ถ้าของที่ซื้อให้พ่อแม่ ถ้าแม่เอาไปจำนำ เรามีสิทธิ์โกรธมั้ยคะ
เรื่องมีอยู่ว่า เราเคยซื้อของทีวีจอแบนใหญ่ ซื้อ15,000฿ ตู้เย็นอีก สิ่งของอำนวนความสะดวก อยากให้พ่อแม่ได้ดูทีวีจอใหญ่ เราเองต้องทำงานด้วย ส่งเงินให้ใช้ทุกเดือน ไม่เคยขาด กลางเดือนเงินไม่พอก็โทรมาขอก็ให้มาตลอด เรากลับบ้านแล้วเราถามหาตู้เย็นใหม่ที่ซื้อให้ แม่ก็อ้างเปลืองไฟ เก็บไว้ไม่อยากใช้ นู่นนี่นั่น ด้วยความที่เราไมไ่ด้ระแวง ไม่ได้คิดอะไรขนาดเลยเถิดว่าแม่จะเอาไปจำ ก็ไม่ได้ไปเซ้าซี้ จนกระทั่งเรากลับบ้านบ่อยๆแล้วสังเกตว่าทีวี ตู้เย็นทำไมต้องเอารุ่นเก่ามาใช้ เราเลยหา ไปหาในห้องเก็บของ หาเองทั้งบ้านก่อนถามก็ไม่เห็น จนเกิดการทะเลาะกัน แม่เลยเผลอบอกว่าไม่มีเงิน เลยเอาไปจำ <โคตรช็อก เราตั้งใจเก็บเงินซื้อแบบทั้งเก็บเงินทั้งส่งมาที่บ้าน ทั้งจ่ายหนี้งวดรถ> พอเราบอกเอาใบจำนำมา เราจะไปไถ่ออก แม่ก็บอกความจริงอีกรอบว่า จริงๆแม่ว่าจะไปไถ่ตอนต้นเดือน แต่ร้านบอกหลุดจำนำไปแล้ว <สรุปใน3เดือนแม่ให้พี่ชายเราเอาไปจำให้ แล้วก็ให้เงินไปต่อดอกทุกเดือน แต่พี่เราไม่ต่อ เอาเงินไปกิน> เราถึงกับช็อกรอบ2 โมโห เสียใจ ร้องไห้ แบบทำไมต้องมาเขออะไรแบบนี้ กว่าจะผ่านเรื่องนี้ไปได้มา2-3ปี เราก็ยังคงส่งเงินกลับบ้าน ดูแลครอบครัวเหมือนเดิม พี่ชายเรา3คน ไม่ค่อยไปทำงาน ไม่รู้ติดพนันหรืออะไร ถ้าวันไหนไปทำงาน มีเงินก็จะไม่กลับบ้าน ไปกินไปใช้กับเพื่อน แม่ก็บอกว่าด่าแล้วมันก็ไม่เชื่อ แต่จริงๆแม่โอบอุ้มลูกชายทั้ง3คนมาก เราเคยไปบอกพี่ชายแล้ว บอกก็แล้ว ด่าก็แล้ว ไม่มีใครสนใจเรา เพราะแม่คอยหนุนหลัง พอเราบ่นเรื่องพี่มาก แม่ก็ว่าเราแล้วบอกเราว่าให้เราเลิกนุ่งกับพวกผู้ชาย คิดซะว่ามันแต่งงานออกไปอยู่ที่อื่น แต่ลูกผู้หญิงต้องดูแลพ่อแม่ เราเลยแย้งว่าไม่มีหรอกที่จะแยกหญิง/ชาย ใครก็ต้องดูแลพ่อแม่ทั้งหมดทุกคน แกเลยบอกว่า ให้เราไปดูบ้านคนอื่น เราเลยบอก ก็เพราะเราไปดูบ้านคนอื่นนั่นแหละถึงรู้ว่าไม่มีใคร ครอบครัวไหนเขาจะเฬวได้แบบพี่เราหรอก เราโมโหมาก สรุปแม่จะบอกว่า หน้าที่เราคือส่งเงินเลี้ยงคนในครอบครัวทั้ง5คนนั้นเอง ลูกผู้ชายเราห้ามไปด่าไปแตะต้อง เราก็อุตส่าห์ลืมเรื่องพวกหนี้ตั้งหน้าตั้งตาเป็นลูกที่ดี เดือนกรกฎาคม เรากลับบ้านพร้อมโทรศัพท์ใหม่ให้พ่อ แบบจอสีเครื่องใหญ่ อยากให้ได้ดูได้คอลหากันแบบคนอื่นทำ ก็ได้โทรได้คุยกัน แต่ก็บอกไม่มีเน็ต ให้สมัครให้เราก็สมัครให้ ทำให้ทุกอย่าง จนกระทั่งมา2วันที่แล้ว