริ่มอึดอัดกับเพื่อนคนนี้มากขึ้นๆๆ จนตอนนี้เราอคติ อิจฉาโกรธ หมั่นไส้ ความรู้สึกแย่ๆที่เรามีกับเพื่อนคนนี้ไม่ว่าเขาจะทำอะไร เรากลับไม่ดีใจไปกับเขา เรารู้สึกว่าเขาอยู่เหนือเราตลอดเวลา แล้วเพื่อนในกลุ่มก็สนิทกับเขาทุกคน ทำให้เรายิ่งรู้สึกด้อยค่าตนเอง อยากไปหาเพื่อนใหม่ กลุ่มใหม่ แต่ในห้องไม่มีเพื่อนคนไหนเลยที่จะเข้ากับเรา พร้อมต้อนรับเรา อยากถามทุกๆคนว่าเราควรจัดการกับปัญหานี้ยังไง ควรจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงดี
ปล.ขอบคุณทุกคนที่อ่านจนจบนะ
ปล.2 อาจจะไม่สามารถอธิบายทุกอย่างให้จบได้ ถ้าผิดพลาดหรือมีการเข้าใจผิดตรงไหน ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย