เอาจริงๆนะเว้ยยย คนเรามันไม่มีใคร ที่จะสามารถแบ่งความรู้สึกของคำว่ารักได้หรอก

ต่อให้ใครบอกว่า อย่าพึ่งรักเค้ามาก อย่าพึ่งเทใจให้เค้า เอาจริงๆทุกอย่างมันเกิดขึ้นด้วยความรู้สึกล้วนๆเลยนะ แล้วใครมันจะบังคับความรู้สึกได้ว่ะ ถ้าบังคับได้จริงอย่างที่บอกว่า อย่าพึ่งรักใครไปเต็มร้อย เดียวจะเสียใจตอนมันไม่เป็นเหมือนที่หวัง แล้วถ้าบังคับได้อย่างนั้น มันคงไม่มีใครที่มานั่งเสียใจหรือร้องไห้หรอก ความรู้สึกนะเว้ย มันรู้สึกไปเองโดยที่เราไม่ได้เป็นคนสั่งการหรือบอกให้รู้สึกรักคนๆนั้น การที่เรารักใครไปสักคนโดยที่เราเองไม่สามารถรู้ได้เลยว่าเรารักเค้าไปเต็มร้อยหรือป่าว เรารู้แค่เรารัก ถ้ามีอะไรทำให้เราต้องเราเลิกลา ผลลับมันก็คือเสียใจนั้นแหละ เราไม่สามารถคิดคำนวนความรู้สึกที่เรามีให้ใครสักคนไปได้หรอก (ความคิดส่วนตัวนะ) แล้วคุณละ ที่กำลังอ่านอยู่ คิดต่างกันหรือป่าว