ภาคที่1

เห่าดงอาฆาต คืนป่าอาภรรพ์ล่ากระทิงโทน               
                       ความมืดในป่าดงพงไพรในเวลานี้....เสียงไอ้ผีบ่าง..ค่าง และสัตว์กลางคืน ร้องเสียงโหยหวน เย็นยะเยียบ จากราวป่ามาแต่ใกล..ขณะที่นั่งห้างอยู่กลางป่าทึบ..คราวนี้พรานใหญ่เข้ามาลึกมากว่าเคย..หมาย สอยไอ้ซา กระทิงโทนลำบาก ที่ชาวบ้าน และสหายพรานให้ข่าว ว่ามันมาหลบ ที่โป่งน้ำร้อน มันเข้าไปทำลายแค้มของชาวคณะสำรวจเขื่อน..ของนายช่าง ชลประทาน..และขวิดนายธนู เพื่อนสนิทมือขวาของนายช่าง.ใส้สะลัก.พลันขวิดกระทึบซากเละไม่มีชิ้นดี....ในเขาสมิงดำ..คาดว่ามมันคงได้รับบาดเจ็บจากกระสุนลูกซองแฝดที่คณะสำรวจประเคนให้ไปหลายชุด ทำให้มันเป็นกระทิงลำบาก..และด้วยใจที่อาฆาตและอาจเพราะบาดแผลของมันทำให้มันดุร้าย.มันขึ้นไปอีกหลายเท่า ทันให้พรานเฒ่า ต้องระวังตัวมากขึ้น.....คิดในใจพรางก็เร่งยาฉุนที่อยู่ในมือ...พรางขยับไหล่ซ้ายขณะที่ตระเตรียมปืนคู่ชีพ...ถึงเรื่องราวที่เกิดเมื่อคราที่แล้ว
                     ไหล่ซ้ายของพรานเฒ่าที่ยังไม่หายดี.. ครั้งที่.วิ่งหนีห่าฝนพายุใหญ่จนชนลำต้นของไม้ที่หักจากการโดนพายุพัดในอาทิตย์ก่อนหน้า... จนพรานเฒ่า.. หัวคมำล้มจนแขนซ้ายไม่เข้าที่ที่ประคองก่อนที่หน้าลงไปจ้ำเบ้า.....ซ้ำร้ายยังไปเจอเจ้าเห่าดงตัวเขื่องง..ชูคอจังก้า.. นิ่งเหมือนจะรอคุยและรอรับพรานเฒ่า... พลันทันใดนั้นเมื่อ.. พรานใหญ่เห็นเจ้าเห่าดงตัวเขื่องชูคอประจันอยู่ตรงหน้า.. ใจพรานเฒ่าแทบล่นไปที่ตาตุ่ม.หัวใจแทบหยุดเต้น ในเสี้ยววินาทีนั้น..ประสบการณ์เจนไพรทำให้ดึงสติกลับได้เร็วชับพลัน...แขนพรานใหญ่กวาดหา
เจ้าเวเธอร์บี.460 แม็กนั่ม ที่บอกเลยว่ายังไม่ถนัดถนี่นักรูปๆคลำสักพัก.ก้อพลัน...คว้าจับติดมือตอนที่คลำหาในแสงสรัวๆ...ในยามที่ตะวันจะลับเหลี่ยมสันเขา..ท่ามกลางสายฝนที่กำลังจะหยุดโปรยปราย..และเสียงฟ้าร้องคำรามดังมาเปนระยะๆ
 
เจ้าเห่าดงตอนนี้นิ่งไม่ไหวติงอยู่บนขอนไม้ที่หัก เหมือนประดั่ง รอดูท่าทีของพรานเฒ่า.... พรานใหญ่ค่อยๆขยับถอยตัวออกห่างเจ้าเห่าดงอย่างช้าๆ.ในใจพรานเฒ่า... อดนึกสังสัยมิได้ว่าทำไมมันถึงนิ่งไม่ไปไหนเหมือนประดั่งปกป้องหวงแหนของสุดที่รักก็มิปาน... ในใจก้อนึกไป... มือก้อพานลากแก๊ปคู่ชีพมาประทับบ่าตอนนี้อยู่ในระยะเล็งที่หวังผลได้..ถอยตัวมาเพียงได้ที่ใต้ต้นตะเคียนใหญ่.....ฝนหยุดตกไปแล้ว.......กระสุนลูกปรายในกระบอกตอนนี้พร้อมแล้ว..พลันทันใดพรานใหญ่สังเกตเห็นตรงมุมด้านใต้ล่างของท่อนไม้ตรงมุมปลายสุดของท่อนไม้นั้น...ปรากฎภาพของใข่10-20ฟองใบรียาวเปลือกสีขาวดูเหมือนนิ่มๆ...บางฟองเริ่มแตก...และมีเจ้าตัวลูกเลื้ยยออกมากระจัดกระจาย...บางใบแตกเพราะโดนแรงจากกิ่งที่ติดจากต้นนไม้ทับและตายในฟอง...พรานเฒ่าเห็นแล้วน่าอเนท..อนาท ใจยิ่งนัก...ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมมันไม่ไปไหน....คนยังรักลูก..หวงลูก..นับประสาไร กับสัตว์...พรานเฒ่าละสายตาไปจองมองที่เง่าดงตัวเขื่องอีกครั้ง..ขณะที่ยกปืนแก๊ปตั้งท่าในท่าที่เตรียมพร้อม..คราวนี้ยกหัวชูคอแผ่แม่เบี้ย..และยกตัวมันขึ้นสูงถึง1ใน3ของลำตัวของมัน....ใจเห่าดงมันคงคิดจิตมิปรกติแล้วตอนนี้......ช้างพรายผ่านมายังต้องกลัว..กับความโกรธเกี้ยวในดวงจิตที่ตัวมันผจญอยู่.....สัตว์หนอสัตว์..ความรักที่มันมีต่อลูกของมัน.....พรานเฒ่ายังไม่ทันได้หายใจหายคอมันปราดเข้าพุ่งฉกเข้ามาทันที ..ในที่ขณะจิตห้วงหนึ่งนึกสงสารมันในใจอยู่นั้น...สัตว์ป่า..มันยังคงเป้นสัตว์ป่าวันยังค่ำ.!!!
พรานเฒ่าไม่รอช้า.เหนี่ยวไกลั่นไปทันที.เสียงดังคำรามก้องราวป่า...แต่ทว่า..พลาดเป้า.....ด้วยความรีบร้อนและความตกใจ..สัญชาติญาน.เจนไพร..พรานใหญ่พุ่งกระโดดหลบไปอีกทางทันที..ขณะที่..เจ้าเห่าดง..พุ่งปรี่ เข้ามา..พลาดเป้าเพียงนิดเดียวเท่านั้น.....สัญชาติญาติพรานเฒ่าบอกกับตัวเองในใจว่า...ให้นิ่งๆไม่ไหวติง..ให้นิ่งที่สุด..เจ้าเห่าดงยังขู่คำรามฟ่ออ..แต่มิได้เคลื่อนไหวลำตัวของมัน..ณ บัดนี้ พราณเฒ่ากระเหรื่ยง..มือคล่ำลั่วเข้าไปในยาม.หยิบเหรียญพญาครุฑ..อันเชิญสิ่งศักดิ์สิทธ์คุ้มครอง ..ได้มาครั้งที่ได้เป็นนำทางให้กับคณะพรานจากเมืองกรุงให้นำทาง..ซึ่งคุณประวิทย์หนึ่งในพรานเมืองได้มอบไว้ให้ในยาม..เกิดเหตุร้ายเพชภัย ชนิดที่แก้ไขสถารการณ์ไม่ได้..ให้หยกขึ้นถ่วมหัว..ขออันเชิญสิ่งศักดิ์..มาคุ้มภัยตัว..เท็จจริงอย่างใรมิทราบได้....แต่พรานเฒ่าก้อรอดพ้นจาก..เจ้าเห่าอาฆาต....ทันทีที่พรานเฒ่าหยิบเหรียญพญาครุฑ...มาขอบารมีจากสิ่งศักดิ์เป็นที่เรียบร้อย...มันค่อยๆนิ่งและเลื่ยยไปที่กองไข่ของลูกมันและขดตัวข้างกองไข่อยู่อย่างนั้น...หัวก็ชูคอแผ่แม่เบี้ย..เสมือนจากปกป้องลูกๆของมันไว้....มันเสียทั้งลูกๆ...พรานใหญ่บาดเจ็บ..ประสบการณ์ครั้งนั้นหวนนึกถึงทีไรหัวใจตกไปที่ตาตุ่มทันที...มิเคยลืมเลือนภาพไปจากความทรงจำ....
 
