บ้านดอนบักเกีย หมู่บ้านในจังหวัดเล็กไปของภาคอีสานตอนบนแถวลุ่มแม่น้ำโขงในหมู่บ้านนี้มีบ้านเรือนของผู้คนอยู่ประมาณ 100 กว่าหลังคาเรือนถือว่าเป็นหมู่บ้านที่ใหญ่มาเลยทีเดียว ชาวบ้านทำอาชีพเกษตรกรรมเป็นหลัก เรื่องราวเกิดเมื่อประมาณ ปี พ.ศ. 2539 ความเจริญถึงแม้เข้าถึงแต่มันก็ยังไม่ได้เจริญเท่าปัจจุบัน ฉันชื่อ พัชรี หรือที่คนในหมู่บ้านและเด็กๆ เรียกฉันว่า ครูรี ฉันมาบรรจุใหม่ที่โรงเรียนที่หมู่บ้านนี้ได้ประมาณปีกว่าๆ คนในหมู่บ้านและเพื่อนครูเป็นมิตรดีมาก ฉันอยู่ที่นี่อย่างมีความสุข ชาวบ้านแถวอีสานนี้มีประเพณีที่หลากหลาย บุญงานที่สนุกสนาน และความเชื่อในสิ่งเหนือธรรมชาติ  และเรื่องผีสาง ในหมู่บ้านนี้มีเรื่องเล่ามากมาย เช่น บ้านร้างหลังวัดที่เล่าลือกันมักมีผีสิงแต่ฉันก็ไม่เคยเห็นหรอกกับเรื่องของบ้านหลังนี้ หรือว่าจะเป็นสระน้ำสาธารณะที่ชาวบ้านเล่าลือว่าว่ามีนางพรายน้ำอาศัยอยู่ แต่ฉันก็คิดว่ามันเป็นแค่เรื่องเล่าหลอกเด็กไม่ให้ไปเล่นน้ำเท่านั้น แต่ถึงอย่างนั้นเหตุการณ์ก็ดำเนินไปโดยที่ฉันก็อยู่ในหมู่บ้านอย่างมีความสุขตลอดมา จนกระทั่งอยู่ว่าวันหนึ่งเหตุการณ์ที่ทำให้ความสงบของบ้านดอนบักเกียก็ต้องถูกรบกวน เกิกเหตุที่สัตว์เลี้ยงของชาวบ้านได้ตายลงหรือหายไปอย่าที่ไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ เริ่มจากไก่ในเล้าที่หายไป จนถึงวัวควายที่ตายลงอย่างไม่ทราบสาเหตุ วัวความที่ตายไปนั้นสภาพซากแทบดูไม่ได้ สภาพเหมือนตายมาแล้วเป็นอาทิตย์ เน่าเหม็นน่าสังเวชใจอย่างยิ่ง ชาวบ้านก็เชื่อว่าเป็นผีปอบกินมันพากันตื่นกลัว จนแทบไม่เป็นอันทำมาหากิน เด็กก็กลัวแทบไม่มาโรงเรียน แม้ทางการจะคาดว่าเป็นโรคระบาดแต่ชาวบ้านก็เชื่อว่าจ้องเป็นปอบแน่ๆ ครูวันดี ครูที่พักอยู่บ้านพักครูกันฉันก็เป็นคนที่กลัวผีขึ้นสมองเธอไปหาว่านไพร หรือชาวบ้านเรียกว่า ว่านไฟ เป็นไม้จำพวกขิงข่ามาปลูกเพราะเชื่อว่ามันสามารถกันผีได้ ทั้งต้นใบหนาดก็เอามาปลูก ถึงฉันจะไม่เชื่อในเรื่องผีส่งมากนักแต่ฉันก็ยังอธิบายไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ เหตุการณ์มันเริ่มร้ายแรงขึ้นไปอีกเพราะ น้าสมกับน้าอ่อนไปนอนเฝ้าวัวเฝ้าข้าวที่นา น้าอ่อนท้องแก่ใกล้คลอดเคราะห์กรรมมันว่าไม่ได้ น้าอ่อนเจ็บท้องจะคลอดลูก น้าสมจะพาไปโรงพยาบาลก็กลัวไม่ทันจึงรีบมาตามนายสีหมอตำแยเก่ามาทำคลอดให้เมีย แต่พอน้าสมกับยายสีพร้อมญาติอีกสองคนกลับมาที่นา ก็เจอน้าอ่อนนอนสิ้นลมไปแล้ว สภาพศพนี้น่าอนาจสุดๆ หญิงท้องแก่สิ้นลมจมกองเลือด ไส้ทะลักออกมาจากช่องคลอด และที่น่าสยองคือเด็กทารกหายไป สิ่งนี้ทำให้ฉันเชื่อสนิทใจว่ามีสิ่งเหนือธรรมชาติเกิดขึ้นในหมู่บ้านอันสงบสุขของเราแล้ว...