เราติดต่อไม่ได้ เราเลยโทรหาเบอร์แม่ แม่ก็ไม่ค่อยรับสาย พึ่งมารับเมื่อวาน เราถามเรื่องโทรศัพท์ก็อ้างว่าแบตหมด เดี๋ยวชาทแบต พอมาวันนี้เราก็ยังติดตาอเครื่องพ่อไม่ได้ โทรหาแม่ แม่ก็อ้างว่าโทรศัพท์อยู่กับพ่อ พ่อออกไปข้างนอก จนสุดท้ายเราถามความจริง แม่กลับด่าเรา ว่าซื้อให้แล้วจะมาจู้จี้เซ้าซี้ทำไม มาโทรจิกโทรหาหลายๆสายนี่เพราะเรื่องโทรศัพท์หรอ ก็ซื้อให้แล้วจะมาอะไรมากมายทำไม ตัดสายเราไป เราโมโหจนแทบจะขับรถกลับบ้านตอนนี้ แต่หยุดคิดดึงสติตัวเอง เพราะโมโหมาก เรารู้ว่าเราซื้อให้แล้วแต่เราก็ไม่ชอบที่ต้องเอาไปจำ หรือขาย เพื่อมาหาเงินเลี้ยงลูกชาย เราเสียความรู้สึก เราดูแล เราส่งเงินให้ไม่เคยขาดตกบกพร่อง ถ้าไม่มีกินไม่ควรจะมาเอาของบ้านไปจำ ควรจะไปจี้ลูกชายให้ทำงาน ไม่ใช้เลี้ยงลูกชาย โอบอุ้มลูกชาย วันนี้เราเลยตัดสินใจจะบอกแม่ว่า ต่อไปเราคงทำหน้าที่ลูก ส่งเงินให้ใช้ทุกเดือน แต่หลังจากนี้ไม่ว่าอะไรเราคงจะไม่ซิ้อให้อีกแล้ว พอแล้ว เราจะไม่โทรไปรบกวนแม่อีก ถ้าแม่มีอะไร ก็ค่อยโทรกลับมา เราทำแบบนี้คงจะไม่ใจร้ายไส้ระกำเกินไปใช่มั้ยคะ สิ่งที่เราเจอมาเยอะมาก มันเลวร้ายสำหรับชีวิตเรามากจริงๆ เราเหนื่อยแล้วท้อสุดๆแล้ว
ถ้าของที่ซื้อให้พ่อแม่ ถ้าแม่เอาไปจำนำ เรามีสิทธิ์โกรธมั้ยคะ
เรื่องมีอยู่ว่า เราเคยซื้อของทีวีจอแบนใหญ่ ซื้อ15,000฿ ตู้เย็นอีก สิ่งของอำนวนความสะดวก อยากให้พ่อแม่ได้ดูทีวีจอใหญ่ เราเองต้องทำงานด้วย ส่งเงินให้ใช้ทุกเดือน ไม่เคยขาด กลางเดือนเงินไม่พอก็โทรมาขอก็ให้มาตลอด เรากลับบ้านแล้วเราถามหาตู้เย็นใหม่ที่ซื้อให้ แม่ก็อ้างเปลืองไฟ เก็บไว้ไม่อยากใช้ นู่นนี่นั่น ด้วยความที่เราไมไ่ด้ระแวง ไม่ได้คิดอะไรขนาดเลยเถิดว่าแม่จะเอาไปจำ ก็ไม่ได้ไปเซ้าซี้ จนกระทั่งเรากลับบ้านบ่อยๆแล้วสังเกตว่าทีวี ตู้เย็นทำไมต้องเอารุ่นเก่ามาใช้ เราเลยหา ไปหาในห้องเก็บของ หาเองทั้งบ้านก่อนถามก็ไม่เห็น จนเกิดการทะเลาะกัน แม่เลยเผลอบอกว่าไม่มีเงิน เลยเอาไปจำ <โคตรช็อก เราตั้งใจเก็บเงินซื้อแบบทั้งเก็บเงินทั้งส่งมาที่บ้าน ทั้งจ่ายหนี้งวดรถ> พอเราบอกเอาใบจำนำมา เราจะไปไถ่ออก แม่ก็บอกความจริงอีกรอบว่า จริงๆแม่ว่าจะไปไถ่ตอนต้นเดือน แต่ร้านบอกหลุดจำนำไปแล้ว <สรุปใน3เดือนแม่ให้พี่ชายเราเอาไปจำให้ แล้วก็ให้เงินไปต่อดอกทุกเดือน แต่พี่เราไม่ต่อ เอาเงินไปกิน> เราถึงกับช็อกรอบ2 โมโห เสียใจ ร้องไห้ แบบทำไมต้องมาเขออะไรแบบนี้ กว่าจะผ่านเรื่องนี้ไปได้มา2-3ปี