   หวนกลับมา ดึกสงัดคืนนี้ ณ บนห้าง ที่พรานใหญ่ นั่งหลังที่บังไพรที่ทำอยู่ ตอนนี้ อากาศหนาวเย็น ยะเยียบ เข้าในกระดูก เสียงนกระวังไพร ดังแว่วมาเป็น ระยะๆ.เสียงเดินซัวซาบ..ตรงทางด่านช้าง.ทีอยู่ทางทิศตะวันตกดังแว่วมา..โขลงนี้นี้มามากกว่า10-20ตัว น่าจะเป็นโขลงใหญ่เอาการ นึกในใจว่าไอ้กระทิงผี มันจะเข้ามาลงที่โป่งน้ำร้อนตามที่ตามรอยมันมาหรือไม่....มันเป็นกระทิงลำบาก..เพราะโดนคณะสำรวจเขื่อนประเคนกระสุนไรเฟิล ให้ตอนที่มันเข้าไปบุกทำลายแค้มม และฆ่านายธนู มือขวาของนายช่างชลาปทาน.....มันช่างโหดร้ายอะไรเยี่ยงนี้....พลางสำรวจตระเตรียมอาวุธปืนคู่กาย เวเธอร์บี.460 แม็กนั่ม ที่บอกเลยว่ายังไม่ถนัดมากนัก..เป็นปืนที่นายช่างชลปประทานมอบให้พรานเฒ่ามาใช้ล่าเจ้ากระทิงลำบากตัวนี้ ครั้นจะเอาอัปแก๊ปรางแดงกระบอกเดิมสลักนกปืนก้อพลันเกิดเสียขณะที่ออกไปล่าเจ้าหมูป่าโทน....คราวที่ออกไปกับเจ้ายินหลานชายเสียอีก...เครื่องรางเหรียญพญาครุฑ ยังอยู่ในกล่องยาฉุน..ควายธนูเพื่อนยากยังคงนอนเล่นอยู่ในย่ามของพรานเฒ่า...ไม่มีสิ่งใดน่าไว้ใจยิ่งในป่าในดงดอย...เสือสมิงผี...ผีโป่งผี..ค่าง..ผีกองกอย..พรานเฒ่ารู้ถึงฤทร์เดชของพวกมันดี...พรานใหญ่จึงไม่ลืมทุกครั้งที่ออกป่าเข้าหาหมาย ปืนป้องกันและล่าสัตว์ร้าย...เครื่องรางของขลัง..ระวังภัย ของดำ และจากอาภรรพ์จากป่าและสิ่งที่มองไม่เห็น.....เสียงโขลงช้างเดินลงโป่งตรงทางด่านฝั่งตะวันตก ขณะนี้เสียงดังใกล้เข้ามาเรื่อยยๆ..เวลาผ่านไปจนพรานเฒ่าผล่อยหลับไป..คืนนี้ไอ้กระทิงผีคงยังหลบอยุ๋ที่แห่งหนไหนสักทีเป็นแน่แท้......
 
