150920
เริ่มเขียนครั้งแรก ผมอาจจะใช้คำแปลกๆหน่อย หรือบรรยายงงหน่อย ก็ต้องขอโทษล่วงหน้าด้วยนะครับ แต่ที่ผมจะเขียนในวันนี้ เพราะผมแค่อยากระบายเพราะในโลกของความเป็นจริงผมไม่สามารถปรึกษาใครได้ เพราะงั้นคุณคนที่เผลอเข้ามา ไม่ต้องอ่านก็ได้นะครับ ผมขอย้ำอีกครั้งว่าผมแค่
อยากระบาย
ผมรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนไร้ค่า ไร้ราคา ผมไม่มี passion ไม่มีเป้าหมาย ไม่มีความฝัน ผมแค่ใช้ชีวิตไปวันๆ หายใจทิ้งไปวันๆ เลิกงานกลับบ้าน นอน ตื้นเช้า ไปทำงาน เลิกงานกลับบ้าน นอน วนลูปอย่างนี้ไปทุกวัน ผมมีความรู้สึกอยากตายครับ แต่ก็ไม่กล้าฆ่าตัวตาย แปลกไหมละครับ แต่ผมเองก็เฝ้ารอวันที่ตัวเองจะตาย โดยที่ไม่กลัวเหมือนกัน ผมรู้สึกเหงาแปลก ๆ ผมมีความรู้สึกอยากหายไป หายไปตลอดกาล ความทรงจำทุกอย่างที่เกี่ยวกับผม ก็อยากให้หายไปด้วย เพราะผมคิดว่าตัวเองคงไม่มีค่าพอขนาดนั้น ที่จะมีใครสนใจหรือให้ค่า เพราะงั้นถ้าจะมีความจำเกี่ยวกับผมเล็กๆน้อยๆ สู้ให้ไม่มีเลยจะดีกว่า แบบนั้นน่าจะดีนะครับ...
150920
Diary ของผม
เริ่มเขียนครั้งแรก ผมอาจจะใช้คำแปลกๆหน่อย หรือบรรยายงงหน่อย ก็ต้องขอโทษล่วงหน้าด้วยนะครับ แต่ที่ผมจะเขียนในวันนี้ เพราะผมแค่อยากระบายเพราะในโลกของความเป็นจริงผมไม่สามารถปรึกษาใครได้ เพราะงั้นคุณคนที่เผลอเข้ามา ไม่ต้องอ่านก็ได้นะครับ ผมขอย้ำอีกครั้งว่าผมแค่ อยากระบาย
ผมรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนไร้ค่า ไร้ราคา ผมไม่มี passion ไม่มีเป้าหมาย ไม่มีความฝัน ผมแค่ใช้ชีวิตไปวันๆ หายใจทิ้งไปวันๆ เลิกงานกลับบ้าน นอน ตื้นเช้า ไปทำงาน เลิกงานกลับบ้าน นอน วนลูปอย่างนี้ไปทุกวัน ผมมีความรู้สึกอยากตายครับ แต่ก็ไม่กล้าฆ่าตัวตาย แปลกไหมละครับ แต่ผมเองก็เฝ้ารอวันที่ตัวเองจะตาย โดยที่ไม่กลัวเหมือนกัน ผมรู้สึกเหงาแปลก ๆ ผมมีความรู้สึกอยากหายไป หายไปตลอดกาล ความทรงจำทุกอย่างที่เกี่ยวกับผม ก็อยากให้หายไปด้วย เพราะผมคิดว่าตัวเองคงไม่มีค่าพอขนาดนั้น ที่จะมีใครสนใจหรือให้ค่า เพราะงั้นถ้าจะมีความจำเกี่ยวกับผมเล็กๆน้อยๆ สู้ให้ไม่มีเลยจะดีกว่า แบบนั้นน่าจะดีนะครับ...
150920