เราก็ยังคงส่งเงินกลับบ้าน ดูแลครอบครัวเหมือนเดิม พี่ชายเรา3คน ไม่ค่อยไปทำงาน ไม่รู้ติดพนันหรืออะไร ถ้าวันไหนไปทำงาน มีเงินก็จะไม่กลับบ้าน ไปกินไปใช้กับเพื่อน แม่ก็บอกว่าด่าแล้วมันก็ไม่เชื่อ แต่จริงๆแม่โอบอุ้มลูกชายทั้ง3คนมาก เราเคยไปบอกพี่ชายแล้ว บอกก็แล้ว ด่าก็แล้ว ไม่มีใครสนใจเรา เพราะแม่คอยหนุนหลัง พอเราบ่นเรื่องพี่มาก แม่ก็ว่าเราแล้วบอกเราว่าให้เราเลิกนุ่งกับพวกผู้ชาย คิดซะว่ามันแต่งงานออกไปอยู่ที่อื่น แต่ลูกผู้หญิงต้องดูแลพ่อแม่ เราเลยแย้งว่าไม่มีหรอกที่จะแยกหญิง/ชาย ใครก็ต้องดูแลพ่อแม่ทั้งหมดทุกคน แกเลยบอกว่า ให้เราไปดูบ้านคนอื่น เราเลยบอก ก็เพราะเราไปดูบ้านคนอื่นนั่นแหละถึงรู้ว่าไม่มีใคร ครอบครัวไหนเขาจะเฬวได้แบบพี่เราหรอก เราโมโหมาก สรุปแม่จะบอกว่า หน้าที่เราคือส่งเงินเลี้ยงคนในครอบครัวทั้ง5คนนั้นเอง ลูกผู้ชายเราห้ามไปด่าไปแตะต้อง เราก็อุตส่าห์ลืมเรื่องพวกหนี้ตั้งหน้าตั้งตาเป็นลูกที่ดี เดือนกรกฎาคม เรากลับบ้านพร้อมโทรศัพท์ใหม่ให้พ่อ แบบจอสีเครื่องใหญ่ อยากให้ได้ดูได้คอลหากันแบบคนอื่นทำ ก็ได้โทรได้คุยกัน แต่ก็บอกไม่มีเน็ต ให้สมัครให้เราก็สมัครให้ ทำให้ทุกอย่าง จนกระทั่งมา2วันที่แล้ว เราติดต่อไม่ได้ เราเลยโทรหาเบอร์แม่ แม่ก็ไม่ค่อยรับสาย พึ่งมารับเมื่อวาน เราถามเรื่องโทรศัพท์ก็อ้างว่าแบตหมด เดี๋ยวชาทแบต พอมาวันนี้เราก็ยังติดตาอเครื่องพ่อไม่ได้ โทรหาแม่ แม่ก็อ้างว่าโทรศัพท์อยู่กับพ่อ พ่อออกไปข้างนอก จนสุดท้ายเราถามความจริง แม่กลับด่าเรา ว่าซื้อให้แล้วจะมาจู้จี้เซ้าซี้ทำไม มาโทรจิกโทรหาหลายๆสายนี่เพราะเรื่องโทรศัพท์หรอ ก็ซื้อให้แล้วจะมาอะไรมากมายทำไม ตัดสายเราไป เราโมโหจนแทบจะขับรถกลับบ้านตอนนี้ แต่หยุดคิดดึงสติตัวเอง เพราะโมโหมาก เรารู้ว่าเราซื้อให้แล้วแต่เราก็ไม่ชอบที่ต้องเอาไปจำ หรือขาย เพื่อมาหาเงินเลี้ยงลูกชาย เราเสียความรู้สึก เราดูแล เราส่งเงินให้ไม่เคยขาดตกบกพร่อง ถ้าไม่มีกินไม่ควรจะมาเอาของบ้านไปจำ ควรจะไปจี้ลูกชายให้ทำงาน ไม่ใช้เลี้ยงลูกชาย โอบอุ้มลูกชาย วันนี้เราเลยตัดสินใจจะบอกแม่ว่า ต่อไปเราคงทำหน้าที่ลูก ส่งเงินให้ใช้ทุกเดือน แต่หลังจากนี้ไม่ว่าอะไรเราคงจะไม่ซิ้อให้อีกแล้ว พอแล้ว เราจะไม่โทรไปรบกวนแม่อีก ถ้าแม่มีอะไร ก็ค่อยโทรกลับมา เราทำแบบนี้คงจะไม่ใจร้ายไส้ระกำเกินไปใช่มั้ยคะ สิ่งที่เราเจอมาเยอะมาก มันเลวร้ายสำหรับชีวิตเรามากจริงๆ เราเหนื่อยแล้วท้อสุดๆแล้ว