       เสียงร้องครางโหยหวนดังมาจากราวป่า..ดังมาอีกครั้งหนึ่ง...กระรอก กระแต.ป่าไก่ ร้องดังเหมือนบอกเป็น รหัสป่า..หรือว่าไอ้กระทิงผีมันมาเข้าโป่ง พรานเฒ่าสะดุ้งตื่นขึ้นทันที!!........พร้อมกับเสียงแกรกกาก.. ที่ดังเหมือนอยู่บนหัว ที่ห้างของ พรานเฒ่าในตอนนี้..มันน่าจะเปนตัวอะไรสักอย่าง เสียงโขลงช้างลงโป่งยังคงได้ยินมาแต่ใกล..แต่มันไม่ใช่เสียงที่อยู่บนหัวพรานเฒ่าในตอนนี้....พรานใหญ่ตอนนี้ค่อยๆลุกขึ้นยืน..หยิบปืนประจำกายมาประทับบ่า เตรียมพร้อมในท่ายิง..แลซ้ายที แลขวาที...เสียงมันไม่ได้อยู่นิ่งเลย..ทำให้จิตใจพรานเฒ่าเป็นกังวลยิ่งนัก..แต่ก้อได้แต่ทำใจให้สงบนิ่งไว้เสียงแกรกาก..ค่อยๆดังเข้ามาหาพรานเรื่อยๆแล้วในตอนนี้พลันก้อสังเกตเสียงที่ได้ยินนั้น..เสมือนมีเหมือนเสียงขู่ฟ่อๆดังระคนในที....คุณพระช่วย..ไอ้เจ้าเห่าดงเพื่อนเก่า...มาได้อย่างไรกันวะนี่..พรานเฒ่านึกในใจ.....มันยังคงชูคอเกาะกิ่งลำต้นไม้ไว้.เสมือนรอดูท่าทีพรานเฒ่า..สักพักมันก้อพลันตกหล่นลงมาลงบนลูกห้างที่ขัดไว้...ไวเท่าความคิดเจ้าเง่าดงพุ่งปราดเข้าหาพรานเฒ่าทันที..เสมือนมีจิตคิดอาฆาต..มาตั้งแต่ชาติปางก่อน...พรานเฒ่าประทับเจ้าเวเธอร์บี.กะชับ.ซัดไปกลางแม่เบี้ย..พลันมันล้มตอนที่มันชูคออยู่ในทันที...ทันใดนั้นพรานเฒ่าก้อเข้าไปสำรวจมันให้แน่ใจว่ามันสิ้นใจแล้วแน่นอน..แล้วก้อเขี่ยมันลงไปที่พื้นเบื้องล่างของห้างที่ขัดไว้....พราน.ใหญ่ในตอนนี้หายใจหายคอมิสะดวกนัก..กับเหตุการณ์ความพิษวง์ที่พึ่งผ่านไปเมื่อคู่...มันตามมได้ยังไงกันวะนี่..มมันก้อตั้งหลายวันแล้วที่เจอกับเจ้าเห่าดงในครั้งแรก.พรานเฒ่าคิดในใจ...พลางก้อพลันสำรวจรอบกายของตัวเอง...ชันซ้ายแลขวาก้อไปเจอกับสิ่งผิดปรกติบางอย่างตรงใต้ย่ามด้านนอกของพรานเฒ่าที่สะพายข้างอยู่นั้น...สังเกตในความมืดนั้นก้อพบว่าเป็นลักษณะเหมือนเปลือกไข่สีขาวบางๆพร้อมกับคราบเมือกแข็งๆที่แห้งกรังที่กับตัวย่ามของพรานใหญ่....พรานเฒ่ามานั่งพิเคาระห์สักพักพอรู้เหตุผลแล้วว่าทำไมเจ้าเห่าาดงนั้นถึงตามพรานเฒ่ามาได้..อาจเป็นเพราะคราบของใข่ของลูกๆๆของมันที่ติดอยู่ที่ย่ามของพรานเฒ่าก้อเป็นได้
 
 
 
