โดนกดดัน

สวัสดีค่ะเรื่องเลยนะคะคือว่าในช่วงฉันอายุ 14 ฉันเกิดภาวะโรคซึมเศร้าและไม่เคยพูดคุยกับเเม่แล้วเเม่ก็ไม่เข้าใจเราแต่กลับเชื่อคนที่ไม่ได้อยู่ในครอบครัวมากกว่าลูกตัวเองเอาง่ายๆก็คือเเม่เป็นคนที่หูเบามากใครเขาพูดอะไรมาก็เชื่อเขาหมด  แต่เราก็ไม่เคยได้พูดอะไรออกมาเลยพ่อพูดออกมาก็ว่าไร้สาระไม่ใช่เรื่องจริง โถ่เอ้ยยย..ฉันอยากตายเต็มทีมีหลายเรื่องให้กดดันให้ชีวิตฉันมากมาย แต่ทำยังไงได้ล่ะไม่มีใครฟังฉันเลยกลายเป็นเด็กเก็บกด ที่คิดอะไรอยู่คนเดียวเเบบ..ไม่สามารถพูดออกมาได้ทุกอย่าง.. และตอนนี้ปัจจุบันฉันก็ได้กินยาตามที่หมอสั่งซึ่งเป็นยาโรคซึมเศร้า ฉันอยากจะพูดว่าอารมณ์ของฉันมีขึ้นมีลงไม่ใช่ว่าการที่กินยาเข้าไปแล้วจะทำให้ฉันมีอารมณ์ดีตลอดเวลาแบบไม่ร้องไห้เลยไม่เสียใจเลยไม่มีความรู้สึกเลยคือว่า...ฉันกินยาต้านโรคซึมเศร้าก็จริงแต่ว่ามันไม่ใช่กัญชากินเข้าไปแล้วจะมีความสุขตลอดเวลา ...ฉันก็เหมือนคนปกติทั่วไปที่มีสุขมีทุกข์บ้างร้องไห้บ้างเสียใจบ้างฉันก็มีหัวใจฉันมีความคิดฉันมีความฝันฉันก็เป็นคนเหมือนพวกคุณแต่ทำไมฉันต้องมาโดนกดดันไม่ให้พูดเรื่องราวร้ายๆเกี่ยวกับชีวิตฉันที่มันฝังใจเมื่อคิดถึงเรื่องนั้นฉันก็อยากตายเพราะฉันรู้สึกว่าถ้าไม่มีตัวต้นเหตุเกิดเรื่องแบบนี้ฉันก็คงไม่เป็นแบบนี้ฉันเหนื่อยมากแต่ก็จริงนั่นแหละคนที่เหนื่อยกว่าก็คือคนที่ส่งเราเรียนเราก็ไม่อยากทำให้เขาเสียใจไม่อยากจะพูดอะไรที่มันอยู่ในใจสิ่งที่ไม่ดีสิ่งที่ทำให้ฉันกดดันมาถึงทุกวันนี้ฉันเหนื่อยแต่ฉันก็ไม่เคยลืมว่าพ่อแม่เหนื่อยกว่าเรามามาก... และตอนนี้ฉันก็ต้องดูแลตัวเอง..คือว่าที่ฉันพูดว่าฉันอยากตายไม่ได้หมายความว่าจะเรียกร้องความสนใจหรือต้องการรางวัลอะไรทั้งนั้นไม่ต้องการให้ใครมามุงดูไม่ต้องการให้ใครมาสนใจแต่ฉันต้องการให้ใครบางคนรับรู้..ว่า..ฉันไม่มีความสุขอีกแล้วฉันไม่มีอะไรเลยฉันไม่รู้ฉันเกิดมาเพื่ออะไรในเมื่อทำอะไรก็ทำไม่ได้ถูกกดดันมามากจะให้พูดก็พูดไม่ได้อีกเพราะมันจะทำให้เขาเสียหายแล้วเราก็เสียหายฉันพูดอะไรไม่ได้จริงๆฉันรู้สึกว่าถ้าฉันตายไปฉันก็คงไม่ต้องมาทรมานอะไรแบบนี้นี่ขนาดฉันยังเรียนไม่จบฉันยังมีความรู้สึกอยากตายขนาดนี้ฉันก็ไม่รู้แล้วว่าฉันอยู่ต่อไปมันจะเป็นการทำให้แม่เสียเวลากับเราหรือเปล่า แต่ฉันก็เข้าใจแหละเพราะถ้าเขาไม่รักเขาก็คงไม่ส่งเราเรียนแต่เขารักในแบบผิดๆเขาไม่ฟังลูกตัวเองเขาว่าเรียกร้องความสนใจว่าอย่างนู้นอย่างนี้จนเราไม่กล้าที่จะพูดอะไรออกมาเพราะเราคิดว่าพ่อแม่คือสิ่งที่ทำให้เราเกิดมาและเป็นผู้มีพระคุณกับเรามากแล้วเราก็รักเขามากนี่แหละสิ่งที่ทำให้ฉันตายไม่ได้เพราะฉันรักเขามากฉันอยากมีงานการทำดีๆอยากเรียนจบเร็วๆเพื่อที่จะหาเงินส่งให้พ่อแม่ฉันอยากให้เขาสบายที่สุดเท่าที่ฉันจะทำได้แต่วันนี้ฉันท้อมากฉันรู้สึกไร้ค่าไม่มีประโยชน์ไม่มีอะไรดีเลยฉันท้อฉันกดดันกดดันตัวเองมากๆมากๆคือว่า..ฉันโดนกดดันจากคนรอบข้างที่ไม่ใช่พ่อแม่แต่ทำไงได้ล่ะเราต้องอยู่กับคนรอบข้างมากที่สุด  พ่อแม่เราไปทำงานต่างจังหวัดเราต้องดูแลตัวเองใครจะว่ายังไงเราก็ต้องอดทนให้ได้  แต่ความรู้สึกของฉันมันก็ต้องมีบ้างแหละนะคะทุกคน  จากวันนี้ฉันต้องทำยังไงต่อดีคะกับชีวิต เห้อออ