มีปัญหากับเด็กบนรถ

เราพึ่งขึ้นชั้นม.4เราขึ้นรถรับส่งคันนั้นนานแล้ว แล้วเราก็โตที่สุดในรถคันนั้นถ้าไม่นับคนขับรถนะ เราเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยคุยกับใครเลย ไม่สนิทกับคนบนรถเลย แล้วก็มีเด็กคนนึงอยู่ม.2ชอบมาแขวะเราพูดถึงเราในระยะเผาขน แล้วก็ชอบหาพวก คือเราไม่ชอบเลยอะ เราเรียนมาเหนื่อยๆแถมเราอยู่ห้องวิทคณิตอีก เราเหนื่อยที่ต้องตามสอบ ที่ต้องเรียน แต่มันคือหน้าที่เรา อันนี้เราเข้าใจ แต่พวกน้องพวกนั้นอะ ไม่เข้าใจอะไรเราเลย เราเรียนเหนื่อยๆเเล้วต้องมาเจอพวกนี้อีก เห็นเราไม่พูดไม่จาก็ยิ่งได้ใจ แต่วันนี้เราทนไม่ไหว เราเลยหันกลับไปถามมันว่าเป็นไรกับพี่ป่าว ทำไมชอบแขวะจัง น้องมันพูดเหมือนมันไม่ได้แขวะเรา ทำไมเหมือนไม่ได้พูดถึงเรา คือเราอะทนตั้งแต่ช่วงเปิดเทอมมี.4เราทนจนมาถึงกลางเทอม แล้ววันนี้เราทนไม่ไหว เราไม่ชอบที่ต้องมาโดนแขวะโดนนินทา พอลงจากรถได้เราก็น้ำตาแตก ไม่รู้ทำไมเราต้องร้องไห้ด้วย พอย่ากับแม่เห็น เราก็เลยเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง พอย่าฟังย่าก็รีบไปหามัน เรากบัวมันหาว่าเราเป็นคนขี้ฟ้องอะ แต่มันไม่ไหวอะที่ต้องมาโดนลุมอนุ่คนเดียว ทั้งๆที่เราเป็นพี่แต่ไม่นับถือเราเป็นพี่เลยหรอ เราไม่ขอให้ไหว้เราสักหน่อย ขอแค่อยู่ด้วยกันอย่างสงบๆไม่ได้หรอ เราก็เลยบอกแม่ไปว่าเราไม่อยากจึ้นรถรับส่ง เราเข้าใจความรู้สึกคนที่โดนบูลลี่เลย ว่าทำไมถึงไม่อยากมารร.เพราะไม่อยากเจอกับปัญหาพวกนี้ นี่ก็ระบายไปหมดแล้ว555แต่วันข้างหน้าเราไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี เราควรทำยังไงดี