คืนนั่งห้าง ล่ากระทิงผี

เสียงไก่ป่าขันดังขึ้นมา..ในยามเช้า..เสียงนกขับกล่อมเหมือนเสียงดนตรีในยามเช้าดังแว่วๆมาแต่ใกล..แสงพระอาทิตย์ฉายลงทะลุแมกไม้ในป่าดิบชื้นยามเช้า  มากระทบกับเปลือกตาพรานใหญ่ในเสี้ยวของจิตสำนึกในความฝัน.ยังคงนึกถึงเหตุการณ์เจ้าเห่าดงเพื่อนยากมิหาย...แสงอาทิตย์แยงเปลือกตา พรานเฒ่า ขณะที่หลับอยู่ พลันตื่นขึ้นด้วยอาการตกใจเล็กน้อย.สักพักกลับรู้เนื้อรู้ตัวเช่นเคย....พลันมองลงไปบนพื้นห้างด้านล่าง..คุณพระช่วย มิได้มีเจ้าเห่าดงตัวเขื่องที่นอนไร้ชีวิตอยู่เท่านั้นด้านล่างถัดไปทางโคนต้นไม้ใหญ่อีกต้นยังเจอเก้งดงตัวเขื่องนอนแคร้งเก้งอยู่..หรือว่ามันจะโดนเจ้าเห่าประสานพิษร่างกายเข้าให้นี่.....พรานเฒ่าคิดในใจ..พลันตระเตรียมอุปกรณ์ให้เข้าที่เข้าทาง เพื่อจะเตรียมล่าไอ้ซา กระทิงลำบาก..       ดงพรานเฒ่าพลัน พลุดลุกขึ้นนั่งจากในถ้านอนพิงลำต้นไม้ใหญ่ที่ทำห้างขัดไว้...พลางไอ้ซา กระทิงโทนลำบาก..เจ้ายินเจ้าหลานชาย ที่พรานใหญ่ได้นัดไว้ให้มาพบกัน..เพื่อล่าเจ้าซากระทิงผี..ด้วยกัน..น่ากำลังออกเดินทางและเอาสเบียงมาเพิ่มเติมตามที่พรานเฒ่าได้สั่งไว้.....พรานใหญ่ได้ทำสัญลักษณ์ให้เจ้าหลานยินไว้ตลอดทางที่เดินเข้ามาในป่าดงสมิงดำ..เพราะถ้าไม่อย่างนั้นอาจจะหลงทาง..และหาที่หลายไม่เจอ..พลันจะกลายเป็นหลงคลาดกันเสีย..ทำให้เสียเรื่องซะเปล่าๆ
ก้อดี..ยังได้เก้งกลับไปโดยที่ไม่ต้องเสียแรงลั่นกระสุน....พรานเฒ่าคิดในใจ.
 
       พรานใหญ่ลงจากห้างเดินสำรวจความเรียบร้อยรอบๆห้างที่ขัดไว้..แสงแดดอย่างสายเพลานี้..ยังพอเห็นแสงเลดลอด จากกิ่งไม้ใบไม้ต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ด้านบน ลงมาได้บ้าง  แสงกระทบน้ำริมขอบโป่งน้ำร้อน..เป็นประกายระยับดูงามตายิ่งนัก
ไอควันจากโป่งน้ำร้อนปะทะกับความหนาวในป่าดิบชื้นทำให้เกิด หมอกละอองไอน้ำดูงามตา..ไก่ป่า..ยังไขขันดังมาแต่ใกล..นกในป่าบินโฉบชิ้ว..บินเล่นกันไปมาพรานเฒ่า มองอย่างเพลินตา..พร้อม กับสดับฟังไปกับสรรพสำเนียง.....เดินไปพลางระแวดระวังภัยไปด้วย....ถึงโป่งน้ำร้อนก้อล้างหน้าล้างตาอีกครั้ง..พร้อมหยิบกระบอกไม้ไผ่..มาตักน้ำไว้เป็นสะเบียงในตอนซุ่มล่า เจ้าซาไอ้กระทิงผี.......
ตอนนี้มันน่าจะมีความโกรธแค้นเป็นอันมาก..หวนนึกถึงตอนที่มันไปบุกไปทำลายแค้มป์..ของชาวคณะสำรวจเขื่อน ของนายช่างกรมชลประทานยัง ขนพองสยองเกล้า มิหาย..//มันคงไม่โกรธขนาดนั้นถ้าไม่ได้ไปทำให้มันเจ็บแค้น!!//...พรานเฒ่านั่งคิดในใจ //หรือที่ตั้งแค้ม คงจะเป็นแนวที่มันลงกินหาอาหารอยู่เป็นประจำ ประกอบกับ อาจจะช่วงที่มันติดสัตว์ ก้ออาจจะเป็นเหตุผลประการหนึ่ง
 
                     ระหว่างที่พรานใหญ่กำลังเร่งตักน้ำใส่กระบอกไม่ไผ่อยู่นั้นเอง
เสียง ผับๆ..ดังแว่ว มา แต่ใกล...น่าเป็นเสียง.เฮลิคอปเปอร์ ทางราชการ บินสำรวจ เสียงนั้นดังใกล้..เข้ามาเรื่ยยยๆ..น่าจะเป็นพวกชาวบ้านที่ไปแจ้งทางราชการว่าเกิดเหตุร้ายขึ้น...มันเป็นกระทิงลำบากมิหนำซ้ำยังมีภาวะติดสัตว์..คงยิ่งทำให้มันคุ้มคลั่งไปกันใหญ่.....เสียงนั้นบินเผตต่ำจนเกิดการสั่นสะเทือน.ไก่ป่า..