เราโดนแฟนบอกเลิกค่ะ วันนี้เป็นวันแรกที่เราต้องเดินออกมา
ภาพทุกอย่างยังชัดเจน เรารู้สึกว่าชีวิตมันพังหมด ไม่เป็นอันทำการทำงาน
อยากจะเข้าใจ แต่ก็ได้แค่คิด แต่ทำไม่ได้
ไม่ได้กิน ไม่ได้นอนมา 4 วันแล้ว
แฟนเราให้เหตุผลว่า เขาคิดว่าเราไม่ใช่คนที่ใช่ที่สุด แต่ตอนตกลงซื้อบ้านด้วยกันเขาไม่เคยบอกเลยด้วยซ้ำ
พอมาถึงตอนนี้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราเป็นมันกลายเป็นไม่ใช่สำหรับเขา ซึ่งเราก็ยอมรับว่าเรามีส่วนที่ทำไม่ดี เช่น อารมณ์ร้อน ขี้โมโหเวลาทะเลาะกัน ฯลฯ
แต่พอแฟนเราจะเดินจากไป เราขอโอกาสเพื่อแก้ไขในนิสัยที่ไม่ดีของเรา เขาไม่ยอมให้โอกาสนั้น และบอกว่าต่อให้เราไม่มีนิสัยพวกนั้น เราก็อาจจะไม่ใช่อยู่ดี เพราะความคิด ทัศนคติ เป้าหมายในชีวิตไม่ได้เหมือนกันขนาดนั้น
และจนสุดท้ายเราก็ได้รู้ความจริงว่า เขาชอบเพื่อนที่ทำงานของเขา เพราะเพื่อนคนนั้นมีความคิดที่คล้ายกัน แฟนเราคิดว่าเพื่อนคนนั้นน่าจะเข้ากันได้ดีกว่าเรา
เราไม่เข้าใจเลย ทำไมคนเราถึงไม่รู้จักพอ อย่างนี้ถ้าเจอคนที่ใช่เรื่อยๆ ก็จะต้องทำร้ายคนที่อยู่ข้างๆตัวเองหรอคะ ทั้งๆที่ผ่านเรื่องราวอะไรกันมามากทั้งทุกข์และสุข
ทำไมความรักถึงต้องเจ็บปวด? เหตุการณ์นี้ทำให้กลัวการเริ่มต้นใหม่ เพราะอยากเจอคนที่จะไม่ทำให้ต้องเจ็บปวดอีก แต่ใจคนเราก็ไม่แน่นอนจริงๆ
รู้ทั้งรู้ว่าเขาหักหลังเรา แต่เราก็ยังอยากอยู่กับเขา อยากดูแล และให้เขากลับมาอยู่ดี ใจเราตอนนี้เจ็บจนไม่เป็นอันทำอะไร เกินจะรับไหวแล้ว
เราควรทำยังไงดีคะ?
ปล. ส่วนที่เราผิดก็มีนะคะ ในส่วนที่นิสัยไม่ดีของเราเอง ความใจร้อน ขี้โมโห แต่เราก็ปรับให้เขาแล้ว และเขาก็พูดเองว่าเขาไม่สงสัยในตัวเรา เชื่อว่าเราทำได้ แต่ความรู้สึกตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมแล้ว..
คบกับแฟนมา 2 ปี กู้บ้านร่วมกันตั้งใจจะสร้างครอบครัว แต่เขากลับมาบอกว่าเราไม่ใช่ทั้งๆที่รู้ตั้งแต่ก่อนซื้อบ้านแล้ว
ภาพทุกอย่างยังชัดเจน เรารู้สึกว่าชีวิตมันพังหมด ไม่เป็นอันทำการทำงาน
อยากจะเข้าใจ แต่ก็ได้แค่คิด แต่ทำไม่ได้
ไม่ได้กิน ไม่ได้นอนมา 4 วันแล้ว
แฟนเราให้เหตุผลว่า เขาคิดว่าเราไม่ใช่คนที่ใช่ที่สุด แต่ตอนตกลงซื้อบ้านด้วยกันเขาไม่เคยบอกเลยด้วยซ้ำ
พอมาถึงตอนนี้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราเป็นมันกลายเป็นไม่ใช่สำหรับเขา ซึ่งเราก็ยอมรับว่าเรามีส่วนที่ทำไม่ดี เช่น อารมณ์ร้อน ขี้โมโหเวลาทะเลาะกัน ฯลฯ
แต่พอแฟนเราจะเดินจากไป เราขอโอกาสเพื่อแก้ไขในนิสัยที่ไม่ดีของเรา เขาไม่ยอมให้โอกาสนั้น และบอกว่าต่อให้เราไม่มีนิสัยพวกนั้น เราก็อาจจะไม่ใช่อยู่ดี เพราะความคิด ทัศนคติ เป้าหมายในชีวิตไม่ได้เหมือนกันขนาดนั้น
และจนสุดท้ายเราก็ได้รู้ความจริงว่า เขาชอบเพื่อนที่ทำงานของเขา เพราะเพื่อนคนนั้นมีความคิดที่คล้ายกัน แฟนเราคิดว่าเพื่อนคนนั้นน่าจะเข้ากันได้ดีกว่าเรา
เราไม่เข้าใจเลย ทำไมคนเราถึงไม่รู้จักพอ อย่างนี้ถ้าเจอคนที่ใช่เรื่อยๆ ก็จะต้องทำร้ายคนที่อยู่ข้างๆตัวเองหรอคะ ทั้งๆที่ผ่านเรื่องราวอะไรกันมามากทั้งทุกข์และสุข
ทำไมความรักถึงต้องเจ็บปวด? เหตุการณ์นี้ทำให้กลัวการเริ่มต้นใหม่ เพราะอยากเจอคนที่จะไม่ทำให้ต้องเจ็บปวดอีก แต่ใจคนเราก็ไม่แน่นอนจริงๆ
รู้ทั้งรู้ว่าเขาหักหลังเรา แต่เราก็ยังอยากอยู่กับเขา อยากดูแล และให้เขากลับมาอยู่ดี ใจเราตอนนี้เจ็บจนไม่เป็นอันทำอะไร เกินจะรับไหวแล้ว
เราควรทำยังไงดีคะ?
ปล. ส่วนที่เราผิดก็มีนะคะ ในส่วนที่นิสัยไม่ดีของเราเอง ความใจร้อน ขี้โมโห แต่เราก็ปรับให้เขาแล้ว และเขาก็พูดเองว่าเขาไม่สงสัยในตัวเรา เชื่อว่าเราทำได้ แต่ความรู้สึกตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมแล้ว..