เราร้องไห้เพราะด้วงตาย ไม่ใช่เพราะผูกพันธ์แต่เป็นเพราะรู้สึกผิด แบบนี้ถือว่าปกติไหมคะ?

เราเครียดสะสมมาหลายเดือนทั้งเรื่องเรียน เรื่องเงิน เรื่องครอบครัว และได้คุยกับนักจิตวิทยามา 2 ครั้ง ความเครียดมันส่งผลให้เราต้องหยุดฝึกสอนทั้ง ๆ ที่เหลืออีกแค่เดือนเดียว อาจารย์ที่ปรึกษาอยากช่วยเลยให้เราเลี้ยงด้วงคงเพราะอยากให้มีอะไรทำ
ตอนแรกซื้อด้วงมา 2 ตัว เลี้ยงได้แค่เดือนเดียวก็ตายเพราะเราไม่ได้อยากเลี้ยงเลยไม่ได้ใส่ใจมากพอ ตอนนั้นเราซึมมาก ช่วงนั้นเราต้องหยุดฝึกสอนด้วยเลยดิ่งไปหมด
แต่อาจารย์ก็เอามาให้เลี้ยงอีก 4 ตัว เหมือนจะดี แต่สองวันก่อนด้วงหลุดออกจากกล่องเล็กแล้วบินแต่โชคดีที่จับได้ ด้วยความมักง่ายเพราะมันดึกมากแล้วเราเลยเอาไปไว้ในกล่องใหญ่ที่มีซากด้วง 2 ตัวที่ตายก่อนหน้า (เอาใส่กล่องเดิมแล้วมันพยายามจะหนี มันทำเสียงดังกุกกักๆจนนอนไม่ได้)
เราทักไปบอกอาจารย์แล้วอาจารย์ถามกลับว่า "จะแก้ปัญหายังไงดี?" แต่เรายังไม่ได้ตอบ
วันต่อมาเราก็ย้ายไปไว้อีกกล่อง เมื่อคืนเราเห็นมันไม่ค่อยขยับเรานึกว่าเพราะมันดึกแล้วมันคงกำลังนอน แล้วเมื่อวานเราก็ลืมดูทั้งวัน เมื่อกี้เอะใจเลยไปดูปรากฏว่ามันตายแล้ว ในด้วงเหมือนจะมีเพลี้ยหรือแมลงอะไรใต่อยู่ พอไปดูกล่องเก่าที่มีซากด้วง ก็เห็นเหมือนมีไข่หรือตัวอ่อนของอะไรสักอย่างที่มันยังไม่ฟัก ตอนนี้เรารู้สึกผิดมากที่ทำให้ด้วงตายเพราะความมักง่าย 
ครั้งก่อนที่ด้วงตายอาจารย์บอกในแชทว่าไม่เป็นไรแค่ให้ลองเลี้ยง แต่เราก็รู้สึกผิดกับด้วงสองตัวนั้นมาตลอด จนมันตายอีกตัวเราก็ยิ่งรู้สึกผิด เราอยากคืนอาจารย์ไปให้จบ ๆ แต่เราไม่กล้า ไม่รู้จะบอกกับอาจารย์ยังไงดี เพราะอาจารย์มองการณ์ไกลถึงขั้นเพาะพันธุ์ขาย 
ตอนนี้เราไม่ได้ฝึกสอนแล้ว มีเวลาดูแลด้วงแต่ก็ไม่ดูแลให้ดี เรากลัวอาจารย์จะมองว่าเราขี้แพ้ ยอมแพ้ไปซะทุกอย่าง เรารู้สึกผิดกับด้วงและอาจารย์มากจริง ๆ 
วันจันทร์นี้เรามีนัดคุยกับนักจิตวิทยา ถ้าเราเล่าให้ฟังว่าเราร้องไห้เพราะด้วงตายเราดูปัญญาอ่อนเกินไปมั้ย แล้วเราควรจะบอกอาจารย์ยังไงดี
ขอบคุณค่ะ
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่