นั่นน่ะสิ รักก็แค่ชื่อสบู่

สวัสดีครับ ผมเป็นคนพิการและเป็นมนุษย์ introvert ครับ ผมรู้สึกว่าสิ่งที่อยู่ภายนอกห้องบนบ้านชั้น 2 ของผมนั้นน่าหงุดหงิดผมรำคาญผมลำไยกะผู้คนที่ผมเจอในแต่ละวันมากครับ ผมกลัวผู้คนที่ผมไม่รู้จัก ถ้าไม่มีเพลงในหัวเวลาออกมาข้างนอกผมต้องบ้าตายแน่ 555 ผมไม่รู้ว่าทำไมถึงรู้สึกแบบนั้นอาจเป็นเพราะผมอยู่ในห้องที่มีแค่ผมคนเดียวมาตั้งแต่ 10 ขวบรึป่าวไม่รู้ แต่ที่เกิ่นมาทั้งหมดเพื่อโยงเข้าเรื่องที่มันทำให้ผมไม่กล้าจีบหรือทักผู้หญิงผมรู้สึกหมือนทุกวันนี้ผมจีบคนอื่นไม่เป็นไปแล้วครับ คงจะห่วยได้ที่อยู่ 555 ค่อนข้างลำบากใจมากเพราะมันทำให้โสดมานานถึง 6 ปี ผมมีแฟนตอนอายุ 13 ครับ เป็นเธอคนแรกและเป็นเธอคนเดียวที่เข้ามาเปลี่ยนนิสัยผม ผมยอมรับว่าการอยู่คนเดียว วาดรูป ฟังเพลง ทำอะไรอยู่กะตัวเองนั้นดีมาก แต่บางครั้งก็รู้สึกเหมือนอยากได้อะไรมาเติมช่องโหว่ในตัวเอง ทุกวันนี้สับสนหนักจนไม่รู้ว่ารักคืออะไรแล้วครับ 555 หรือจริงๆแล้วรักเป็นเพียงชื่อสบู่